سعید  مستوفی: حال اقتصاد خوب نیست. بعد از قریب 6 سال معلوم شده بزرگ‌ترین راهبرد آنها که ماشین اقتصاد را از ته دره بیرون آورده‌اند(!) رفع بهانه‌های آمریکاست. با این دست فرمان، به نظرم یکی از گزینه‌های پیش روی دولت این است که طی ابلاغیه‌ای دستور اصلاح متن ادعیه مفاتیح‌الجنان-حداقل دعاهای معروف!- را به ادارات تابعه وزارت ارشاد ابلاغ کند. اینکه مومنان در این شرایط سخت، دولت را تنها بگذارند و دقیقا بر خلاف راهبرد عاقلانه دولت، مکرر آرزوی نابودی کافران را در مساجد و حسینیه‌ها فریاد کنند، اوج نامردی و بی‌انصافی است! از این پس، یک فراز از هر دعای مهم-ترجیحا فرازهایی که تکرار می‌شوند- باید این باشد که خدایا بهانه‌های دشمنان را برای دشمنی کردن با ما از آنها بگیر! فراز بعدی این باشد که خدایا به جوارح ما قدرت رفع بهانه‌های دشمن را عطا فرما! و انگیزه‌های ما را در این جهت، تقویت کن!
بدون تعارف، دولتی که کربلا را درس مذاکره می‌بیند، اگر بستر نرم‌افزاری لازم برای پیشبرد این تفکر را در بطن متون دینی پیش‌بینی نکند، حتما در برنامه‌های خود شکست خواهد خورد. ولو اینکه در تبحر آقای ظریف برای رفع بهانه‌های دشمن، نظیر دیگری در سراسر تاریخ معاصر تا زمان کمیل بن زیاد(ره) ندیده باشیم! خمیرمایه جامعه ایران، دینی است و دولتی که فکر می‌کند برای رفع بهانه‌های دشمن، تنها اینکه کربلا را درس مذاکره معرفی کند کافی است، حتما به تمام اهداف خود در زمینه بیرون آوردن ماشین اقتصاد از ته دره دست نخواهد یافت! این خط، این هم نشان! دولت باید از تمام ظرفیت‌های موجود کشور در زمینه رفع بهانه‌های دشمن و عملیاتی کردن راهبرد خود در حوزه‌های استراتژیک و فرامنطقه‌ای استفاده کند. یکی از این ظرفیت‌های مغفول که متاسفانه در جهت مخالف راهبردهای دولت طی طریق کرده است، همین مراسم عزاداری، اربعین، ادعیه و ... است.
این هم که مراجع مدام به جای رفع این نقیصه‌های پیش پای دولت در بطن متون دینی، از عدم ساماندهی نرخ سکه، ارز و بازار توسط مسؤولان گلایه می‌کنند، یکی دیگر از دغدغه‌های مهم در همین زمینه است.
چه خوب که برخی علامه‌ها همزمان با حمایت سیاسی همه‌جانبه از راهبردهای درخشان دولت، در این زمینه نیز پیشقدم شوند تا حداقل یک بند شامل همان «خدایا به جوارح ما قدرت رفع بهانه‌های دشمن را عطا فرما!» مثلا در تمام ادعیه ماثوره گنجانده شود! خلاصه اینکه دولت تنهاست و تا بغض دارم، بگذارید بگویم که امان از غریبی! دولت تاکنون در میدان رفع بهانه‌های دشمن، پشتوانه حوزه‌های علمیه، مردم مومن و امت حزب‌الله را در کنار خود ندیده است. این هم که برخی می‌پرسند اگر دشمن فردا بهانه گرفت که «چرا دمپایی‌های دستشویی خیسه» یا «چرا آشغالا رو ساعت 9 دم در نگذاشتید»، باید چکار کنیم؟ طبعا چیزی جز «تردستی‌های ژورنالیستی از سوی برخی افراد تازه به دوران رسیده» و تلاش برای «تشویش اذهان عمومی» نیست. ما نه‌تنها باید در برابر دولت، بابت تمام دعاهای خوانده و نخوانده این چندساله شرمنده باشیم که افرادی چون برخی بی‌سوادهای بی‌شناسنامه تازه به دوران رسیده عصر حجری، باید برای ان قلت مداوم به تلاش‌های دولت در زمینه رفع بهانه‌های آمریکا، پیش تاریخ این خاک پاک، تا ابد احساس خسران کنند! اینکه برخی حالا پس از گذشت قریب 6 سال، بخواهند به جای شکر نعمت برجام، در مسائلی بدیهی چون قهرمانی قهرمانان دیپلماسی هم شبهه کنند، طبعا عذاب الهی را به دنبال خواهد داشت و چنانکه برخی پیشنهاد کرده‌اند، جایی جز جهندم نخواهند داشت! اینکه یک مشت بی‌سواد که نه دیپلماسی می‌فهمند، نه می‌دانند الان قرن بوق است یا داشبورد، هر روز به دولت ایراد می‌گیرند که آقاجان داری اشتباه می‌زنی، حتما قابل تحمل نیست. رسانه‌های منتقد باید بدانند حدشان کجاست و یک «حرف زدن» را بگذارند دیگر برای دولت بماند! چنانکه چنین نکنند، طبعا تذکر، توبیخ، دادگاه، توقیف و تعلیق نوش جان‌شان! ما اگر به دولت ایراد می‌گیریم که چنانکه باید مشکلات را رفع نکرده است، باید از خود هم بپرسیم چقدر در جهت رفع بهانه‌های دشمن با دولت همکاری کرده‌ایم و اساسا چقدر برای این همکاری، آمادگی داریم؟! فرضا اگر دشمن خبیث همین فردا بهانه گرفت که چرا در پاییز دریچه‌های کولر را بسته‌اید، چند نفرمان چسب‌هایی را که به اطراف دریچه کولر زده‌ایم، باز می‌کنیم؟ بیایید با همدیگر صادق باشیم و به دولت کمک کنیم تا بهانه‌های آمریکا را از دستش بگیرد، ولو اینکه آمریکا در مغزش 1000 بهانه زاپاس هم داشته باشد. ما باید یک بار برای همیشه دست از راه اشتباه‌مان برداریم. ما باید از دولت حمایت کنیم و بفهمیم که دولت تنهاست. و امان از غریبی! لذا من 2 توصیه راهبردی دارم؛ یکی به مردم و منتقدان که اینقدر حرف نزنید و یک «حرف زدن» را بگذارید دیگر برای دولت بماند. دوم به دولت؛ آقای دولت! از دعاها غفلت نکن برادر!