دولت موقت که بلافاصله پس از این اقدام استعفا کرده بود، در روزها و ماه‌های بعد از تسخیر نیز نه‌تنها روی خوشی به این اقدام نشان نداد، که دانشجویان پیرو خط امام(ره) را به خاطر افشاگری‌ها مورد توهین و افترا قرار می‌داد. بازرگان طی سخنانی در اسفندماه 58 در مسجد نارمک خطاب به دانشجویان خط امام گفت: «...اسم خودشان را می‌گذارند خط امام. خط شیطانند اینهایی که افشا می‌کنند. فلان فلان شده‌ها. بی‌شرفند اینهایی که می‌گویند ما با آمریکا راه کج رفته‌ایم». ترس دولت موقت از افشاگری‌ها که بعدها در اسنادی از ارتباط چند تن از وزرای بازرگان با سیا، دلیل آن مشخص شد، در بنی‌صدر نیز وجود داشت. بنی‌صدر 2 روز پس از تنفیذ ریاست‌جمهوری‌اش، در 17 بهمن 58، افشاگری‌های دانشجویان از رادیو و تلویزیون را ممنوع کرد. دانشجویانی که به خاطر جوسازی‌های گسترده علیه حزب جمهوری، به کاندیداهای مورد تایید حزب جمهوری اقبالی نشان ندادند و حاضر شدند به بنی‌صدر رای دهند، ماه‌های بعد با کلیدواژه «افشاگری» اسناد عدم کفایت بنی‌صدر را به مجلس تحویل دادند و به اصلی‌ترین جریان در خلع او از ریاست‌جمهوری تبدیل شدند.