زهرا شعبان‌شمیرانی: تقویم قمری یعنی سال به اعتبار ماه. گردش زمین به دور ماه و محرم که تحویل سال قمری است یعنی جغرافیای ما بر مدار کربلاست. تاریخ ما دوری است. هر سال با طواف محرم از سر گرفته می‌شود و اگر محرم نبود تاریخ قطعا مسیر دیگری داشت؛ شاید مسیر تاریخ، خطی می‌شد... بی‌سرانجام... و ما گرفتاران جبر تاریخی...
اکنون اما تقویم‌ها محرم‌مدارند و زمان، هر سال با رخصت از محرم است که اذن گذر می‌یابد و تاریخ و جغرافیا هم‌عرض شده و مرزهای‌شان محو می‌شود... «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا»
و خدا می‌داند اگر نبود قلم‌های عالمان عاشق، که آن حماسه بی‌تکرار را و آن نبأ عظیم را، واژه به واژه و سطر سطر، چون خون تازه در رگان تاریخ، روایت کند؛ امروز چه بر سر تاریخ و جغرافیا و مافیها می‌رفت. «قلم العلماء افضل من دماء الشهدا»
دوات‌ها و مرکب‌ها اما همه غیرت ندارند؛ معرفت که پیشکش... از میان همه درختانی که شهید می‌شوند تا از پوست‌شان کاغذی متولد شود و بر بدنش، کلمه‌هایی نقش ببندد و دست آخر معنا به بار آورد؛ تنها آنهایی عاقبت به خیر می‌شوند که در میدان حسین و پا به رکاب حسین باشند... کتاب‌ها هم یا حسینی‌اند یا یزیدی؛ میانه ندارد! میانه حق و باطل، باطل است اعتدال نیست؛ پستی است، بی‌وجودی است، ناجوانمردی است، نابودی است...