به مناسبت هفته جهانی کودک قصد داریم ببینیم نحوه تربیت کودکان در بچگی منجر به چه رفتار هایی در بزرگسالی خواهد شد.


کودکانی که پدر و مادرشان را با اسم کوچک صدا می زنند: این کودکان از همان کودکی با تمام مملکت احساس صمیمیت می کنند و کم کم معتقد می شوند که جیب آن ها و جیب ملت ندارد و در نتیجه همینطور دستی چند هزار میلیارد از جیب ملت بر می دارند تا بعدا سر فرصت به ملت پس بدهند. پس چهارزانو بنشینیم تا پس بدهند.

کودکانی که برای تنبیه به اتاق خود فرستاده می‌شوند: این کودکان از همان بچگی فکر می‌کنند فرد خاطی باید به یک مکان تنگ فرستاده شود تا آدم شود. لذا در بزرگسالی اگر بخواهند کسی را آدم کنند او را به جای تنگی همچون گونی رهنمون می‌کنند .

کودکانی که از بازی کردن با بچه های دیگر منع می‌شوند: این کودکان به این باور می‌رسند که واقعا یک سر و گردن نه، بلکه صدها سر و گردن از بچه های مردم بالاترند و با همین تفکر ناز می‌روند در قسمتVIP هیات عزاداری می‌نشینند  تا لُپ هایشان از گرما نسوزد و
ان شاءالله که عزاداری هایشان قبول.

کودکانی که در مقابل رفیق قلدرشان کوتاه می‌آیند و اسباب بازی هایشان را می‌دهند به وی: این کودکان در بزرگی هم همینطور ترسو باقی می‌مانند و مثلا وقتی یک وزیر امور خارجه در مورد یک سند ننگین، هیچ تضمینی نمی‌دهد هم باز آن سند را تصویب می‌کنند.