حسن رضایی: «سرچشمه همه مصیبت‌هایی که ملت‌ها میکشند این است که متصدیان امورشان از قشر مرفه و از اشراف و اعیان ـ به اصطلاح خودشان ـ از آنها باشد و آنها این طور هستند، اشراف و اعیان این طور هستند که تمام ارزش‌ها را به این می‌دانند که آنجایی که زندگی می‌کنند بهتر از دیگران باشد، آن رفتاری که مردم با آنها می‌کنند، رفتار عبید با موالی باشد... وقتی حکومت آنطور شد، دیگر نمی‌شود این را کسی خیال کند که قابل این است که این با مردم چه جور باشد، از آنور با دولت‌های خارجی چه جور باشد. مقابل آنها، از باب اینکه میدیدند آنها قدرت‌شان بیشتر است، خاضع بودند. هر جایی که توهم میکردند که به قدرت‌شان یک قدرت بالاتری یک صدمهای بزند، مقابل او لنگ میانداختند و همه جور تواضعی میکردند؛ برای اینکه آنجا را به دست داشته باشند. به مردم هر چه گذشت، گذشت و هر چه خواستند، بکنند با مردم».
اینها بخشی از بیانات رهبر و بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی درباره خطر اشرافیگری مسؤولان است. امام(ره) جایی دیگر می‌فرمایند: «من شما طبقه گودنشینان را از آن کاخنشینان بالا‌تر میدانم؛ اگر آنها لایق این باشند که با شما مقایسه بشوند... یک موی شما بر همه آنها ترجیح دارد؛ بلکه مقایسه یک موی شما با آنها نباید صحیح باشد!» برای کسانی که با هر چهره و لباسی، خود را پیرو خط امام(ره) می‌دانند، واضح است که هر فردی بخواهد با این منش تقابل داشته باشد، باید بدون لحاظ وابستگی‌های سیاسی- جناحی و... از سوی همگان طرد شود. رفتارهای اخیر وزیر بهداشت در مواجهه با مردم، رسانه‌ها و دانشجویان جدا این گمانه را به ذهن متبادر می‌کند که ایشان به هر دلیلی، خود را موالی و مردم را عبید دیده است؛ رفتاری که از نئولیبرالیسم آن هم از جنس فیک آن برآمده است.
هاشمی در جدیدترین مواجهه خود با دانشجویان پزشکی منتقد خود در دانشگاه علوم پزشکی اهواز، آنها را تکفیری خوانده و تلویحا ادامه‌دهنده‌های گروهک تروریستی فرقان دانسته. وی چند روز پیش از این نیز در یک گفت‌وگوی تلویزیونی در توضیح تعلل وزارت متبوعش در زمینه واردات داروی یک بیماری خاص گفته بود: «مردم حاضرند برای 2 سال طول عمر بیشتر یک نفر، یک میلیارد هزینه کنیم؟!» سوال این است که اگر آقای هاشمی یک شهروند معمولی بودکه فرزندش مبتلا به این بیماری خاص است و وزیر بهداشت چنین حرفی می‌زد، چه احساسی داشت؟! چطور است که ایشان در حالی که مردم در پراید جابه‌جا می‌شوند، می‌گوید: «پرادو زود چپ می‌کرد پورشه خریدم!» ولی برای جان فرزندان مردم چنین دست و دلبازی
می‌کند؟ و چطور است که ایشان زمان افزایش نجومی تعرفه‌های پزشکان در طرح تحول سلامت، به فکر این صرفه‌جویی‌ها نیفتاده‌اند؟! اینها همان اندیشه‌های تاچریسم است که برای جان انسان به ماهو انسان ارزش قائل نبود و همه را در یک دید مکانیکی تنها ابزار توسعه می‌دید.
سابقه هاشمی در تمسخر جان مردم در لفافه سخنان شیک البته به همین محدود نمی‌شود. وی پیش از این نیز در پاسخ به سوالی درباره مرگ دردناک یک بیمار مبتلا به «ای‌بی» و عدم پذیرش او توسط بیمارستان‌های دولتی گفته بود: «سالانه ۳۹۰ هزار مرگ و میر داریم و قرار نیست که درباره همه آنها توضیح دهیم!» هاشمی 2 سال قبل نیز فرماندار بدره را به دلیل عدم اطاعت چند‌ثانیه‌ای‌اش از دستور، مورد توهین قرار داده و گفته بود: «شما نماینده مردم هستی یا نماینده دولت؟ اگر گذاشتم یک روز دیگر بمانی اینجا، بی‌شعور!» آقای وزیر به‌رغم این رفتارها، در تمام این چند ساله، هرگز گوشی برای شنیدن حرف منتقدان برنامه‌ها و رفتارهای خود نداشته است. پیرو همین انتقادناپذیری بود که با فشار دولت و شخص وزیر بهداشت، بخش معروف به «حاشیه‌های پزشکی» برای همیشه از خبر 20:30 حذف شد.
هاشمی پس از حذف موفقیت‌آمیز «حاشیه‌های پزشکی» گفته بود: «از اینکه بخشی از برنامه شبکه 2، این برنامه در حاشیه پزشکی را هم الحمدلله جمع کردند از این بابت تشکر می‌کنم. چون آن برنامه هم عمدتا یک سیاهنمایی بود از کارهایی که در کارهای پزشکی انجام می‌شد. امیدوارم به شکل دیگری باز ظهور و بروز پیدا نکند. یعنی از در می‌گوییم برید بیرون از پنجره دوباره نیایند داخل». وی چندی پس از این نیز در پاسخ خبرنگار روزنامه قدس گفته بود: «شما مگر مزدورید؟ هر چرتی را که به شما می‌دهند نباید بپرسید!» هاشمی ابتدای دولت دوازدهم نیز با منت گذاشتن سر انقلاب و مردم درباره احتمال حضور در کابینه آینده، گفته بود: «اینطور نمی‌شود کار کرد که ما زندگی و امور شخصی‌مان را بگذاریم و وسط میدان بیاییم و 4 سال کار کنیم آن هم برای مردم، ملت و انقلاب و در عین حال کتک هم بخوریم. من این مدلی کار نمی‌کنم!»
در این میان سوال این است که مجلس به‌رغم اطلاع از شکست قطعی طرح تحول سلامت و برخوردهای زشت آقای وزیر با مردم و رسانه‌ها، چرا حداقل از دادن یک تذکر به او خودداری می‌کند؟ اعضای لیست امید باید امروز پیش وجدان خود و افکار عمومی و فردا در محضر امام(ره) و شهدا پاسخ دهند که آیا تنها وابستگی‌های جناحی می‌تواند مجوز حمایت بی‌چون و چرای مجلس از هر اقدام وزیران باشد؟ مساله تامل‌برانگیز دیگر در زمینه سخنان وزیر بهداشت پیرامون داروی بیماران صعب‌العلاج، سکوت تامل‌برانگیز سلبریتی‌ها و روشنفکرانی است که هر کدام خود را سفیر یکی از بیماری‌های خاص معرفی
می‌کنند و از قضا، غالبا از طرفداران «با روحانی تا 1400» بوده‌اند. افرادی چون ترانه علیدوستی، حمید فرخ‌نژاد، باران کوثری و چندین نام دیگر! خوب است حداقل این افراد به جناب وزیر پورشه‌سوار تذکر دهند وظیفه وزارت متبوعش اُتانازی یا مرگیاری نیست، بلکه او باید علاوه بر جیب پزشکان، از جان بیماران هم حفاظت کند!