گروه بین‌الملل: پوتین و ترامپ قرار است 16 جولای در هلسینکی دیدار کنند. چه کسانی از این دیدار خوشحال می‌شوند؟ آنهایی که عکس‌های پوتین را در حالی که آمریکایی‌ها را از مواضع‌شان عقب می‌راند جمع می‌کنند و از پایان هژمونی آمریکایی خوشحال می‌شوند. اما بازنده این دیدار چه کسانی هستند؟ اتحادیه اروپایی به درستی بازنده دیدار پوتین و ترامپ است. آمریکایی‌ها، روسیه را تحریم می‌کنند و زیان آن را اروپایی‌ها می‌بینند و پوتین با رئیس‌جمهوری آمریکا دیدار می‌کند و گزارشی به دست اروپایی‌ها نمی‌رسد. شاید ترامپ و پوتین درباره آینده مناسبات‌شان تصمیماتی بگیرند که باز هم اروپایی‌ها را تحت فشارهای شدید قرار می‌دهد و از منظر اقتصادی بار دیگر مجبور می‌شوند به آمریکا اتکا کنند. این مساله اصلی‌ترین آفت نظام اقتصادی غرب است، نظامی که به ارز دلار وابسته بوده و سرمایه‌ها و گردش‌های مالی از طریق سامانه‌های FATF  کنترل می‌شوند که نهادی آمریکامحور است. پوتین و ترامپ تفاوت‌های بسیاری دارند؛ پوتین به متحدان خود توجه دارد ولی ترامپ در حال مبدل کردن متحدان به همکاران است. این تنزل برای نظامی که پس از جنگ دوم جهانی توسط آمریکایی‌ها بنا شده است یک پارادیم شیفت محسوب می‌شود که قطعا کشورهای غربی و اروپایی درباره آن برنامه‌ریزی ندارند. در نظر داشته باشیم پس از جنگ دوم جهانی روسیه تنها کشوری است که مرزهای خود را گسترش داده و برای آن از نیروی نظامی استفاده کرده است و تحولات کریمه در سال 2014 نشان می‌دهد پوتین و ترامپ از منظر فکری با هم تفاوت‌های عمیقی دارند. اما دیدار در هلسینکی برای ترامپ چه دستاوردی دارد؟ ترامپ در اجلاس ناتو منزوی خواهد بود و در لندن نیز با تظاهراتی علیه خودش مواجه می‌شود که تصور آن را هم نمی‌کرد اما در هلسینکی می‌تواند در ردای یک رهبر جهانی با یک همکار دیدار و درباره مسائل کلان گفت‌وگو کند، این مهم در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره آمریکا  که در 4 نوامبر 2018 برگزار خواهد شد برای وی یک دستاورد است. اگر ترامپ و حزبش در این انتخابات پیروز شوند می‌توانند مانند جرج بوش پسر دست به یک سلسله اقداماتی بزنند که حجم و تاثیرگذاری آن بر اقتصاد و جامعه این کشور همانند تحولات 11 سپتامبر و 2 جنگ عراق و افغانستان است. راهبرد ترامپ در دیدار با پوتین گفت‌وگو از موضع قدرت جهانی است نه یک همکاری منطقه‌ای.