کمال و «خیریت» جدید برای پرسپولیسیها!
کمال کامیابینیا در بازی برگشت مقابل الدحیل از داور ازبک کارت زرد گرفت و بازی رفت مرحله نیمهنهایی مقابل السد قطر را به دلیل محرومیت از دست داد؛ کارت زردی بیدلیل و غیرحرفهای که صدای هواداران این تیم را درآورد و باعث انتقادات زیادی از او شد. واکنش کمال اما به این اعتراضات جالب است. او در گفتوگو با ایلنا در این باره میگوید: «نمیدانم چرا این هجمهها علیه من شکل گرفته است. سیامک نعمتی هم محروم شد ولی وقتی من کارت میگیرم رویم حساس شدهاند. به هر حال شاید خیریتی در این موضوع بود و اینجا کارت گرفتم که در مراحل بالاتر محروم نشوم و کنار تیم باشم».
البته خود کمال هم خوب میداند کارت زردی که در بازی رفت پرسپولیس و الدحیل باعث محرومیت سیامک نعمتی شد به اشتباه از سوی داور به او داده شد. ضمن اینکه نعمتی کلا کم کارت میگیرد و البته کارتهای زرد او معمولا فنی و به دلیل خطاهای او است اما کارتهای زرد کمال معمولا دلایلی کاملا متفاوت دارد. او یا به دلیل خطاهای خشن و غیرضروری (مانند خطای او در فصل گذشته لیگ قهرمانان مقابل الاهلی عربستان) کارت میگیرد یا به دلیل اعتراض بیدلیل به داور و بازیکنان حریف (مثل همین کارت زردی که او را از بازی رفت با السد محروم کرد). پس باید دلیل حساسیت هواداران پرسپولیس نسبت به خودش را خوب متوجه شده باشد. در همین بازی محمد انصاری هم کارت زرد گرفت و محروم شد اما کارت زرد او یک گل را برای پرسپولیس خرید و در حقیقت انصاری با گرفتن آن کارت زرد خودش را فدای تیم کرد اما کارت زردی که کمال گرفت چه؟
نکته بعدی مصاحبه کمال، استفاده از یک اصطلاح عجیب است که خاطره تلخی را برای پرسپولیسیها زنده میکند. او مدعی است که خیریتی در گرفتن کارت زرد او بوده! این دقیقا همان کلمه معروفی است که مهدی طارمی پس از محرومیت 4ماهه خود قبل از بازی رفت با الهلال بر زبان آورد و چند روز بعد از خیریت مورد ادعای طارمی، پرسپولیس که او، جلال حسینی و کمال کامیابینیا را هم در اختیار نداشت 4 بر صفر به الهلال باخت و رویاهایش برای قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا به کابوس تبدیل شد.
کمال بخوبی میداند که بر اثر سهلانگاری و بیاحتیاطی ذاتی خود کارت زرد گرفته و محروم شده است، به همین دلیل با استفاده از عبارت خیریت قصد دارد فرافکنی کند و انتقادها را از روی دوش خود بردارد اما او باید بداند که پرسپولیسیها از این خیریتها خاطره خوبی ندارند و اگر خدای ناکرده در بازی با السد نتیجه خوبی نگیرند، از او به عنوان یکی از مقصران اصلی این نتیجه یاد خواهند کرد. پس بهتر است کمال به جای فرافکنی و دادن آدرس غلط، سبک بازی خود را اصلاح کند تا در بازیهایی این چنینی، دست مربی تیم را در پوست گردو نگذارد.
تحریم سخت
نعمت بزرگ برای برانکو
پرسپولیس بازیکنانش را از دست داد و ضربه بزرگی خورد. با این وجود با همه سختیها توانسته است همچنان در اوج باشد. قرمزها تنها 13 بازیکن بزرگسال در لیست دارند اما همچنان روند بازی این تیم به شکلی است که آنها توانستهاند موفق عمل کنند. چطور اما این اتفاق رخ داده است؟ چرا برانکو میتواند تیمش را حتی با 13 بازیکن پیش ببرد تا با همه چالشها در کورس باشند و مثل بازی برابر الدحیل از شکست یک حماسه بسازند؟
این شاید بیش از هر چیز ریشه در سبک مربیگری برانکو دارد. او عادت دارد به بازی با تعداد بازیکنان کمتر. او تقریبا از دیرباز که سرمربی تیمملی هم بود تقریبا دایره بازیکنانش به بیش از 16 بازیکن نمیرسید. حتی کل دایره بازیکنانی که در تیمملی دوره او بازی میکردند به 14 بازیکن فیکس و ذخیره میرسید. امیر قلعهنویی بعد از برانکو وقتی هدایت تیمملی را بر عهده گرفت، در مصاحبهای گفت: «کل بازیکنان تیمملی در بازهای 5 ساله ،20 تا 25 نفر بودهاند. این تیم گلخانهای عمل کرده است و دستم بسته است!»
بعد از آن در این سالهای حضورش در پرسپولیس هم تقریبا همیشه شرایط کار برانکو به همین صورت بوده است. برانکو این تفاوت را با دیگر مربیان دارد. شاید دایره داشتن 14 یا 15 بازیکن ثابت برای مربیان دیگر به یک بحران بدل میشود اما برانکو این تبحر را دارد که وقتی تیمش را با تعداد محدودی بازیکن در پازل تفکراتش میچیند، به بهترین شکل از داشتههایش بهره میگیرد!