دانش پورشفیعی: چند ماهی بود که از گوشه و کنار خبرهایی مبنی بر ماهیگیری کشتی‌‌های چینی در آب‌های ایران شنیده می‌شد. صیادان و نمایندگان مجلس استان‌های جنوبی به این کار اعتراض کردند اما کسی پاسخگو نبود و سخنی در رد یا تایید آن نمی‌گفت. احمد مرادی، نماینده مردم بندرعباس، قشم، ابوموسی، حاجی‌آباد و خمیر در مجلس خرداد امسال با ارائه مستنداتی از حضور کشتی‌های چینی در آب‌های هرمزگان و توقیف 5 فروند کشتی ماهیگیری چینی در هرمزگان خبر داد. در ادامه این موضوع مدیرکل شیلات استان هرمزگان بی سر و صدا برکنار شد تا دامنه اعتراضات کاهش پیدا کند. با وجود همه شواهد دال بر حضور و ماهیگیری صیادان چینی در آب‌های ایران اما تنها مقام مسؤول در این حوزه حاضر به شفاف‌سازی موضوع نشد، آن هم زمانی که با پرسش خبرنگاران بخش شیلات روبه‌رو شد. حسن صالحی در نشست خبری 24 مرداد خود زمانی که با پرسش حضور صیادان چینی در آب‌های ایران روبه‌رو شد، پاسخ داد: «صیادان چینی در آب‌های ایران و حتی آب‌های مشترک ایران ماهیگیری نمی‌کنند. با اطمینان عرض می‌کنم هیچ شناور خارجی در خلیج‌فارس اقدام به صیادی نمی‌کند، بلکه ما تنها از دانش فنی دیگر کشورها برای صیادی استفاده می‌کنیم». وی تاکید کرد صیادان چینی نه در آب‌های ایران، بلکه حتی در آب‌های مشترک ایران هم ماهیگیری نمی‌کنند. 3 روز پس از این اعلام محمدعلی حسن‌زاده، معاون امور بندری سازمان بنادر و دریانوردی گفت: «کشتی‌های چینی قرارداد رسمی اجاره بلندمدت برای ماهیگیری در عمق 200 متری آب‌های ایران در دریای عمان دارند». سپس هادی حق‌شناس، معاون امور دریایی سازمان بنادر و دریانوردی با تایید اظهارات معاون بندری این سازمان، گفت: «شناورهای صیادی که در آب‌های ایران صید می‌کنند یا در مالکیت ایرانیان هستند یا تحت اجاره ایرانیان قرار دارند و هیچ شناور خارجی با پرچم غیر ایران، اجازه صید در آب‌های کشورمان را ندارد. این شناورها «فانوس‌ماهی» صید می‌کنند که برای تهیه پودر ماهی در صنعت دام و طیور مورد استفاده قرار می‌گیرد». حق‌شناس تاکید کرد: شیلات مجوز را به شناورها برای صید داده و نظارت و بازرسی مستمر بر عهده این سازمان است. بلافاصله پس از این اعلام، شاپور کاکولکی، معاون صید و بنادر ماهیگیری سازمان شیلات ایران اظهارات حق‌شناس را تکذیب کرد! براستی چرا؟ کاکولکی در این‌باره گفت: «سازمان شیلات ایران تا امروز مجوزی برای صید آبزیان توسط چینی‌ها صادر نکرده است و  چینی‌هایی نیز که در دریا مشاهده می‌شوند برای ایرانی‌ها صید می‌کنند. صیادان ایرانی، کشتی‌های چینی را به صورت اجاره یا اجاره به شرط تملیک در اختیار گرفته و این کشتی‌ها با تعدادی خدمه به ایران اجاره داده می‌شود اما مالکیت صید به طور کامل در اختیار بهره‌برداران ایرانی است».
تا اینجای یادداشت بررسی اظهارات 4 مقام مسؤول بیانگر این نکته است که ایشان چه چیز را تکذیب و تایید کرده‌اند؟ چرا رئیس سازمان شیلات موضوعی با آن همه استدلالات و شواهد موجود در نشست خبری خود را تکذیب می‌کند و باز هم معاون او اظهارات معاونت سازمان بنادر و دریانوردی را تکذیب می‌کند؟ اظهاراتی که وقتی با یکدیگر مقایسه می‌شود، تعارضی با هم ندارد، چرا که هر 4 نفر یک حرف واحد را زده‌اند. هر 4 نفر گفته‌اند صیادان چینی در آب‌های ایران ماهیگیری می‌کنند. کجای این سخن دروغ است که ابتدا تکذیب و سپس تایید می‌شود؟
اما داستان به همین جا ختم نمی‌شود، چرا که جناب خان در برنامه خنداونه سازمان شیلات را مخاطب قرار می‌دهد و می‌گوید صیادان خارجی در آب‌های ایران با شناورهای خود در حال جارو کردن دریا هستند و صیادان ایرانی روزها با دست خالی از دریا به خانه بازمی‌گردند. چرا کسی در این‌باره پاسخگو نیست؟ یک شب پس از این انتقاد، حسن صالحی، رئیس سازمان شیلات ایران روی خط تلفنی برنامه خندوانه می‌آید و یک هفته پس از تکذیب حضور صیادان خارجی‌ در آب‌های ایران، حرف خود را پس می‌گیرد و تکذیبیه خود را تکذیب می‌کند و می‌گوید: «صیادان خارجی با شناورهای ایرانی در آب‌های دریای عمان که متعلق به ایران است به صید ماهی می‌پردازند و ماهی‌ها را در سواحل ایران تخلیه می‌کنند و از ماهی‌های صید شده برای تهیه پودر ماهی استفاده می‌شود و منافع حاصل از آن به کشور بازمی‌گردد». جای بسی تاسف است! آیا صالحی نمی‌توانست در همان نشست خبری، به صراحت و شفاف در این‌باره سخن بگوید؟ براستی هزینه این تکذیب و تاییدها را چه کسانی می‌دهند؟