محمد رشوند: 1- محمد مایلی‌کهن که بتازگی سرمربی تیم‌ملی فوتبال ایران شده بود در یکی از جلسات تمرین، شاهد تاخیر رضا شاهرودی بود. تمرین شروع شد و حدود یک ربع بعد از آغاز، دفاع چپ تیم‌ملی تازه از راه رسید، سریع لباسش را عوض کرد و قصد اضافه شدن به تیم را داشت که سرمربی به او گفت؛ آقاجان لازم نیست تمرین کنی. شاهرودی که آن روزها یکی از محبوب‌‌‌‌‌ترین بازیکنان ایران به شمار می‌رفت تا انتهای تمرین با غروری خاص گوشه‌ای نشست و از آنجایی که تصور می‌کرد سرمربی به او محتاج است در جلسه 2 نفره عوض معذرت‌خواهی و کوتاه آمدن، با ادبیاتی عجیب مدعی شد مایلی‌کهن توان عبور از او را ندارد. چند رسانه بعدا نوشتند که او به سرمربی ایران گفت: من رضا مالدینی هستم و یک ایران پشت‌سرم. اما مایلی‌کهن براحتی او را خط زد به مهرداد میناوند جوان بها داد و به همین راحتی و سادگی رضا شاهرودی در بهترین دورانش تیم‌ملی را از دست داد. حالا که 2 دهه از آن روزها گذشته، شاهرودی اعتراف می‌کند جوان بود و خام. اما محمد مایلی‌کهن هیچ کینه‌ای از او نداشت و تنها می‌خواست به همه بازیکنانش بفهماند نظم یعنی چه و مهم‌تر از همه رئیس فقط یک نفر است. شاید خیلی‌ها آن دوره را به یاد نداشته باشند اما نگاهی به تجربه اخیر برانکو با بازیکنان متمرد پرسپولیس نشان می‌دهد ارزش نظم زمانی معنا پیدا می‌کند که ناظم با اراده باشد.
2- عادل فردوسی‌پور که تقریبا 20 سال مجری و تهیه‌کننده برنامه 90 است، به‌خاطر کوتاه آمدن‌‌های متوالی روسای مختلف شبکه 3 احساسی دارد مشابه آنچه شاهرودی در سر داشت. «من رضا مالدینی هستم و یک ایران پشت‌سرم» و لابد عادل فردوسی‌پور هم در ذهنش این جمله را مرتب تکرار می‌کند که من متفاوت‌‌‌‌‌ترین برنامه‌ساز ورزشی ایرانم و میلیون‌ها نفر پشت‌سرم. البته لازم نیست او همانند شاهرودی چنین حرفی را به زبان بیاورد، نوع رفتار نشان‌دهنده ذهنیت افراد است. فردوسی‌پور که نهایت بهره را از رانت دوستی خاص با برخی‌ها برد، به هیچ عنوان نمی‌خواهد قبول کند او یک کارمند است و رئیسش طبق قانون... فروغی. بدون استثنا سایر مجریان و برنامه‌‌‌سازان سیما وقتی به مشکلی درون‌سازمانی برمی‌خورند همه تلاش خود را معطوف به آن می‌کنند که مشکل درون همان سازمان به گونه‌ای حل شود اما برخلاف اکثریت، فردوسی‌پور چشم به بعضی از دوستان رسانه‌ای‌‌‌‌اش دارد و با دادن فکت‌‌های مهم، خط آتش آنها را علیه روسای سیما تقویت می‌کند. تنها لازم است نگاهی اجمالی به مطالب و کاریکاتورهای کشیده شده طی یک هفته گذشته داشته باشید، چنان بلوایی به پا شد که گویا رئیس یک شبکه حق ندارد اولویت‌‌های شبکه تحت امرش را مدیریت کند. اینکه فوتبال بین اسپانیا و انگلیس مهم بود یا می‌شد آن را به شبکه ورزش سپرد یا برنامه 90، اصلا اهمیتی ندارد، مهم تصمیمی بود که مدیر جوان شبکه 3 باید آن را اتخاذ می‌کرد، او حق این یک کار را هم ندارد؟ پس چرا آنجاست؟
