«بوتیک» نخستین تجربه مستقل کارگردانی حمید نعمت‌الله است که نمایش آن در بیست‌ودومین جشنواره فیلم فجر، نعمت‌الله را به اولین سیمرغ بلورینش در جشنواره فیلم فجر رساند. کمتر کارگردان‌هایی هستند که برای نخستین تجربه خود در سینما سراغ موضوعات ملتهب بروند ولی نعمت‌الله این ریسک را انجام داد. بوتیک یکی از معدود فیلم‌های موفق سینمای ایران در به تصویر کشیدن زندگی‌های مجردی و گروهی جوانان دانشجو است. تصویری بشدت واقعی که از نمایی نزدیک به نمایش واقعیت‌های زندگی دانشجویی و مناسبات حاکم بر این مدل از زندگی پرداخته است. داستان «بوتیک» در ظاهر از همان الگوی همیشگی قصه‌های عاشقانه ایرانی پیروی می‌کند ولی در بطن خود نگاهی دقیق و موشکافانه‌ به معضلات و آسیب‌های اجتماعی موجود در جامعه ایرانی بویژه در سال‌های ابتدایی دهه 80 دارد. نگاهی که نشان‌دهنده تیزبینی نعمت‌الله و درک بالای او از برخی از این معضلات منحصربه‌فرد از جمله زندگی در خانه‌های مجردی و دانشجویی است. قصه‌‌ای که پایان‌بندی آن شبیه پایان‌بندی آثار مسعود کیمیایی است و بدون شک نمی‌توان تاثیر حضور حمید نعمت‌الله را به عنوان دستیار چند اثر کیمیایی در این موضوع نادیده گرفت. «بوتیک» علاوه بر این توانست عرصه‌ای برای حضور بازیگران جوانی باشد که بعدها به چهره‌‌های اصلی سینما بدل شدند؛ از یک‌سو حامد بهداد رسما با بازی در فیلم سینمایی «بوتیک» به عنوان یک بازیگر حرفه‌ای به سینمای ایران معرفی شد و از سوی دیگر محمدرضا گلزار با بازی در این فیلم توانست فرصتی را برای نمایش استعدادهای خود در عرصه بازیگری به‌دست آورد؛ بازیگری که تا پیش از بوتیک، بیشتر به عنوان یک جوان خوش‌چهره در میان اهالی سینما شناخته می‌شد و بسیاری با دیدن کاراکتر متفاوت او در این فیلم متعجب شده‌ بودند.