یکی از اساتید مسلم مداحی، اذان و مرثیهسرایی، حاج سلیم مؤذنزادهاردبیلی بود که نوای او بیش از 6 دهه با حنجرهای استثنایی، گوش و دل علاقهمندان را نوازش داد. استاد سلیم مؤذنزادهاردبیلی در سال 1315 شمسی در شهر اردبیل دیده به جهان گشود. وی یکی از فرزندان شیخ عبدالکریم مؤذنزادهاردبیلی نخستین مؤذن رادیوی ایران و برادر رحیم مؤذنزادهاردبیلی از مؤذنان معروف ایران است. وی علاوه بر زبان ترکی- آذربایجانی، به زبان فارسی و عربی نیز تسلط داشته و به نوحهسرایی در این زبانها نیز معروف بود. اعجاب و توانایی بیوصف در اجرای برنامههای گوناگون مداحی، نوحهخوانی، مولودخوانی، اذان و قرائت قرآن مجید از دوران نوجوانی وی را در ردیف یکی از مطرحترین افراد جهان در این رشتهها قرار داده است. وی بهطور متوسط روزانه 5 ساعت از عمر خود را صرف مداحی کرده و بیش از 2 هزار عنوان نوار کاست مربوط به برنامههای او از زمان پیدایش ضبطصوت تاکنون موجود است و اذان معروف وی در دستگاه ماهور خوانده شده است. سلیم که خود علاوه بر حفظ روشهای قدیمی، سبکهای جدیدی با اصالت فرهنگی را در نوحهخوانی و مداحی ابداع کرده، میگوید: صدای من و برادرانم در برابر صدای پدرم مانند قطرهای است در مقابل دریا. خالق نوای «زینب زینب» که نزدیک به 3 دهه به یکی از پرفروشترین کاستها و پرمخاطبترین مداحیها تبدیل شده بود، از عباراتی فاخر برای اهلبیت علیهمالسلام استفاده میکرد. به گفته مردم استان اردبیل در دهه 60 ایشان بیش از 5 ساعت در اوج میخواند و بیش از 15 ساعت پیدرپی مداحی میکردند که در نوع خود بینظیر است.
در دستگاه امام حسین(ع) باید نفس سالم داشت
از نظر او نوحهخوان باید دورههای تعلیم را با موفقیت پشت سر بگذارد و به این نکته توجه کند که میخواهد برای عزای حسینبنعلی نوحه بگوید، پس پاکی نیت و خلوص عمل لازمه موفقیت و ماندگاری است. او میگفت: «باید برای نوحهخوانی علاقه داشت. اگر علاقه قلبی و خواست درونی نباشد و امیال نفسانی و رسیدن به مادیات مدنظر باشد، چندی نمیگذرد که هم آبروی آدم میرود و هم مال و منالش. دستگاه امام حسین(ع) با کسی شوخی ندارد، باید پاک بود و با نفس سالم به این درگاه خدمت کرد».
مطالعه 400 صفحه کتاب برای خواندن یک شعر
سلیم مؤذنزاده به دوران همراهیاش با استاد تاجالشعرا اشاره میکند. وی میگوید: «استاد یحیوی همسایه ما بودند. ما در مکتب ایشان نکتهها آموختهایم، من بیشتر اوقات با ایشان بودم و شعرهای ایشان را میخواندم. شعر «هنده» را نخستینبار من خواندم و برای خواندن آن بیشتر از ۴۰۰ صفحه کتاب مطالعه کردم تا بدانم واقعیت تاریخی و دینی آن چه بوده است»!