گروه اقتصادی:‌ آش حجم نقدینگی به قدری شور شد که صدای رهبر معظم انقلاب را هم درآورد. ایشان ضمن دستور تشکیل کمیته دائمی هدایت نقدینگی از دولت خواستند بخش‌های جذاب برای نقدینگی را کشف کنند. به گزارش «وطن‌امروز»، آیت‌الله خامنه‌ای گفتند: ‌«به مشکل نظام بانکی به‌طور جدی باید رسیدگی بشود؛ این حرفی است که همه می‌زنند. در نظام بانکی و مشکل نقدینگی‌ای که الان در کشور وجود دارد، اگر چنانچه ما می‌توانستیم با هنر هدایت این نقدینگی را به کارهای سازنده و مفید در کشور پیش می‌بردیم، این نقدینگی نعمت بزرگی بود؛ الان یک بلای بزرگی است؛ واقعاً یک چیز خیلی خطرناکی است. این رقم نقدینگی خیلی رقم فوق‌العاده‌ای است؛ هم رقمش خیلی بالا است، هم رشدش زیاد است؛ ۱۵۰۰ هزار میلیارد یک چیز افسانه‌ای است. به نظر من مساله بانک‌ها و بخصوص تکیه روی مساله نقدینگی احتیاج دارد به یک کارگروه دانا، حساس، پرکار، خطرپذیر و شجاع؛ دولت یک کارگروهی تشکیل بدهد. یک کارگروه قوی فعال شب ‌و روز کار، معین بشوند فقط برای اینکه فکر کنند ببینند با مساله بانک‌ها و با مساله نقدینگی چه جوری باید برخورد کنند؛ بخش‌های جذابی را برای جذب نقدینگی در نظر بگیرند که البته یک فهرستی به من داده شده. نگذاریم که این نقدینگی سرازیر بشود به طرف ارز و به طرف طلا و به طرف مسکن و به طرف کالاها که خب طبعاً به هر جا که این نقدینگی رو کند و هجوم بیاورد، پدر آن منطقه درمی‌آید. البته کارگروهی که بخواهند بنشینند و هفته‌ای یک جلسه داشته باشند، فایده‌‌ ندارد؛ باید یک کارگروه دائم شبانه‌روزی از آدم‌های فعال تشکیل بشود، بنشینند واقعاً کار کنند، فکر کنند، سر یک ماه، 2 ماه، 3 ماه یک برنامه کاری روشنی مشخص کنند و بیاورند بدهند به آقای رئیس‌جمهور، دستور اقدام داده بشود و بلافاصله مشغول عمل بشوند؛... یعنی یک‌چنین چیزی لازم است...».  بیانات آیت‎‌الله خامنه‌ای شاهدی بر آن است که سرمایه اولیه برای هر اقدامی در ایران وجود دارد اما تمام این سرمایه‌ها و نقدینگی در زندان سیستم بانکی، بازارهای سوداگری سکه و ارز و حتی مسکن محبوس شده است. و مادامی که این روند ادامه داشته باشد اقتصاد ایران ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود. تنها راه خروج کشور از این بحران حرکت نقدینگی به بخش تولید است که این موضوع هم هیچگاه فراهم نمی‌شود مگر با سودآور شدن فعالیت در بخش‌های تولیدی. باید توجه داشت در حال حاضر نرخ بهره تسهیلات بانکی بیش از 20 درصد است و هیچ تولیدکننده‌ای توان بازگرداندن آن را ندارد همین موضوع رسیدن نقدینگی محبوس در بانک‌ها به تولید‌کننده را غیرممکن می‌کند. در کنار این تولید‌کننده در ایران همواره سایه غول واردات را بر سر خود می‌بیند، اگر دولت به دنبال هدایت نقدینگی به مسیر صحیح خود بود طی 5 سالی که از عمرش می‌گذرد مانع ورود کالاهایی که مشابه داخلی دارند می‌شد. موضوع دیگر فشارهایی است که به دلیل دیوان‌سالاری و سیاست‌گذاری‌های اشتباه دستگاه‌های فرسوده دولتی بر تولید‌کننده وارد می‌شود؛ مراحل سخت کسب مجوزهای تولید در کنار مالیات و عوارض‌های مختلف در کنار قوانین دست و پاگیر تامین اجتماعی شرایط سختی را برای تولید‌کننده پدید می‌آورد.