3- رئیس کیست؟ شاید در نگاه اول تصور کنید مثلا عادل فردوسی‌پور اعتقادی به نظم و دیسیپلین ندارد و با گروهش به گونه‌ای رفتار می‌کند که اصلا کسی نفهمد او رئیس است. اگر چنین طرز تفکری دارید سخت در اشتباه هستید. از زیردستان فردوسی‌پور در برنامه 90 باید بپرسید او چقدر سختگیر و در خیلی از موارد تکرو است؛ دقیقا مشابه فوتبالش در سالن. البته هیچ ایرادی بر این نوع از مدیریت نیست و اگر نود توانسته نسبت به سایر برنامه‌‌های مشابه، موفقیت بیشتری داشته باشد شاید یکی از دلایلش همین سختگیری‌ها و به اصطلاح رئیس‌بازی‌‌های مدیرش باشد. اما چرا وقتی بحث مدیریت شبکه مطرح می‌شود عادل تصور می‌کند تافته جدا بافته است؟ به هر دلیلی رئیس شبکه تصمیم گرفت یک شب نود پخش نشود یا بنا به اخبار تازه منتشر شده، دستور داد برنامه پس از بازی فوتبال روی آنتن برود اما شاهد هجمه بی‌سابقه از سوی دوستان فردوسی‌پور در رسانه‌‌های مختلف بودیم. چنان بلوایی به پا کردند که گویی اگر یک هفته 90 پخش نشود، چنان فساد فوتبال ایران را در می‌نوردد که دیگر هیچ پاک‌کننده‌ای یارای تقابلش را ندارد. بزرگنمایی بی‌سابقه و پرداختن عجیب به این موضوع نه‌تنها کمکی به نود و تهیه‌کننده‌‌‌‌اش نکرد که موجب شد این بار برای تنبیه او، برنامه روی آنتن نرود.
4- تیم‌ملی بدون رضا مالدینی بسته شد و اتفاقا نتایج شگفت‌آوری را گرفت. اینکه فردوسی‌پور تصور کند او تا ابد تهیه‌کننده و مجری 90 است، بزرگ‌ترین اشتباهی است که مرتکب می‌شود. چند سال قبل در نبود فردوسی‌پور برای 2 هفته مزدک میرزایی نود را اجرا کرد بی‌آنکه کوچک‌ترین اتفاقی بیفتد. 90 مالک حقوقی واقعی دارد و آن کسی نیست جز شبکه سوم سیمای جمهوری اسلامی ایران. چطور فردوسی‌پور به عنوان مجری و تهیه‌کننده برنامه حق دارد همه عوامل پشت صحنه و حتی گزارشگران شهرستان را خودش انتخاب کند و هیچ توضیحی درباره زرد شدن 90 یا افت کیفی آن ندهد اما رئیس شبکه 3 این حق را ندارد مثلا یکی دو هفته جلوی پخش برنامه را بگیرد؟ شاید فروغی بخواهد تیم جدیدی را برای نود انتخاب کند، از لحاظ قانونی و حقوقی آیا او مرتکب امر غلطی می‌شود؟ اینکه تصمیم رئیس نسبتا جدید و جوان شبکه 3 درباره نود  چیست را نمی‌دانیم و نیت‌خوانی هم نمی‌کنیم اما حالا فردوسی‌پور بخوبی می‌داند رئیس کیست و دیگر شلوغ‌بازی‌های سابق و لابی‌‌های شبانه با فلان مدیر، جواب نمی‌دهد. همانطور که زیردستان عادل باید رازدار همه سختگیری و سیاست‌ها او در برنامه  نود باشند، او هم ایضا چنین وظیفه‌ای را در قبال سازمانی دارد که او را از هیچ به همه جا رساند. واقعیت این است؛ بیشتر از آنکه 90 و شبکه 3 محتاج فردوسی‌پور باشند او است که برای ماندن در خاطر مردم محتاج دوربین پخش مستقیم دوشنبه‌شب‌هاست.