عملکرد تراکتورسازی در فصل نقل‌وانتقالات و رویکرد این باشگاه در جذب نام‌های بزرگ موجب شده برخی کارشناسان این تیم را با تیم پرستاره استیل‌آذین در سال ۸۹ مقایسه کنند. قیاس برخی شاخصه‌های مشترک در این 2 تیم البته نشان می‌دهد وجه تشابه‌هایی میان استیل‌آذین آن سال و تراکتورسازی امسال وجود دارد. نخستین وجه تشابه میزان هزینه 2 باشگاه خصوصی در این 2 فصل است. همان‌طور که حسین هدایتی در سال ۸۹ یکی از گران‌ترین تیم‌های لیگ برتر را شکل داده بود، تراکتورسازی سال ۹۷ هم به نوعی گران‌ترین و پرمهره‌ترین باشگاه لیگ برتر فوتبال ایران به شمار می‌رود. استفاده از مربیان نامدار و کادر فنی پرشمار هم از دیگر نقاط تشابه استیل‌آذین آن سال و تراکتورسازی امروز است. سال ۸۹ علاوه بر تومباکوویچ اهل کشور صربستان که با کادری کامل از مربیان مورد نظر خودش به ایران آمده بود، مربیان ایرانی مثل پیروانی، شاهرودی و عابدزاده هم روی نیمکت سرخ‌پوشان تهرانی حضور داشتند در حالی که امروز هم تراکتورسازی علاوه بر جان توشاک ولزی، پسر توشاک، امیرحسین پیروانی، کاظم محمودی، پسر رضا مهاجری  و مربیان دیگری را نیز در اختیار دارد. همچنین رضا مهاجری که ابتدای فصل مسؤولیت فنی این تیم را بر عهده داشت هم هنوز به عنوان مدیرفنی با این باشگاه همکاری می‌کند. نکته قابل توجه دیگر رزومه توشاک و تومباکوویچ است؛ 2 مربی صاحبنام که هر 2 افتخارات و جام‌های متعددی را کسب کرده‌اند. وجه‌تشابه دیگر میان تراکتورسازی و استیل‌آذین استفاده از نام‌های بزرگ و ستاره‌های باسابقه تیم ملی است که از نظر کارشناسان از روزهای اوج خود فاصله گرفته‌اند و کارآیی گذشته را ندارند. در استیل‌آذین آن زمان علی کریمی، مهدی مهدوی‌کیا، فریدون زندی، حسین کعبی، امیر شاپورزاده و حسین کاظمی بازی می‌کردند که موجب می‌شد این تیم به عنوان یکی از جدی‌ترین مدعیان قهرمانی شناخته شود. در تراکتورسازی این فصل هم دژاگه و مسعود شجاعی در کنار طیبی و ۳ بازیکن گرانقیمت خارجی حضور دارند که البته تا پایان هفته سوم هنوز نتوانسته‌اند به انتظارات پاسخ دهند. یکی دیگر از شباهت‌های این دو تیم در ضعف خط دفاعی است. استیل‌آذین به دلیل فقدان مدافع تخصصی حتی مجبور به استفاده از علی کریمی در این پست شد و البته مشکلات بی‌پایان خط دفاع در نهایت این تیم را به لیگ دسته اول رساند. در تراکتورسازی توشاک هم ناهماهنگی و اشتباهات عجیب مدافعان تا امروز مشکل‌ساز شده و سرخ‌های تبریز با شکست تلخ هفته سوم مقابل استقلال به رتبه پانزدهم جدول سقوط کردند.
اما نکته جالب توجه درباره تفاوت عملکرد این 2 تیم نتایج نسبتا مطلوب استیل‌آذین در آغاز فصل است. شاگردان تومباکوویچ در همان فصل کابوس‌وار شروع توفانی داشتند و با پیروزی مقابل فولاد اهواز و پاس همدان، همچنین تساوی مقابل نفت تهران در پایان هفته سوم با ۷ امتیاز صدرنشین لیگ بودند اما با گذشت چند هفته روزهای بحرانی استیل‌آذین آغاز شد و بالاخره این تیم در پایان فصل با وجود تمام ستاره‌های نامدارش برای همیشه از سطح اول فوتبال حرفه‌ای ایران کنار رفت. باید دید در ادامه لیگ، شباهت‌های 2 باشگاه متمول در تاریخ لیگ حرفه‌ای فوتبال ایران بیشتر می‌شود یا تراکتورسازی با تغییر رویکرد خودش از سرنوشت تلخ استیل‌آذین فاصله می‌گیرد؟