بیژن عبدی، استاد اقتصاد دانشگاه تهران درباره ریشه‌های تصمیم‌گیری در دولت‌های هاشمی و روحانی در گفت‌وگو با «وطن‌امروز»، اظهار داشت: در دوران آقای هاشمی‌رفسنجانی مجموعه‌ای از سیاست‌ها را اعلام کردیم که همزمان با سیاست‌های مارگارت تاچر در بریتانیا و دونالد ریگان در آمریکا بود، این سیاست‌ها در واقع به سیاست نئوکلاسیک و لیبرالی معروف بود. وی افزود: مبنای این سیاست‌ها کوچک‌سازی دولت، کاستن از فعالیت‌های رفاهی و آزادسازی ورود و خروج سرمایه بود. عبدی تصریح کرد: آقایانی که در ایران چنین سیاست‌هایی را اجرا کردند، باید می‌دانستند اگر در اروپا و آمریکا چنین سیاست‌هایی اعمال ‌شد، همزمان دست از سیاست‌های حمایتی از بخش‌های مختلف اقتصادی برنداشتند ولی دوستان مسؤول در دولت سازندگی این مسائل را نادیده گرفتند. این استاد اقتصاد ادامه داد: اقتصاددانانی که در دولت سازندگی در حد الفبا مسائل را بلد بودند، گفتند باید برویم به سمت رهاسازی اقتصاد و عدم حمایت دولت از بخش‌های اقتصادی. مجموعه آن سیاست‌ها تبدیل به قصه پرغصه‌ای شد که صنایع نوپا را در کشور از بین برد و توانمندی داخلی را نابود کرد. عبدی با یادآوری نوع نگاه اقتصادی در دولت سازندگی، خاطرنشان کرد: برای مثال اعتقاد به تقسیم کار بین‌المللی داشتند و می‌گفتند ما فقط تولید‌کننده مواد اولیه باشیم و حالا اگر فضای بین‌المللی لطف کرد، تحت برند یک کشور ثالث چیزی هم تولید کنیم. الان هم آقایان همین مطالب را می‌گویند و گاهی اوقات هم در همان ایام الگوی متزلزل کشور مالزی را مطرح می‌کردند، خود همین مالزی در سیاست‌های اعمالی خود عقب‌نشینی داشت ولی آقایان باز هم به دنبال نسخه کشور مالزی و گاهی کره‌جنوبی  برای ایران بودند. وی در ادامه اظهار داشت: مدل فکری مسؤولان در دولت آقای هاشمی، دولت اصلاحات و دولت آقای روحانی اینطور بوده که تنها شعار سیاسی می‌دهند و این طبقه فکری اقتصاد کشور را به ته دره برده‌اند. استاد اقتصاد دانشگاه تهران ادامه داد: کلا 4 تا 5 نوع سیاست در این سال‌ها بیشتر به کار برده نشده است. نرخ ارز را دستکاری می‌کنند، تعرفه‌های گمرکی را تغییر می‌دهند یا سود بانکی را دستخوش تغییرات می‌کنند. ما مشاهده می‌کنیم هیچ‌گونه سیاستی برای حمایت از تولید، تحقیق و توسعه، بازاریابی کالاهای ملی، شرکت‌های دانش‌بنیان و صنایع جدید در نظر گرفته نشده است. وی افزود: متاسفانه وزارت امور خارجه هم کاملا ناکارآمد بوده است. سفارتخانه‌های ما در همین حد هستند که جلسه‌ای برگزار کنند یا سخنرانی داشته باشند. این در شرایطی است که سایر کشورهای خارجی از سفارتخانه‌ها برای بازاریابی کالاهای خودشان استفاده می‌کنند. آنها به تجار کشورشان مشاوره می‌دهند و قوانین و مقررات را ارزیابی می‌کنند اما عملا سفارتخانه‌های ایران هیچ فعالیتی در این حوزه‌ها ندارند. وی با انتقاد از سیاست‌های کنونی دولت در کشور عنوان کرد: نگاه آقایان این است که ما در پیرامون قرار داریم و حلقه اصلی چشم آبی‌های اروپا هستند، حتی کشورهای شرق آسیا و چینی‌ها را هم حساب نمی‌کنند. عبدی با تشریح فضای کنونی کشور تصریح کرد: حالا عملا برجام پاره شده، به فروش نفت فشار می‌آورند و نقاطی را که می‌توانستیم تحریم‌ها را دور بزنیم، رفتند کف دست طرف مقابل گذاشتند و می‌خواهند کشور را به بن بست بکشانند. استاد اقتصاد دانشگاه تهران افزود: همان اتفاقات دولت سازندگی تکرار شده است؛ ثروت دوقطبی شده، رانت شکل گرفته و تکنوکرات‌هایی که قصدشان احیای وضعیت نیست روی کار آمده‌اند. وی در ادامه گفت‌وگوی خود با «وطن‌امروز» تصریح کرد: اگر شرایط اعتراضات معیشتی در سال 71 را با سال‌های 96 و 97 مقایسه کنیم باید بدانیم هر دوی اعتراضات بر اساس نارضایتی از دولت‌ها بود اما در شرایط فعلی به دلیل حضور شبکه‌های مجازی، تحریک دشمن بالاست و خطر امنیتی طبیعتا وجود دارد. عبدی افزود: مبانی تفکر اقتصادی دولت آقای روحانی و دولت سازندگی یکسان بوده است. آخر و عاقبت تفکر نئوکلاسیک همین است و باید این جریان فکری را دور ریخت اما متاسفانه این طرز فکر و آدم‌هایی که تبلیغ‌کننده آن هستند در همه دانشگاه‌ها، مراکز تصمیم‌گیر و دولت نفوذ کرده‌اند. ما باید به دنبال یک تفکر نوین باشیم، چرا که براساس این نوع دیدگاه هیچ مشکلی حل نخواهد شد.