رئیسعلی وصیت کرده بود که در نجف دفن شود. بعد از 6 ماه تا یک سال از شهادتش، پدرش تصمیم می‌گیرد که به وصیت پسرش عمل کند. او مردم را از کازرون، شیراز، گناوه، همدان، خرمشهر، اهواز و جاهای دیگر دعوت کرد تا پیکر رئیسعلی را منتقل کنند. پیکر را بیرون آوردند و دیدند که هم جنازه و هم کفن تمیز و سالم بود و فقط همان نقطه‌ای که تیر خورده بود زرد و خونش خشک شده بود! مردم با چاوش‌خوانی که رسم معنوی است و برای احترام انجام می‌شود، جنازه را به یک امامزاده  برده و بعد به کربلا و در نهایت به نجف منتقل کرده و در وادی‌السلام دفن کردند.