روستاییان «دمزآباد» در جنوب شرقی پایتخت، درحالی‌که بسیاری از هموطنان از مشکل بیکاری رنج می‌برند، با همت و تلاش این مشکل را به‌طور کامل حل کرده‌اند. در ۵۴ کیلومتری جنوب شرق شهر تهران روستایی زیبا به نام «دمزآباد» واقع‌شده است. این روستا ۵ کیلومتر با شهر ورامین فاصله داشته و در همسایگی روستاهای «آبباریک» و «جعفرآباد جنگل» قرار دارد و از توابع بخش «جوادآباد» ورامین است. اما مساله‌ای که «دمزآباد» را از سایر روستاهای اطراف متمایز کرده است، نرخ بیکاری پایین این روستاست. مردم سختکوش «دمزآباد» با تلاشی وصف‌ناپذیر در جهت پیشرفت و توسعه روستا تلاش کرده‌اند، تا امروز به‌جایی رسیده‌اند که می‌توان دمزآباد را یکی از قطب‌های اشتغال روستایی در استان تهران دانست. باغبانی از فعالیت‌های مورد علاقه دمزآبادی‌هاست که اغلب در کنار خانه‌ها یا زمین‌های کشاورزی این روستا با کاشت درختان مثمر، اقدام به ایجاد باغاتی سبز، زیبا و پر میوه کرده‌اند، تا از این طریق علاوه بر استفاده از میوه این درختان، آنها را به شهرها فرستاده و فضای روستا را نیز مفرح کنند. معاون مالی و اداری فرماندار ورامین در این باره به مهر گفت: مبلمان روستایی در بیش از ۹۰ درصد از روستاهای ورامین تکمیل شده و خدمات زیربنایی در این روستاها در حال انجام است و همچنین از دهیاران خواسته شده سراغ اشتغال بروند، دمزآباد نیز از روستاهایی است که در این زمینه موفق بوده است. مجتبی بوربور گفت: پیراهن‌های تولیدی این روستا مورد استقبال مردم شهرستان ورامین و دیگر مناطق قرار گرفته است و از دهیار و شورای اسلامی روستا خواسته شده فروشگاهی برای عرضه محصولات دمزآباد در همین روستا راه‌اندازی کنند تا علاقه‌مندانی که به روستا می‌آیند، علاوه بر تفریح و گشت‌وگذار بتوانند از محصولات تولیدی روستا خرید کنند. یکی از تولیدکنندگان پیراهن در دمزآباد به مهر گفت: ابتدای این کارگاه را برای کارآموزی راه‌اندازی کردیم اما پس از مدتی توانستیم ۱۵ نفر را به کار بگیریم. وی در پاسخ به این سوال که آیا شرایط اقتصادی کنونی اثر منفی بر تولید این کارگاه داشته یا خیر؟ گفت: تا حدودی تاثیر پذیرفتیم. در حال حاضر ۱۰ کارگر داریم اما اگر این کارگاه حمایت شود تا ۴۰ کارگر در آن قادر به اشتغال هستند. ما پیراهن بچگانه تا مردانه و سایزهای خیلی بزرگ تولید می‌کنیم و خیاطی به طور تخصصی در این روستا فراگیر شده است و از این موضوع خوشحالیم.
