پویان شریعت: با گذشت 17 سال از تجاوز نظامی نیروهای ایالات متحده به افغانستان و در شرایطی که 15 سال از حضور این نیروها در عراق می‌گذرد، همواره یکی از مهم‌ترین گزینه‌های راهبردی واشنگتن در منطقه غرب آسیا تقابل با محور مقاومت در 2 سطح ملت‌ها و دولت‌ها عنوان شده است؛ اقدامی که در کشورهای مختلف به اشکال گوناگون سخت و نرم دنبال شده است.
در این میان یکی از اشکال اجرای این سیاست از سوی واشنگتن، مهندسی انتخابات و چینش سیاسی در کشورهای هدف در منطقه غرب آسیا و همچنین منطقه آسیای مرکزی است.
این در حالی است که بخش اجرایی پرونده تروریسم تکفیری در شام و عراق که با هدف تغییر دولت‌ها و آمایش سرزمینی در ژانویه 2011 از سوی سرویس‌های اطلاعاتی غربی- عبری- عربی کلید خورد، نه‌تنها بازوی مقاومت را نابود و قطع نکرد، بلکه خود در وضعیت کما به سر می‌برد.
درست در روزهایی که تنفس مصنوعی سرویس‌های اطلاعاتی مذکور به تکفیریهای القاعده و داعش در طول نوار جنگ از مرزهای غربی ایران تا مدیترانه کارساز نیست، انتخابات لبنان ورق را برای همه بازیگران تصمیم‌گیر و اثرگذار تغییر داد.
با پیروزی مقاومت در لبنان، انتخابات عراق از آخرین امیدهای واشنگتن، تل‌آویو و شیوخ حاشیه خلیج‌فارس به شمار می‌رفت و به اعتقاد برخی کارشناسان مسائل بین‌الملل همه توان آنها برای مهندسی و کنترل این انتخابات معطوف شد.
هر چند آمریکاییها از طریق سفارت خود در عراق همه تلاش خود را برای تأثیرگذاری بر انتخابات این کشور کردند و اولویت خود را بر عدم برگزاری انتخابات گذاشته بودند اما این اتفاق هیچ‌گاه محقق نشد و انتخابات پارلمانی عراق با قدرت در موعد مقرر برگزار شد.
نتیجه به دست آمده در انتخابات عراق در حالی که بر نفع و ضرر بازیگران خارجی در این کشور اثر مستقیم دارد، قطعاً به ضرر آمریکاییها تمام شده است. آنها در برابر خود جریان‌هایی را به عنوان پیروز انتخابات می‌بینند که از گذشته تاکنون اولویت خود را اخراج نیروهای آمریکایی از خاک این کشور مسلمان قرار داده‌اند.
با این حال برخی ارتباطات مقتدا صدر با عربستان و برخی نظراتش درباره ایران، سبب شده بود آمریکاییها به وی امید داشته باشند تا به هر شکل ممکن پای نفوذ ایران از عراق قطع شود.
در حالی که همه طرف‌ها منتظر ائتلاف‌ها پس از اعلام نتایج بودند تا تکلیف آینده دولت را مشخص کنند، یکباره توافقات برای ائتلاف به گونه‌ای پیش رفت که آمریکاییها کمترین امیدهای خود را نیز بر باد رفته دیدند.
در همین ارتباط «واشنگتن‌پست» 24 ژوئن به قلم «قاسم عبدالزهرا» و «سینان صلاح‌الدین» مطلبی با عنوان «تغییر موضع، نزدیکی ائتلاف مقتدا صدر به ایران» منتشر کرد که از بهبود شرایط ایران خبر می‌داد.
در این گزارش نوشته شده: «مقتدا صدر، روحانی برجسته شیعه که ماه گذشته در انتخابات مجلس عراق به عنوان برنده اصلی ظاهر شد، با تشکیل ائتلافی جدید در راستای پایان دادن به سیاست‌های فرقه‌ای و جایگزینی آن با یک دولت حامی مردم عراق گام نهاد. بدین منظور، او ائتلاف جدیدی را با جناح رقیب شیعه که شامل برخی از نیرومندترین شبه‌نظامیان فعال در عراق می‌شود، تشکیل داده است؛ گروه‌هایی که حمایت‌های مالی و نظامی خود را از تهران دریافت می‌کنند».
