«محمد حمزه» گرافیست و طراح انگلیسی بعد از حضور در مراسم پیادهروی اربعین از این سفر به «دستهجمعیترین سفر شخصی» تعبیر کرد. حمزه که از اهالی شهر منچستر انگلیس است، میگوید: هیچ رهبری در دنیا نمیتواند جمعیتی را که امروز امام حسین(ع) به کربلا کشانده است در یک کمپین جمع کند. رهبرانی در دنیا بودند که من تحسینشان میکردم اما آنها در حدی نیستند که بخواهند کاری را کنند که امام حسین(ع) میکند. اصلا قابل مقایسه با امام حسین(ع) نیستند. امام حسین(ع) بزرگترین رهبر دنیاست. در این راهپیمایی چیزی که بیشتر از مسائل دیگر در نظرم آمد، فروتنی و تواضع مردم بود. چیزی که تا به حال تجربه نکرده و ندیده بودم. اربعین شخصیترین سفری است که میتوان دستهجمعی آن را تجربه کرد، یعنی ما با اینکه درونیات شخصی منحصر به فرد خودمان را داریم اما پا در راهی میگذاریم که میلیونها نفر دیگر گذاشتهاند. این خیلی زیباست. بر اساس اطلاعاتی که من کسب کردهام و تحقیقاتی که داشتهام راهپیمایی اربعین یک سابقه طولانی دارد. این سفر واقعا یک سفر شخصی است، اگرچه آدمها با هم آن را انجام میدهند. در زندگیام همیشه در تکاپو و تلاشم برای اینکه به حقیقتی آرامشبخش برسم و بودن در اینجا احساس آرامش برایم داشته است. ندیده بودم اینقدر مردم برای یک مدت طولانی با من مهربان باشند. در تمام مدتی که راه میرفتم همه داشتند به هم لبخند میزدند. من هم هنرمند هستم و درباره این چیزها فکر میکنم. من همیشه تحت تاثیر پیام امام حسین(ع) بودهام بویژه از زمانی که 13ساله بودم و شیعه شدم. اگر فرصت کربلا آمدن هم پیدا نمیکردم باز هم خیلی کارها به عشق امام حسین(ع) انجام میدادم. من کارهایی را انجام دادم که مبارزه، آگاهی و مقاومت در آنها وجود دارد. فکر میکنم اینها پیامهای عاشورا هستند. 13 ساله بودم که شیعه شدم. همیشه اهل سیاست بودم و اخبار دنیا را رصد میکردم. با دیدن بیعدالتیها آزار میدیدم و همیشه دنبال یک معیاری بودم که به آن چنگ بزنم که با آن معنی بدی و زشتی را درک و خوبی را انتخاب کنم. با توجه به اینکه زمینه ذهنی من به خاطر پدر و مادرم به حنفیمذهبها و اهل تسنن بازمیگشت و پدربزرگم از پاکستان آمده بود، در همان مذهب شروع به جستوجو کردم اما نتوانستم جواب و معیار را پیدا کنم. بعد درباره امام حسین(ع) و اهل بیت بیشتر دانستم و تحقیق کردم. اینطور بود که گویا قلبم روشن و همه چیز برایم متفاوتتر از قبل شد.