حد فاصل انقلاب مشروطیت و جنگ اول جهانی (1324 تا  1333ه. قمری) اوضاع نواحی جنوبی فارس نیز سخت آشفته بود. تأثیر رخدادهای مرکزی کشور و رویارویی آزادی‌خواهان با مستبدان، رقابت قشقایی و خمسه، تعارضات مرزی میان ایالات فارس و حکمرانی بنادر، همچنین تلاش انگلیسی‌ها در جنوب کشور برای توسعه حوزه نفوذ خود و سیطره بر ایالات بزرگ فارس و نیز رقابت میان قدرت‌های محلی، همگی ویژگی‌های این دوره نواحی جنوبی فارس بود.  مراکز قدرت و حکام هم‌عصر رئیسعلی دلواری در فاصله سنوات فوق بدین قرار است:
1- بوشهر: (مرکز حکومت بنادر ) ابتدا دست احمدخان دریابیگی، سپس در اختیار میرزا علی‌خان موقرالدوله و مجدداً دریابیگی بود.
2- چاه‌کوتاه: یکی از مضافات بوشهر در دست شیخ حسین‌خان چاه‌کوتاهی از مبارزان ضداستعماری بود.
3- انگالی: دست احمدخان انگالی بود که گرایش به اجنبی داشت.
4- دشتستان: دست میرزا محمدخان غضنفرالسلطنه بود که از مبارزان ضداستعماری محسوب می‌شد.
5- تنگستان: در اختیار زائر خضرخان بود که از مبارزان ضداستعماری به شمار می‌رفت.
6- دلوار و تنگستان ساحلی: دست رئیسعلی دلواری بود که از پیشقدمان مبارزات استعماری بود.
7- شبانکاره: دست اسماعیل خان شبانکاره‌ای بود، وی با بیگانگان همراه و مشغول جدال با غضنفرالسلطنه بود.
8- حیات‌داوود: دست حیدرخان حیات‌داوودی بود که با بیگانگان همراه بود.
9- دشتی: دست محمدخان دشتی بود که موضع فعالی در مبارزه نداشت.
10- بردخون: از نواحی ساحلی دشتی بود که کدخدای آن خالو حسین بردخونی بوده و از مبارزان ضداستعماری محسوب می‌شد.
رئیسعلی دلواری در انقلاب مشروطیت در کنار «سیدمرتضی علم‌الهدی اهرمی» مبارزه چشمگیری داشت و مدت 9 ماه کنترل بوشهر را در دست داشت.