واشنگتن‌پست در این مطلب با ارائه تحلیلی درباره نتایج این ائتلاف می‌نویسد: «این اتحاد بر نقش فعال ایران در شکل‌گیری دولت بعدی عراق و فرستادن مشاوران نظامی و مذهبی برجسته برای احیای ائتلاف بزرگی متشکل از احزاب شیعه به عنوان یک راهبرد برای نفوذ آن در بغداد تأکید می‌کند. همچنین نشان می‌دهد چگونه ایران مقتدا صدر را تحت تاثیر قرار داده است، به نحوی که بعدها خواستار جلوگیری از نفوذ کشورهای خارجی در عراق شد».
انتخابات ماه گذشته عراق چهارمین انتخابات پس از حمله سال 2003 ایالات متحده آمریکا به عراق بود که موجب سرنگونی رژیم صدام شد. به دلیل خشم گسترده در میان طبقه سیاسی ناسازگار، میزان مشارکت رأی‌دهندگان در کمترین سطح خود در 15 سال اخیر بود. ادعاهایی مبنی بر تقلب و بی‌نظمی‌های گسترده، صحنه پس از انتخابات را بیش از پیش پیچیده کرد و مردم خواستار بازشماری و برگزاری انتخابات جدیدی شدند؛ اتفاقی که باز هم با هدایت آمریکاییها برای خدشه به نتیجه انتخابات و ناآرام کردن فضا انجام شد و خوشبختانه به هیچ نتیجه‌ای نرسید.
ائتلاف السائرون که از مجموع 329 کرسی مجلس عراق 54 کرسی را از آن خود کرد و به دنبال آن الفتح با 47 کرسی، به ترتیب جایگاه اول و دوم را به دست آوردند.
در همین رابطه «جعفر الموسوی» سیاستمدار مرتبط با مقتدا صدر، در اظهاراتی عنوان داشت: «واقعیت نهفته در دوره پساانتخابات، چگونگی ایجاد انگیزه اتحاد میان جناح السائرون و الفتح، 2 برنده بزرگ با کرسی‌های اصلی است».
بنا به گزارش واشنگتن‌پست «به گفته یک سیاستمدار شیعه که در این گفتمان شرکت داشت، نقش ایران بیشتر به واسطه گفت‌وگوهای غیرمستقیم بین صدر و العامری که به سمع و نظر مقامات تهران رسید و به مدت 10 روز به طول انجامید، برجسته شد.
پس از یک جلسه 5 ساعته در منزل شخصی مقتدا صدر در نجف در روز 12 ژوئن، 2 رهبر در نیمه‌های شب، در یک کنفرانس مطبوعاتی شگفت‌آور اعلام کردند بر سر تشکیل «ائتلاف بزرگ‌تر» در مجلس آینده عراق به توافق رسیده‌اند».
هادی العامری نیز در همین ارتباط اعلام کرد: «بیانیه امروز، مقدمه‌ای برای اتحاد ملی است».
«سلیم الجبوری» از اهل سنت و سخنگوی مجلس عراق در اظهاراتی بیان داشت ائتلاف جدید اکنون از حمایت گروه اقلیت سنی عراق برای بستن صفوف و از میان برداشتن فاصله‌ها و یکصدا شدن برخوردار است.
وی با اشاره به اهل سنت و کردها گفت: «این اقدام به عنوان یک کاتالیزور[کمک‌کننده] برای تسریع شکل‌گیری دولت جدید خواهد بود و دیگران را وادار می‌کند اسناد و مدارک و نوشته‌های خود را پیش از بحث‌های رسمی تنظیم کنند».
آنچه در ائتلاف اخیر عراق رخ داده و پیامی که در دل خود برای آمریکاییها دارد، حاکی از نزدیکی ایران به دولت آینده عراق خواهد بود و در مقابل به نظر می‌رسد آمریکاییها کمترین شانس‌های خود برای تأثیرگذاری بر ائتلاف‌های احتمالی را از دست داده‌اند.
به نظر می‌رسد دولت آینده عراق می‌خواهد بیش از پیش راه صلح و آشتی و ثبات و امنیت را طی کند و این مهم نیز از نخستین قدم‌های برداشته شده بعد از انتخابات کاملاً مشهود است اما این اتفاق هیچ‌گاه به سود آمریکاییها نبوده و انتظار می‌رود آنها و عوامل نزدیک به آمریکا برای تغییر در روند موجود دست به اقداماتی بزنند که قطعاً در چارچوب امنیت و قانون نخواهد بود.