بر خلاف تبلیغات لوسی که علیه ازدواج های پر زرق و برق وجود دارد، اتفاقا من معتقدم این بریز و بپاش ها لازم است و برای اعتقادم یک دلیل محکم هم دارم. چه دلیلی محکم تر و منطقی تر از این که «مردم چی می گن؟»
امروز بعد از مرگ بر آمریکا که باعث انواع بلایای طبیعی در زندگی اجتماعی و فردی شهروندان می شود، توجه نکردن به حرف مردم در رتبه دوم قرار دارد. ما خودمان یک قوم و خویشی داشتیم که توجهی نکرد و سرطان گرفت. بگذریم... اگر از دریافت وام ازدواج و خرید لوازم عبور کرده اید و هنوز قصد ازدواج دارید، چند توصیه مهم برای مراسم عروسی داریم:

۱. برگزاری جشن عروسی در تالار و باغ دیگر خیلی قدیمی شده. لازم است عروسی در جایی برگزار شود که هیچ دیوار و مرزی نداشته باشد و کجا بهتر از بیابان؟ در بیابان هر چقدر هم که بزن و بکوب باشد برای کسی مزاحمت ندارد و هر تعداد مهمان هم که بخواهید می شود دعوت کرد. تازه اگر خوش شانس باشید تعداد معتنابهی از اقوام عروس توسط گرگ ها خورده می شوند.

۲. برای شام می‌شود یک گله گوسفند و گوساله را همان کنار بیابان رها کرد تا مهمانان خودشان هر کدام را که خواستند شکار کنند و کنار یک آتش گسترده آن را کباب کنند. در مورد سفتی یا نرمی کباب هم نمی توانند اظهار نظر کنند، چون دستپخت خودشان است. برای دسر هم یک ظرف ماست بدهید دست هر مهمان که با گیاهان خودروی بیابان بورانی درست کنند. شام سلف سرویس تر از این سراغ دارید؟

۳. برای گروه موسیقی و این جور چیزها هم نمی خواهد هزینه ای بدهید، چون تا شام مهمانان تمام شود شب از نیمه گذشته و در آن ساعت اجنّه در بیابان ها عروسی و بزن و بکوب دارند که اگر محل دقیقشان را به کمک یک جن گیر یا رمال پیدا کنید، شما هم می‌توانید از موسیقی و جشن جنّیان استفاده کنید. یک وقت وسط حرکات موزون ماشاءالله، ماشاءالله نگویید که جن جماعت از این قبیل کلمات فرار می کنند.

4. شما که تا اینجای مراسم را در بیابان بودید، حیف نیست این دم آخری به فضای آلوده شهر برگردید؟ مراسم عروس کشان را در همان بیابان و به وسیله اسب و قاطر و شتر برگزار کنید ( چون در بیابان که نمی‌شود با ماشین تردد کرد).
از طرفی پیچاندن مهمانان در بیابان خیلی کار راحت تری است، فقط حواستان را جمع کنید که گیر اجنه ای که جشنتان را انداختید وسط عزاداریشان، نیفتید که هزینه اش را بدجوری حساب خواهند کرد.
 

بله برون
بعضی خانواده ها رسم دارند در بله برون اقوام درجه یک الی درجه ده حضور داشته باشند و برای مهریه نظر بدهند. دیده شده، داماد عموی عروس با پسر خاله داماد به توافق نرسیدند و ازدواج به هم خورده است! توصیه می شود خانواده های طرفین قبل از بله برون، کارگاه آموزشی نحوه تعیین مهریه برای فامیلشان برگزار کنند.

خرید وسایل عروسی
در بعضی مناطق، برای خرید وسایل، کل خانم های اقوام دختر و پسر را با خود می‌برند و یک تور شهر گردی راه می اندازند. بعضا خاله عروس و عمه داماد سر رنگ سشوار به توافق نمی رسند و خرید  نیمه کاره می ماند. برای این تور، داماد باید یک مینی بوس یا اتوبوس کرایه کند و در بین مسیر برای رفع خستگی همه را شیرموز مهمان کند!

جهازبران
در جهازبران، خانم های همیشه در صحنه فامیل به خانه عروس رفته و جهیزیه را از لحاظ کیفیت و کمیت و ست بودن وسایل خانه  از دمپایی دستشویی گرفته تا پرده ها، بررسی می کنند. بعد از آن، ضمانت نامه‌های وسایل برقی را چک کرده و از چینی نبودن  آنها اطمینان حاصل می کنند.

پاتختی
بعد از عروسی، بزرگتر های فامیل دورهم جمع می شوند و برای عروس کادو می‌آورند و عروس  مثل فرمانروای گوگوریو،  روی صندلی می نشیند و از همه تشکر می‌کند. هنوز دانشمندان کشف نکرده‌اند چرا اسم مراسم، پا تختی است .گفتنی است بعد از پا تختی به تعداد مهمانان حاضر در آن، پارچ و لیوان کادو آورده شده است.

پاگشا
به مهمانی های زنجیره ای می گویند که بعد از جشن عروسی، عروس و داماد را دعوت کرده و به آنها کادو می دهند.  بعد از پاگشا شدن عروس و داماد توسط کل فامیل دو طرف، آنها صاحب 100 دستگاه پتو می شوند. پیشنهاد می کنیم داماد، مغازه پتوفروشی باز کند و در کنارش پارچ و لیوان‌های پاتختی را اشانتیون به مشتری بدهد.
عروس و دامادها، هرکدام از مراسم های بالا را انجام ندهند نمره منفی گرفته و  تا آخر عمر انگشت نمای فامیل خواهند بود و حتما سیاه بخت می شوند.