امیر استکی: ظریفی گفته است وضعی که این روزها بر مملکت حادث شده، معلول ناشکری نسبت به برجام است. یعنی اینکه اگر جماعت منتقد که برای توهین و تحقیر، دلواپس نامیدندشان نبودند، اکنون دلار به احتمال بسیار زیاد هزار تومان شده بود نه 11 هزار تومان! و نرخ بیکاری منفی و آب پشت سدها در حال سرریز شدن بود. شاید این طنز تاریخ باشد که کسانی که یک پیشامد در آینده را درست پیش‌بینی کرده باشند و دلواپس تحقق آن بوده باشند، با چوب طعن و تحقیر و توهین رانده شوند و حالا هم در شرایطی که هر چه گفته بودند و از آن بیم داده بودند محقق شده است، باز هم مقصر جلوه داده شوند! چرا که به اندازه کافی احمق و دلخوش به دست پولادین آمریکا که در دستکش مخملین پنهان شده بود نبوده‌‌‌اند. این فرار به جلوی آن دیپلمات خندان ناشی از چیست؟! طبیعی است هیچ ماست‌بندی ادعای ترش بودن ماست خود را نخواهد داشت اما این پررویی خواهد بود که دوغ آبکی برجام را به نام ماست چکیده به خورد مردم و اقتصاد کشور بدهید و حالا هم از تبعات آن شانه خالی کنید! جناب آقای دیپلمات حرفه‌ای و قهرمان دیپلماسی که زبان دنیا را خوب بلدید و حرف اضافه و تحریک‌کننده‌ای هم در جریان هیچ مذاکره‌ای بر زبان نیاورده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اید، باید بدانید یکی از مقصران وضع فعلی شما هستید نه منتقدانی که در نهایت در چند برنامه تلویزیونی و 3-2 روزنامه و خبرگزاری ظاهر شده‌‌اند و ماجرا را نعل به نعل پیش‌بینی کرده‌‌‌اند. ما نگران همین روزها بودیم. ما نگران دروغ بزرگی بودیم که شما به ملت می‌گفتید. ما اگر به خود زحمت بدهید و همین جریده را در سال پیش ورق بزنید، مشاهده خواهید کرد که به انحای مختلف و در قالب‌‌های گوناگون و با هر زبانی که تصور می‌کردیم شما آن را می‌فهمید، از غول نقدینگی که در بانک‌ها به مدد سیاست‌‌های انقباضی دولت در حال رشد بود، سخن گفتیم و از سونامی ویرانگری که فردای تحریک این حجم نقدینگی در بازارهای ارز، مسکن و طلا ایجاد خواهد شد سخن گفتیم.
ما نه‌تنها نگران برجام بودیم بلکه نگران رشد فوق سریع نقدینگی در وضعیت رکود اقتصادی هم بودیم. آنچه امروز شما ناشی از ناشکری ما ناسپاسان معرفی می‌کنید، همان چیزی است که بی‌عملی و بی‌تدبیری شما ایجاد کرده است.
و اما تحریم‌ها؛ تحریم‌‌‌هایی که شما، قهرمان دیپلماسی بارها از غیر ممکن بودن برگشتن آنها سخن گفتید. اما در روز واقعه همگان دیدند آن تخم دو زرده‌ای که با «قد قد» بی‌حساب گذاشته شد، چیزی بیش از کاغذپاره نیست. صرفا نوشته‌‌‌هایی روی کاغذ است که اجرای آن به طور کامل به خواست و لطف طرف مقابل ما بسته است. سندی که هیچ الزام و تعهد قانونی برای دولت آمریکا ایجاد نکرده است؛ تا بتواند براحتی هر وقت که دلش خواست از آن خارج شود و اقتصاد مملکت ما را از ترس بازگشت تحریم‌ها به بیرون‌روی بکشاند.
بله جناب دیپلمات کارکشته! آیا مقصر حقوقی نبودن تعهدات خارجی‌ها در برجام ما هستیم یا شما که مسؤول انعقاد آن بوده‌اید؟! ما ناسپاس و کفوریم یا شما مفتون و مرعوب و جوزده؟! ملت ایران شما را مقصر می‌داند و این در حالی است که شما سایرین را که ناشکری کرده‌‌اند مقصر می‌دانید. این وقاحتی بیش از اندازه‌ای که می‌شود تصور آن را کرد، می‌طلبد؛ وقاحتی که شاید فقط از قهرمانان دیپلماسی بربیاید. این رفتار را کنار بگذارید و اگر پند شما در دولت محترم کارساز است، همه آنهایی را که این وضع اقتصادی را برای ملت رقم زده‌‌اند، تشویق کنید لااقل ملت را از مزایای بی‌عملی خود محروم کنند؛ دولتی که در همه این سال‌ها یک گلوله برفی را به امید آفتاب پرحرارت برجام در سراشیبی‌‌های مختلف برفی، غلتانده است و حالا که با یک گوی بزرگ و پرشتاب و ویرانگر روبه‌رو شده، تازه به یاد آورده است انقلابی باشد و آمریکا را از بازی با دم شیر بترساند.