اتمام دوره مدیریتی علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال و حضور مهدی تاج با وعده و وعیدهای رنگارنگ درباره حل‌وفصل مشکلات ابتدایی تیم‌ملی از جمله پوشاک این تیم، موجب امیدواری حداقلی جامعه فوتبال شد. تاج همان طور که قول داده بود مشکل البسه تیم‌ملی را حل کرد اما سبک و سیاق او برای حل مشکل عدم کیفیت لباس تیم‌ملی متفاوت از سبک روز دنیا بود. در واقع تاج به جای پیدا کردن اسپانسر، دست به جیب شد و حتی برای جام‌جهانی هم که شرکت‌های بزرگ دنیا به دنبال عقد قرارداد با تیم‌های ملی می‌روند، فدراسیون فوتبال ایران از منابع مالی خود هزینه کرد تا تیم‌ملی پوشاک آدیداس را به تن کند. نکته مهم در این همکاری، پافشاری فدراسیون فوتبال به استمرار خرید لباس از آدیداس بود و فدراسیون به هیچ وجه حاضر به بررسی پیشنهاد سایر شرکت‌های بزرگ دنیا نشد تا هر طور شده تیم‌ملی، آدیداس به تن کند؛ گویی فقط این شرکت لباس باکیفیت تولید می‌کند و لاغیر. با این وجود قرارداد خرید پوشاک از آدیداس، با اتمام جام‌جهانی به پایان رسیده و به گفته تاج، آدیداس برای ادامه همکاری خواهان مذاکره شده اما این شرکت با توجه به مشکلاتی نظیر ورود و فروش البسه در ایران و تبادلات ارزی قطعا چنین تمایلی نخواهد داشت و به نظر می‌رسد همکاری 2 طرف به پایان رسیده است. هر چه هست، فعلا تیم‌ملی قراردادی با آدیداس ندارد و می‌توان گفت جام‌جهانی آخرین فرصت همکاری 2 طرف بوده است و از این پس اگر مشکل تحریم‌ها مانع همکاری با برندهای نامدار دیگر نشود، حداقل می‌توان امیدوار بود موضوع اسپانسری البسه تیم‌های ملی فوتبال ایران حل شود. خواه و ناخواه با حذف آدیداس، فدراسیون فوتبال دست از سر پافشاری برای خرید لباس از آدیداس بر می‌دارد و شاید بتواند با شرکت دیگری قرارداد اسپانسری منعقد کند و چند هزار تومان – و شاید چند میلیون تومان - عاید فدراسیون ایران شود. به نوعی اهالی فوتبال ایران باید از آدیداس تشکر کنند که موجب شده فدراسیون برای جام ملت‌های آسیا نگاهی هم به پیشنهاد سایر شرکت‌ها داشته باشد و از پتانسیل تیم‌ملی فوتبال بعد از درخشش در جام‌جهانی و فروش خوب پوشاک تیم‌ملی در روسیه به نفع این تیم و فوتبال ایران استفاده کند. امید است این موضوع نیز از سوی مدیران فوتبال ایران به فال نیک گرفته شود و آنها جدی به دنبال اسپانسری واقعی برای البسه تیم‌ملی باشند نه خرید پوشاک از یک برند مطرح بدون هیچ عایدی.