سرلشکر آریانا فروردین ماه 42 برای سرکوب قیام عشایر بویراحمد وارد این منطقه می‌شود. طرح عملیاتی پشتیبانی هوایی او برای بمباران عشایر در کتاب «ارتشبد بهرام آریانا، به روایت اسناد ساواک» چنین آمده است: «12 فروند هواپیما به صورت بندی دو فروندی به فاصله زمانی 10 دقیقه طوری از فرودگاه وحدتی [دزفول] پرواز خواهند نمود که نخستین‌ دسته رأس ساعت 4:45 و آخرین دسته رأس ساعت 5:35 هدف‌های مشخص شده در کالک را بمباران نمایند... هر دسته باید مدت 9 دقیقه به اضافه منهای 30 ثانیه در روی هدف باشد... در روزهای [بعد،] از طلوع آفتاب تا غروب روی منطقه پروازهای ایذایی و شناسایی رأس ساعات زوج انجام و در صورتی که هدفی مورد نظر قرار گرفت کوبیده خواهد شد. در این روزها کلیه هواپیماها مسلح به راکت و فشنگ بوده و ساعت بلند شدن نخستین‌ دسته از شیراز 6:00  صبح [و] دومین دسته از وحدتی 8:00 [صبح] و بدین ترتیب تا ساعت 18 عمل خواهد شد. هواپیماهایی که از وحدتی پرواز می‌نمایند باید در شیراز بنزین‌گیری و مسلح بشوند تا در مراجعت یکی از مأموریت‌ها را انجام دهند...». با این تقسیم‌بندی، هواپیماهای رژیم روزانه چندین بار مناطق مسکونی عشایر را بمباران می‌کردند. اردیبهشت ماه 42، آریانا پس از این جنایت، نتایج حاصل از بمباران هوایی خود را به ریاست ستاد بزرگ ارتشتاران شاهنشاهی اینگونه توصیف می‌کند: «1-اشرار را از محل استراحت شبانه محروم می‌سازد. 2- آذوقه و تدارک آنها که اغلب در خانه یا چادرهای‌شان ذخیره است نابود ساخته و از این حیث در مضیقه هستند. 3- احشام و دواب که بزرگ‌ترین سرمایه آنها می‌باشد از بین می‌رود و در تخریب و تضعیف روحیه آنان بسیار موثر است. 4- اشرار ناچارند زن و فرزندان خود را جدا ساخته و در کوه‌ها و غارها مخفی نمایند... از بمباران‌های انجام شده تاکنون نتایج بسیار خوبی گرفته شده و بسیاری از خانه‌ها، دواب و احشام اشرار و به طور قطع تعدادی زیادی از تفنگچیان آنها از بین رفته‌اند...». کاملا معلوم است هدف اصلی بمباران‌ها، نابودی کامل زندگی و هستی عشایر و خود ایشان بوده است. آنچه از گزارش آریانا به نقل از لشکر 9 خوزستان به دست می‌آید، این بمباران‌ها به طور روزانه و در چندین نوبت انجام می‌شده و این مهم از اعلامیه سرتیپ «بنی‌اعتماد» به کدخدایان و ریش‌سفیدان کاملا مشهود است و بر خلاف آنچه در گزارش‌ها ذکر می‌کند، بیشتر مقتولان کودکان، پیران و زنان عشایر هستند. بنا به گفته سرهنگ «غلامرضا مصور رحمانی» از نظامیان عصر پهلوی و افسران رژیم، عمل آریانا در بمباران کردن بویراحمدی‌ها، عملی در نهایت ناجوانمردی نسبت به زن و بچه یک طایفه اصیل ایرانی است.  در پایان عملیات نظامی جنوب- به فرمان شاه- تعداد 22 نفر «از خلبانان و کارکنان فنی نیروی هوایی» که «علیه یاغیان و اشرار فارس ابراز لیاقت کرده بودند» مدال و نشان افتخار گرفتند.