چهارشنبه های بی گونی
عصر با دکتر برای سخنرانی به همایش “مقابله با تحریم” رفتیم. دکتر سخنان ارزشمندی درمورد “نقش دیوار دفاعی ایران در مقابله با خط حمله پرتغال” بیان کردند که مورد تشویق من و همراهان قرار گرفت. باتوجه به دقت نظر و تحلیل های دکتر می‌توان گفت ایشان واقعا ژوزه مورینیوی سیاست ایران است.


پنجشنبه های مهربانی
صبح به سمت یکی از شهرستان های اطراف برای سخنرانی رفتیم. موقع ناهار رسیدیم. دکتر رعایت حال مردم را کرد و تنها چهل دقیقه درمورد “نحوه نفخ گیری نخود آبگوشت” صحبت کرد که بسیار مفیدفایده بود. سپس همگی برای صرف ناهار رفتیم. بعد از ناهار جوانکی به محتوای سخنان دکتر گیر داد. دکتر با شفقت از گستاخی وی گذشت و تنها به یک فحش فیوزدار بسنده کرد.
جمعه ها هم در خدمت
بعد از غروب در یکی از محلات جنوب تهران رفتیم. با تحقیقات میدانی که انجام دادیم فهمیدیم گونی و پوشک بچه در بازار بسیار کمیاب شده. دکتر همانجا به یکی از مقامات تلفن کرد و خواستار حل سریع مشکل کمبود گونی شد و قول مساعدت داد. از دکتر پرسیدم برای پوشک کاری نمی‌کنید؟ گفت: «درحیطه وظایف بنده نیست». ایشان بسیار وظیفه شناس است.

شنبه و آغازی دوباره
امروز در صحن مجلس دکتر طرح «رسیدگی به تغییر نوع کاشی های سرویس بهداشتی مجلس» را در صحن علنی مطرح کرد که با اکثریت موافق و دو رای ممتنع تصویب شد. درهنگام خروج یکی از خبرنگاران از دکتر درمورد عدم رسیدگی مجلس به مشکلات معیشتی مردم توضیح خواست که بلافاصله با اشاره دکتر، با یک عدد گونی برنجی کنفی زبر خبرنگار موردنظر را توجیه کردیم. بقیه خبرنگاران نیز ماستهای خود را گونی کردند.
در راه دفتر بودیم که پیامکی حاوی کلمات تهدیدآمیز با شماره ای ناشناس به گوشی دکتر آمد. متن تهدید این بود: «آقای دکتر خواهشمندم در جلسات بعد درمورد گرانی خودرو و اقلام ضروری تدبیر نمایید. ممنون». هرچند آقای دکتر عاشق جان فشانی در راه وطن‌ند اما برحسب وظیفه شماره را دادم به تیم حراست تا پیگیری کنند و فرستنده اش را در یک گونی تنگ نزد من بیاورند.

یکشنبه آرام
تا رسیدن گونی های جدید آقای دکتر سخنرانی ندارند. طی یک سری مکاتبات، بخشی از ارز تخصیصی به دارو را گرفته و سپرده ام جهت رفاه حال مردم نادان گونی های با کیفیت و دارای سایزبندی وارد شود. همچنین به علت توجه ویژه دکتر به بانوان نادان، تعدادی گونی با ربان صورتی هم سفارش دادم.