سرمربی تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز در قامت یک «آنتیپوپولیسم» روی نیمکت تیمی مینشیند که پرشورترین هواداران را پشت سر خود میبیند. تراکتورسازی تبریز از 3 بازی ابتدایی خود در رقابتهای هجدهمین دوره لیگ برتر تنها 2 امتیاز کسب کرده است؛ تیمی پرستاره که از مالک تا بازیکن سهمیه امیدش تغییر کرده است تا بار دیگر شور و شوق را بین هواداران خود به ارمغان بیاورد. تراکتورسازی تبریز بدون شک در مثلث پرطرفدارترین باشگاههای فوتبال ایران حضور دارد؛ تیمی پرشور که مالک متمولش با خریدهای خود به جذابیت فوتبال باشگاهی ایران افزوده است. محمدرضا زنوزی، اشکان دژاگه را که آرزوی هر باشگاهی بود تا وی را در ایران به خدمت بگیرد جذب کرد. او در شبی که دژاگه را تراکتوری کرد، مسعود شجاعی را هم خرید تا لقب تیم پرستاره را روی جلد اکثر نشریات ورزشی برای تراکتور ببینیم. زنوزی جان توشاک را هم جذب کرد تا در کنار خریدهای خارجی خود، نشان دهد نوسانات ارزی هیچ تاثیری در یارگیریاش ندارد. با این حال سرمربی ولزی و کارکشته تراکتورسازی تبریز تاکنون نتوانسته بازی دلخواه هواداران را در زمین مسابقه پیاده کند و همین امر هواداران این تیم را نگران کرده است. توشاک بدون شک یکی از بزرگترین نامهایی است که وارد فوتبال ایران شده است و شاید عاشقان فوتبالی که متولد دهه ۴۰ و ۵۰ شمسی هستند بدشان نیاید عکسی با او به یادگار بگیرند. با این حال سرمربی تراکتورسازی تبریز در مقابل تمام شور و شوق هواداران خودی کاملا آرام است. شاید اگر بخواهیم به اسم مربیانی که روی نیمکت تراکتور نشستهاند نگاهی بیندازیم، شخصیتی شبیه به توشاک نبینیم. او کاملا متفاوتتر از هر آنچه قبلتر روی نیمکت پرشورها دیده بودیم مینشیند. هرگز در طول نود دقیقه کنار خط نمیآید تا بازیکنان و هواداران تیمش را با خوابیدن روی زمین و لگد زدن به بطری آب تحریک کند. توشاک شخصیتی کاملا خنثی برای هواداران تراکتور دارد. وی که در همین مدت کوتاه حضورش متوجه شده است تراکتورسازی یکی از بخشهای غیرقابل گذشت در زندگی هوادارانش است بازهم خودش را به زور محبوب نمیکند. مورد عجیب جان! با تمام فشارهایی که در روزهای گذشته تحمل میکند نشانههای بزرگ بودن را هم دارد. او نشان داده است برای محبوب شدن نباید تنها شال تکان داد و باختن را تقصیر داور و چمن ورزشگاه انداخت. توشاک در تمام کنفرانسهای خبری پس از بازیهای تراکتورسازی تبریز یک جمله با فعل و فاعل مشخص گفته است: «خوب نبودهایم و تمام این مشکلات فنی تقصیر من است». جملهای آموزنده برای مربیان داخلی و خارجی شاغل در فوتبال ایران که باید یادشان بماند اسیر اتمسفر نشوند و توانایی فنی خود را افزایش دهند. ورود جان توشاکها به فوتبال ایران فارغ از اینکه بار فنی مناسبی داشته باشند و کیفیت لیگ را بهبود ببخشند باز هم مفید است. آنها تعریفی صحیح از مربیگری میکنند و نقش خود را به عنوان رهبر فنی تیم بخوبی میدانند.