گروه اجتماعی: ‌به‌رغم گذشت بیش از 11 ماه از وقوع زمین‌لرزه 3/7 ریشتری در سرپل ذهاب و با وجود تمام تلاش‌ها و کوشش‌های مدیران برای بازسازی این شهر اما هنوز از مدنیت گذشته این شهر خبری نیست. اگرچه نسبت به آن روز که فرقی میان خیابان‌ها و کوچه‌ها و ساختمان‌ها نبود و همه چیز در هم آمیخته شده بود، امروز چند جاده و خیابان هموار را می‌بینی اما ظاهرا باید ماه‌های بسیاری بگذرد تا بتوان اثری از نظم شهری را در سرپل ذهاب یافت.
 به گزارش ایرنا، با اینکه تاکنون اقدامات زیادی در جهت رفع آلام زلزله‌زدگان انجام شده است اما فقدان برخی امکانات ضروری و بدیهی باعث شده مردمان این منطقه درددل‌های فراوانی برای گفتن داشته باشند. درددل‌هایی که البته بیشتر شبیه رنجنامه‌ای است غمناک که بیانگر فراموش شدن برخی مناطق و مردمان زلزله‌زده است.
فقدان امکانات اولیه
مشاهده کمبودهای برخی مناطق رنج‌آور است. روستای «چمن برآفتاب» روستایی است که شیوع بیماری‌های پوستی در آن قابل مشاهده است؛ همان جایی که مردمش هنوز و بعد از گذشت حدود 11ماه از وقوع زمین‌لرزه از نبود سرویس بهداشتی و حمام صحرایی رنج می‌برند و فقدان سرویس بهداشتی، حمام صحرایی و انباشت زباله در اطراف چادرها و کانکس‌های زلزله‌زدگان این روستا باعث هجوم حشرات موذی و انواع خزنده‌ها به نزدیکی محل اسکان زلزله‌زدگان شده است. روستای محروم و کم‌برخورداری که ساکنانش- بویژه کودکان، بانوان و سالمندان- به دلیل نبود امکانات و در نتیجه نداشتن استحمام مرتب، دچار بیماری‌های پوستی مختلف از جمله «آکنه و جوش صورت»، «لکه‌‌های پوستی قرمز و دردناک»، «قارچ‌های پوستی» و «کچلی» شده‌اند که این بیماری‌ها سلامت آنان را با تهدید جدی مواجه کرده است.
درددل‌هایی از جنس رنج
مردم مصیبت‌زده و خسارت‌دیده مناطق زلزله‌زده آنقدر مشکلات عدیده دارند که دچار مشکلات روحی و عاطفی شده‌اند و از این رو می‌خواهند هر چه زودتر مشکلات‌شان حل شود. «عالیه عزیزی» با بغضی عجیب و چشمانی اشکبار می‌گوید: مشکلات مردم این منطقه از شب 27 بهمن 96 و بارش شدید باران که منجر به ریزش کوه در روستای «چمن گلین» از توابع شهرستان گیلانغرب شد، آغاز شد. وی ادامه می‌دهد: بر اثر این حادثه 2 باب واحد مسکونی در این روستا تخریب شد که با تخریب این 2 منزل روستایی یک نفر کشته و چند تن دیگر مصدوم شدند. این بانوی زلزله‌زده افزود: با توجه به حجم بالای ریزش تخته سنگ‌ها از ارتفاعات و رانش زمین، خسارات بسیار زیادی به واحدهای مسکونی 3 روستای انجاورود، چمن گلین و گاومیش چران از توابع گیلانغرب وارد شد که مدیران  به ساکنان این 3 روستا اعلام کردند نگرانی از تداوم ریزش کوه وجود دارد و باید در کمترین زمان ممکن یا جابه‌جایی روستاها یا بازسازی خانه‌ها در مکان فعلی هر کدام از این روستا‌ها در دستور کار قرار گیرد که این تنها راهکار پیشگیرانه در راستای حفظ سلامت روستاییان است. وی اظهار داشت: اما پس از جابه‌جایی از روستای چمن گلین و سکونت در محل فعلی، به یکباره مردم این روستا از یاد و خاطره مدیران  رفتند.
زمستان را چه کنیم؟
«ریحان سلیمی» خواهر شهید سیدمحمد سلیمی نیز از مشکلات و مصائب خود در این روستا حکایت و شکایت می‌کند و می‌گوید: من هم از زلزله‌زدگان این روستا هستم که پس از گذشت 11 ماه از وقوع زلزله همچنان به اتفاق 5 عضو خانواده‌ام (4 فرزند دانشجو و همسرم) در چادر زندگی می‌کنیم و نداشتن کانکس و سرویس بهداشتی بیش از اندازه برای ما سخت و طاقت‌فرساست. وی می‌افزاید: الان در این فکریم که وقتی زمستان سرد فرا برسد باید چگونه در چادر زندگی کنیم و هیچ کس هم پاسخگوی مشکلات ما نیست. بررسی مشکلات زلزله‌زدگان کرمانشاه بویژه  مردمان مناطق روستایی بیانگر ضعف خدمات‌رسانی و تشدید رنج‌های این مردمان است. با توجه به اینکه در آستانه رسیدن به ماه‌های سرد سال هستیم، آنچه باید در دستور کار ویژه قرار بگیرد، توجه به رفع مشکلات و رساندن امکانات ضروری به این مناطق و ایجاد سکونتگاه‌هایی امن و گرم است.