حاج ولی‌الله کلامی‌زنجانی از شعرای قدیمی‌ آیینی به شمار می‌رود که بیش از 40 جلد کتاب را به چاپ رسانده است. این شاعر ولایی که در زمینه سرودن شعر‌ آیینی و انقلابی سرآمد است در تازه‌ترین گفت‌وگوی خود به تاثیر پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در توسعه شعر ‌آیینی پرداخته است. در بخشی از این گفت‌وگو که «تسنیم» آن را منتشر کرده، استاد کلامی زنجانی در ارتباط با فضای خفقان شعر‌ آیینی در دوران پهلوی گفت: «شعرایی که از متقدمین بودند و برای ما استادی کردند در محیطی زندگی می‌کردند که نه‌تنها حکومت آن زمان مشوق نبود، بلکه در مقابل آنها بود چون انقلاب سیدالشهدا(ع) که همان مبارزه با ظلم، فساد و بی‌بندوباری، دزدی و خودبزرگ‌بینی است در مقابل اهداف آنها قرار می‌گرفت و صفات رذیله آنها مخالف اشعاری بود که شاعران می‌سرودند. چه‌بسا شاعرانی که در حکومت پهلوی برای هفت بیت غزل، 7 ماه زندانی می‌شدند اما باز شعر می‌گفتند. تشویق نمی‌شدند، بلکه تهدید می‌شدند و حتی در جامعه تحقیر می‌شدند».  او همچنین درباره تاثیر انقلاب اسلامی بر توسعه شعر‌ آیینی اظهار کرد: «انقلاب که شد؛ آنهایی که برای انقلاب شعر می‌گفتند، چون خمیرمایه انقلاب ما، انقلاب سیدالشهدا(ع) بود با تشویق مواجه شدند. تا اندازه‌ای تشویق شدند که آن میزان که متقدمین عادت کرده بودند شعر برای سیدالشهدا(ع) بنویسند و کتک بخورند، نتوانستند شعر بنویسند و چلوکباب بخورند. به این عادت نداشتند. البته ریاضی یزدی‌ها، سروی خراسانی‌ها، اکبرزاده خراسانی‌ها و حسان تبریزی‌ها، اینها مراقب شعر آیینی بودند و بعد جمع شدند و مشوقی برای تشویق شعرا شدند. پس فرق این نسل‌ها با نسل گذشته این است که آنها شعر می‌نوشتند و کتک می‌خوردند و اینها شعر می‌نویسند و تشویق می‌شوند. این است که گاه می‌بینیم شعری که آن زمان سروده شده است ماندگار است. مثلاً شعر منزوی اردبیلی؛ «یاد محنت‌های زینب شعله بر دل می‌زند/ دست واویلا به سر مجنون و عاقل می‌زند/ چرخ گویی تشنه دیرین خون زینب است، سنگ بر راس حسینش در مقابل می‌زند/ این تجلی را بیا از دیده زینب ببین/ چون که او با یک تماشا سر به محمل می‌زند». اینها را می‌گفتند و کتک هم می‌خوردند. «آنکه مشتی آهنین با نطق آتش‌ریز خود، بر دهان یاوه‌گویان کوفت محکم، زینب است/ منزوی هرگز مزن بیهوده لاف عاشقی، این حسین تنها یک عاشق دارد و آن هم زینب(س) است».