جام جهانی نمایشگاه بهترین‌های فوتبال است اما همیشه شانس با بهترین‌ها یار نیست و ممکن است برخی بازیکنان به علت شرایط تیم ملی کشورشان شانس حضور در جام جهانی را از دست بدهند. در ادامه به بررسی  بازیکنان برتری می‌پردازیم که در
جام جهانی حضور نداشته‌اند.
 10- رایان گیگز، ولز
قطعا نبود گیگز در  یکی از ادوار جام‌جهانی ناراحت‌کننده است؛ اسطوره و نماد منچستریونایتد که می‌توانست برای انگلستان هم به میدان برود، او حتی کاپیتان تیم دانش‌آموزان انگلستان هم بوده اما این وینگر توانا هیچگاه راضی نشد برای تیم ملی انگلستان به میدان برود. گیگز در کاردیف ولز به دنیا آمد و در انگلستان بزرگ شد اما به‌رغم تمام تلاش‌ها او هیچگاه راضی نشد پیراهن سه‌شیرها را برتن کند. هرچند ولز هیچگاه موفق نشد به جام‌جهانی صعود کند اما گیگز وفاداری‌اش به وطن اصلی خود را ثابت کرد و 16 سال برای قرمزپوشان جنوب بریتانیا به میدان رفت؛ 16 سالی که در سال 2007 به پایان رسید و گیگز از تیم ملی ولز خداحافظی کرد.
 9- یاری لیتمانن، فنلاند
 لیتمانن؛ تنها بازیکن بزرگی که تیم ملی فنلاند به خود دیده است. در دهه 90 میلادی و اوایل دهه اول قرن جدید میلادی؛ لیتمانن یکی از بهترین بازیساز‌های اروپا بود. ابتدا در آژاکس رشد کرد و سپس با بارسلونا و لیورپول به شکوفایی رسید اما یک مصدومیت دردناک به زندگی فوتبالی او پایان داد. قطعا لیتمانن با 137 بازی ملی و 32 گل بهترین بازیکن تاریخ فنلاند است اما او هیچگاه موفق نشد در
جام جهانی یا حتی جام ملت‌های اروپا حاضر شود.
  8- برند شوستر، آلمان
یکی از بهترین بازیکنان آلمان غربی که همراه با این تیم در سن 20 سالگی در یورو 1980 حاضر شد. ژرمن‌ها آماده حضور در جام جهانی 1982 بودند اما یک مصدومیت نا به هنگام مانع حضور شوستر در جام‌جهانی ایتالیا شد. فرصت بعدی جام‌جهانی 1986 بود اما در این زمان دو سال از بازنشستگی شوستر از بازی‌های ملی می‌گذشت. او در سال 84 و در سن 24 سالگی از بازی‌های ملی خداحافظی کرد.
 7- یان راش، ولز
متولد شدن در مکانی اشتباه مانع شد تا یکی از بهترین بازیکنان لیورپول و تاریخ فوتبال ولز به
جام جهانی نرسد؛ او برای مردم ولز و کپ‌نشینان آنفیلد همیشه یک اسطوره است اما جای خالی او در ادوار جام جهانی به وضوح حس شد.
 6- جورج وه‌آ، لیبریا
جورج تاولن اپونگ عثمان وه‌آ، کسی که کارهای زیادی را در زندگی خود انجام داد، از دل آفریقا برخاست و به یک فوق‌ستاره تبدیل شد. موفقیت‌های او در لیبریا، فرانسه، ایتالیا و انگلستان مهر تاییدی بر قابلیت‌های این بازیکن است. او همچنین 3 بار به عنوان بازیکن سال آفریقا شناخته شد و در سال 1995 موفق شد علاوه بر انتخاب شدن به عنوان بهترین بازیکن آفریقا به عنوان توپ طلای فیفا هم برسد. او پس از پایان دوران فوتبالش در سال 2005 پس از پایان جنگ داخلی لیبریا، کاندیدای احراز پست ریاست‌جمهوری شد که شکست خورد اما در عرصه ورزش نیز او هیچگاه موفق نشد در جام جهانی حضور یابد؛ کاری که برای کشورش، لیبریا هم سخت و دور از دسترس به نظر می‌رسد.