یک گل به خودی از فرناندینیو و یک شوت عالی از کوین دی بروینه برای حذف برزیل مدعی قهرمانی جام‌جهانی کافی بود اما روبرتو مارتینز و شاگردانش چطور بر تیمی غلبه کردند که به نظر نمی‌رسید نقطه ضعفی داشته باشد؟ سورپرایز بزرگ قبل از به صدا درآمدن سوت شروع بازی دیده شد، وقتی ماروان فلینی و ناصر چدلی که بازی باخته را مقابل ژاپن بدل به پیروزی‌ای دراماتیک کردند، در ترکیب اصلی قرار گرفتند و یانیک کاراسکو و دریس مرتنز روی نیمکت نشستند. شاید صرف عوض کردن این بازیکنان با هم چندان هم غیرقابل پیش‌بینی نبود.  بلژیک مشخصا مقابل برزیل نیاز به استحکام دفاعی بیشتری داشت و قرار گرفتن فلینی کنار اکسل ویتسل این وضعیت را برای شیاطین سرخ اروپا فراهم می‌کرد. در ضمن این تغییر به دی بروینه هم اجازه داد یک خط جلوتر برود و از قدرت هجومی خودش بیشتر استفاده کند. نکته مهم اما در تغییر چینش تیم بود.  مارتینز برای نخستین‌بار در این تورنمنت تیمش را با دفاع 4 نفره و سیستم 3-3-4 به زمین فرستاد، در سیستمی که دیبروینه برخلاف انتظار در نقش شماره 9 کاذب بازی می‌کرد و روملو لوکاکو به بال راست منتقل شده بود. این تغییر برزیلی‌ها را در نیمه اول گیج کرد و در نهایت با گل دوم، روی حرکت فوق‌العاده لوکاکو و شلیک دقیق دی بروینه راه بازگشت‌شان را سخت و دشوار کرد.
بعد از پایان بازی مارتینز گفت بیش از این نمی‌توانست به بازیکنانش افتخار کند: مساله اصلی اجرای ایده تاکتیکی است، کاری که بچه‌ها فوق‌العاده انجامش دادند.  این تغییر بزرگ تنها در دو روز اتفاق افتاد و بازیکنان برای قبولش باید بسیار شجاع باشند.  مارتینز در پایان با نگاهی در چشمان بازیکنانش گفت به او خبر پیروزی بزرگی می‌دادند. وینسنت کمپانی هم قبل از شروع بازی اعلام کرد راه پیروزی بر ستاره‌های بزرگ برزیل اتحاد بیشتر نسبت به آنهاست. نمایش لوکاکو در این بازی یکی از بارزترین نمونه‌های این اتحاد و از خودگذشتی برای تیم بود.  مهاجمی که همچنان برای آقای گلی جام‌جهانی می‌جنگد، در این شب تمام امیال و خواسته‌های انفرادی خودش را کنار گذاشت و در تمام طول بازی برای تیمش در کانال‌های کناری دوید. این اتحاد حتی در تعداد گلزن‌های بلژیک در این تورنمنت هم دیده می‌شود، تیمی که تا به حال 9 بازیکن مختلفش پای‌شان به گل باز شده، از فلینی و چدلی گرفته تا میشی بتشوایی و عدنان یانوزای.  تنها تیم‌هایی که در تاریخ جام‌های جهانی آماری بالاتر از این داشته‌اند ایتالیای 2006 و فرانسه 1982 بوده‌اند (10 گلزن مختلف).  بلژیک مارتینز تیمی نیست که برای یک بازیکن بازی کند، بلکه تمام این ستاره‌ها برای هم بازی می‌کنند.
در این میان البته نقش ادن آزار را هم به هیچ‌وجه نمی‌توان فراموش کرد، ستاره‌ای که با تکنیک و اعتماد به نفس فوق‌العاده‌اش برتری ذهنی را به تیمش بخشید و 10 بار برزیلی‌ها را از پیش رو برداشت (بیش از هر بازیکن دیگری در زمین) و 7 خطا از تیم تیته گرفت. بلژیک حالا در 24 بازی اخیرش بدون شکست مانده (19 پیروزی، 4 مساوی) و با بردن تمام بازی‌هایش در جام‌جهانی روسیه راهی نیمه‌نهایی و جدال بزرگ دیگری با فرانسه شده است. با اینکه شاگردان مارتیز در مقطع پایانی بازی دیشب تا یک‌قدمی دریافت گل تساوی، بویژه روی فرصت‌های فیلیپه کوتینیو و رناتو آگوستو هم پیش رفتند اما ترکیبی از سیوهای درخشان تیبو کورتوا و اقبالی که در این بازی پشت‌شان بود موجب شد حالا بین 4 تیم نهایی تورنمنت جای داشته باشند، جایگاهی که کاملا لایقش هستند.