رضا یزدانی بعد از 2 سال روی تشک رفت و بار دیگر تمام نگاه‌ها را به خود جلب کرد. شاید هر کشتی‌‌‌گیری جای او بود، در این سن و سال نمی‌توانست بعد از چند عمل جراحی سنگین دوباره روی تشک برود اما برای همین است که لقب پلنگ جویبار را به رضا یزدانی داده‌‌‌اند؛ کشتی‌‌‌گیری که اگر با نرمش شورای فنی مواجه می‌شد و می‌توانست راهی بازی‌‌های آسیایی 2018 شود، در صورت کسب مدال طلا برابر با احسان حدادی حالا با 4 مدال طلا در این بازی‌ها جزو پرافتخارین ورزشکاران ایرانی به حساب می‌آمد. او در 3 دوره قبلی به عنوان قهرمانی بازی‌‌های آسیایی رسیده بود و به نظر می‌رسد توان کسب چهارمین طلا را داشت. جز بازی‌‌های آسیایی، پلنگ جویبار سابقه کسب مدال طلای جهان را هم دارد؛ پس این همه انگیزه برای بازگشت چطور در او به‌وجود آمده است؟ قطعا جواب این است؛ مدال المپیک! رضا یزدانی که برای نخستین‌بار در المپیک 2008 شرکت کرد و در وزن 84 کیلوگرم به نتیجه‌ای نرسید، در المپیک 2012 با بدشانسی محض در جریان مسابقات مصدوم شد و در شرایطی که شانس نخست کسب مدال طلا به حساب می‌آمد، روی ویلچر تشک کشتی را ترک کرد. او بازهم برای مدال المپیک برگشت و جنگید اما در المپیک 2016 هم دستش به مدال نرسید. وی در دیدار دوم در برابر ختاگ گازیموف آذربایجانی شکست خورد که درباره داوری این کشتی، صحبت‌های زیادی مطرح شد. با صعود گازیموف به فینال، یزدانی به شانس مجدد رفت. پلنگ جویبار کشتی اول را در برابر رادوسلاو باران از لهستان پیروز شد اما در دور دوم، ماگومد ابراگیموف ازبکستانی در کمتر از ۲۰ ثانیه یزدانی را ضربه فنی کرد تا بازهم صحنه‌‌های تلخی برای او در المپیک رقم بخورد. حالا با وجود داشتن 34 سال سن و عدم موافقت شورای فنی تیم‌‌های ملی کشتی آزاد با بازگشت او به تیم‌ملی، یزدانی با انگیزه به کشتی بازگشته و احتمالا بازهم نیم‌نگاهی به آخرین شانسش برای کسب مدال المپیک در سال 2020 دارد. در جریان هفته سوم لیگ برتر کشتی باشگاه‌های کشور، رضا یزدانی بالاخره بعد از 2 سال به صبر هوادارانش پایان داد و روی تشک رفت. داربی مازندران میان تیم‌‌های پتروشیمی بهشهر و آرش‌زین بابل که تماشاگران زیادی را به سالن کشانده بود، یک اتفاق ویژه را در خود جای می‌داد. رضا یزدانی در وزن 92 کیلوگرم روی تشک رفت و برابر حریف خود از تیم بهشهری یعنی علی موجرلو کشتی گرفت. پلنگ جویبار توانست با آمادگی بالای خود همه را به یاد روزهای اوجش بیندازد و با اجرای فنون زیبا 11 بر صفر در این کشتی برنده شد. پلنگ جویبار که قبل از بازی‌‌های آسیایی امیدوار بود شورای فنی به حضورش در این بازی‌ها رای بدهد، فقط یک طرفدار سفت و سخت در این شورا داشت که منصور برزگر بود اما بقیه  از جمله رسول خادم با بازگشت او بدون حضور در مسابقه انتخابی مخالفت کردند. بعد از این اتفاقات هم خادم فقط به عنوان مدعو اختیاری پلنگ جویبار را به اردو دعوت می‌کرد! حالا فاصله کمی تا رقابت‌‌های جهانی باقی مانده و فدراسیون کشتی تنها راه بازگشت رضا یزدانی به تیم‌ملی را حضور در تورنمنت‌‌های بین‌المللی که فدراسیون تعیین کرده، می‌داند. به نظر می‌رسد این کشتی‌گیر باتجربه هم توقع دیگری دارد و می‌خواهد فدراسیون به واسطه سابقه‌‌‌‌اش به او اعتماد کند. باید دید در نهایت پایان این قصه فدراسیون کشتی و پلنگ جویبار به کجا می‌انجامد. رضا یزدانی شانسی برای حضور در مسابقات جهانی 2018 به میزبانی مجارستان دارد یا باید از همین حالا به فکر مسابقات سال آینده باشد؟ به هر حال در نهایت این آزادکار جویباری همچنان این هدف را دنبال می‌کند؛ قهرمانی در المپیک 2020 توکیو آن هم در سن 36 سالگی!