آدام بیت: یکی از گپ‌های اصلی این فصل لیگ برتر انگلیس انقلاب مائوریتزیو ساری در چلسی است. ناپولی به رهبری مربی سابق لیورپول در فصل اول حضورش قهرمان کوپا ایتالیا شده بود اما بنیتس در حالی سن پائولو را ترک کرد که تیمش به رده پنجم جدول سقوط کرده بود، بنابراین ساری، مربی‌ای که امپولی را از سری بی به سری آ آورده بود و نامی
نه چندان شناخته شده در فوتبال ایتالیا به حساب می‌آمد، کاری سخت برای بازسازی پارتنوپی پیش رو داشت.
ساری در نخستین حرکت مهمش سیستم تیم را تغییر داد و جورجینیو را به قلب ترکیب جدیدش بدل کرد، درست نمونه کاری که در چلسی انجام داد. ناپولی تحت رهبری بنیتس با سیستم 1-3-2-4 بازی می‌کرد، سیستمی که جورجینیو نقش مهمی در آن نداشت. مدیر برنامه‌های هافبک برزیلی- ایتالیایی ناپولی بعدها اعلام کرد اگر بنیتس راهی مادرید نمی‌شد جورجینیو در همان تابستان 2015 باشگاه را ترک می‌کرد.
اما ساری با روی آوردن به سیستم 3-3-4 و قرار دادن جورجینیو به عنوان هافبک میانی و طراح، نخستین قدم بزرگ برای بازسازی ناپولی را برداشت. جورجینیو در این فصل بیشترین لمس توپ و تعداد پاس بین تمام بازیکنان سری آ را داشت و کلیدی‌ترین مهره برای ظهور فوتبال روی زمین، با پاس‌های کوتاه و پرس بالا و پرفشار ناپولی بود. هواداران چلسی حالا امیدوارند جورجینیو همین نقش را برای تیم جدیدش، در سیستم جدیدش، بازی کند.
البته جورجینیو تنها هافبکی نبود که ناپولیِ ساری را ساخت. در همان تابستان ساری گرانقیمت‌ترین خریدش را برای تیم جدیدش با مبلغ 3/10 میلیون پوند انجام داد و آلن را از اودینزه به ناپولی آورد. آلن خیلی زود نقش خودش در خط میانی تیم جدیدش را پیدا کرد و به عنوان هافبکی باکس‌توباکس روی دست راست جورجینیو قرار گرفت، نقشی که در سوی دیگر مارک همیسکِ باتجربه بازی می‌کرد. آلن در اولین فصل حضورش در جمع پارتنوپی 3 گل در سری آ زد و 5 پاس گل داد اما نکته مهم‌تر آمار 109 تکل موفق او بود. از این نظر تنها مارتن درون از آتالانتا آماری بالاتر داشت.
جورجینیو و آلن خط میانی‌ای برای ناپولی ساختند که جدا از تغییر بعد هجومی تیم، کمک زیادی هم به خط دفاعی‌شان کرد. تیمی که در فصل آخرش با بنیتس 54 بار در لیگ دروازه‌اش باز شده بود، در نخستین فصل به رهبری ساری تنها 32 گل خورد. انگولو کانته با انرژی فوق‌العاده خودش، می‌تواند در پست جدیدی که ساری به او سپرده نقش آلن ناپولی را برای چلسی بازی کند.
اما یکی دیگر از تغییرات اصلی ساری در ناپولی پیشرفت نیروهای هجومی‌اش بود. گونزالو ایگوآین در آخرین بازی فصل
15-2014، مقابل لاتزیو 2 گل زد اما در حالی که بازی 2-2 بود یک ضربه پنالتی را از دست داد تا در نهایت شاهد شکست 2-4 تیمش باشد. این بازی نمادی از نمایش کلی مهاجم آرژانتینی در فصلی بود که آن را با 29 گل در رقابت‌های مختلف به پایان برد، نمایش‌هایی پر از لحظات درخشان اما به علاوه فرصت‌های از دست رفته زیاد در بازی‌های بزرگ.
ساری بعد از ورودش به سن‌پائولو، به اعتراف خود ایگوآین، تنها ظرف چند دقیقه مهاجم خودش را قانع کرد تا حداقل یک فصل دیگر در ناپولی باقی بماند. ایگوآین در فصل جدید تا ماه دسامبر 16 گل در 18 بازی برای ناپولی زد، از جمله گل‌هایی 3 امتیازی برابر یوونتوس، فیورنتینا و اینتر. پیپیتا در نهایت فصل را با 36 گل در لیگ به پایان برد؛ بالاترین آمار کل تاریخ سری آ.
اما ایگوآین تنها مهره هجومی ناپولی نبود که تحت آموزه‌های ساری پیشرفتی چشمگیر داشت. لورنزو اینسینه که در آخرین فصل بنیتس در 20 بازی سری آ تنها 2 گل برای تیمش زده بود، در فصل بعد در 37 بازی 12 بار دروازه حریفان را باز کرد و به مهره اصلی تیمش در بال چپ بدل شد.
و البته چطور می‌توانیم دریس مرتنس را فراموش کنیم؛ مرتنس که در ابتدای حضور ساری در ناپولی وینگر ذخیره این تیم بود، بعد از انتقال تابستانی پرهیاهوی ایگوآین به یوونتوس و مصدومیت آرکادیوژ میلیک، مهاجمی که قرار بود جای پیپیتا را در ترکیب اصلی پارتنوپی بگیرد، به ناگاه در پست شماره 9 کاذب از سوی ساری در ترکیب اصلی به بازی گرفته شد و با گل‌های پیاپی‌اش چشمان همه را به خود خیره کرد و در نهایت این فصل را با 34 گل به پایان رساند.
اگر ساری موفق شود آلوارو موراتا را هم به چنین پیشرفتی برساند، هواداران چلسی می‌توانند خودشان را آماده فصلی بسیار جذاب کنند.