بوم‌گردی در خانه‌های روستایی دمزآباد با طعم «دمی بلغور»
یکی از اقدامات خوبی که در دمزآباد انجام شده است، حفظ خانه‌های بومی این روستا توسط اهالی است. این خانه‌ها شکل ظاهری سنتی روستا را حفظ کرده‌اند و از طرفی استعداد مناسبی برای راه‌اندازی اقامتگاه بوم‌گردی دارند. دختر یکی از اهالی قدیمی پیشوا که اقدام به حفظ بافت خانه پدربزرگ خود کرده است، اظهار داشت: من، خواهرها و برادرانم کودکی خود را در این منزل سپری کرده‌ایم، چرا که پدر بزرگم در این منزل زندگی می‌کرد و زمانی که پدربزرگم فوت کرد، این خانه رها شد. ۲ سال پیش یک بار به این خانه آمدم، در حال تبدیل شدن به یک خرابه بود. وی گفت: پدر و مادرم این مکان را به عنوان خانه قبول نداشتند و می‌خواستند خراب شود اما من و خواهرم به این خانه آمدیم و سطل سطل آب به درختان دادیم، آب و برق نداشت، خاک‌های این جا را خودمان جمع کردیم و به آن شکل و شمایل دادیم. به همت مادرم، پدرم، برادر و خواهرم جانی دوباره به این خانه دادیم و ذره ذره این مکان را آباد کردیم. وی اضافه کرد: در حال حاضر گردشگران به این مکان رفت و آمد می‌کنند و قصد توسعه آن را نیز داریم. می‌خواهیم یک موزه کوچک از روستا در این مکان بسازیم. اینجا خبری از صدای ماشین و هیاهوی شهر نیست؛ هرچه هست، صدای پرندگان و طبیعت است، ویژگی روستا دوری از هیاهوهای شهری است و ما از این ویژگی بهره بردیم. «دمی بلغور» یکی از غذاهای سنتی روستای دمزآباد است. برای اطلاع از چگونگی پخت این غذا از یکی از بانوان دمزآباد سوال کردیم که وی به مهر گفت: برای پخت این غذا ابتدا پیاز داغ کردیم و سپس بادنجان و گوجه را تفت دادیم، لپه باقالی ریختیم و پس از آنکه کمی جوشید و پخته شد، برنج و بلغور را نیز روی آن ریختیم و پس از آنکه دم کشید و پخته شد، آماده خوردن است. معماری خانه‌های سنتی دمزآباد بسیار زیبا است. یکی از فعالان حوزه گردشگری دمزآباد درباره این معماری اینچنین توضیح داد: قبلا کولر آبی و وسایل خنک‌کننده وجود نداشت و زیرزمین‌های منازل بسیار خنک بود که کاهش دمای چشمگیری نسبت به اماکن دیگر داشت. وی ادامه داد: ما ۴ برادر و ۷ خواهریم که همه در همین خانه زندگی می‌کردیم، حال می‌خواهیم این خانه را مجددا بازسازی کنیم تا گردشگران به این روستا بیایند و با نحوه زندگی روستایی، پخت نان و... آشنا شوند.
پرورش ماهیان زینتی و گوشتی اشتغال بخش عمده‌ای از روستاییان دمزآباد
پرورش ماهیان زینتی از دیگر مشاغل روستایی در دمزآباد است. یکی از پرورش‌دهندگان جوان ماهیان زینتی در دمزآباد گفت: برای پرورش ماهیان زینتی ابتدا در مراکز فنی و حرفه‌ای آموزش دیدم و ۶ سال پیش ابتدا با یک کارگاه کوچک کار را آغاز کردم و اکنون ۲۰ نوع ماهی را پرورش می‌دهم. پرورش ماهیان خوراکی نیز در دمزآباد رونق خاصی دارد، به همین دلیل سراغ یکی از پرورش‌دهندگان ماهیان خوراکی رفتیم، تا در این باره اطلاعات بیشتری کسب کنیم. وی گفت: در دمزآباد ماهیان سردآبی مانند قزل‌آلا و نیز کپور پرورش داده می‌شود و از آب این استخرهای پرورش ماهی برای کاشت سبزیجات و دیگر محصولات کشاورزی نیز استفاده می‌کنیم.
فعالیت ۷۰ بانوی قالیباف در دمزآباد
دهیار دمزآباد در گفت‌وگو با مهر اظهار داشت: نخستین قدمی که در روستای دمزآباد برداشتیم، اصلاح زیرساخت‌ها بود که ابتدا سعی کردیم شبکه‌های آبرسانی را اصلاح کنیم که در این راستا هزار و ۷۰۰ متر از لوله خط انتقال آب شرب این روستا تعویض شد. مجید میررجب گفت: در زمینه بهسازی معابر بزرگ‌ترین پروژه روستایی بخش جوادآباد را اجرا کردیم که در این راستا حدود ۱۷ هزار مترمربع از معابر این روستا جدول‌گذاری و آسفالت شد و در امور فرهنگی نیز توانستیم بوستان محله‌ای، زمین چمن ورزشی و سالن ورزشی را احداث کنیم و کمیته بانوان روستای دمزآباد را تشکیل دهیم. مسؤول کمیته بانوان روستای دمزآباد گفت: عمده فعالیت بانوان دمزآبادی قالیبافی است که ۷۰ نفر بانوی قالیباف زیر نظر کمیته بانوان فعالیت دارند و تابلوفرش‌های بین‌المللی با برند «میناخانی» که ثبت جهانی شده است را تولید می‌کنند. پرورش کبک دیگر فعالیت روستاییان دمزآباد است، یکی از پرورش‌دهندگان کبک گفت: این مجموعه را از سال ۹۳ راه‌اندازی کردیم. نخستین روستایی هستیم که در استان تهران پرورش کبک می‌دهیم و از تولید تخم نطفه‌دار، جوجه و در نهایت تولید گوشت و عرضه به بازار را عهده‌دار هستیم.