«زورمان نرسید». این شاه‌بیت سخنان برانکو ایوانکوویچ در کنفرانس خبری پس از دیدار مقابل کاشیما آنتلرز ژاپن بود؛ برانکویی که برای بیان این جمله حق داشت. فقط کافی است به لیست محرومان، مصدومان و تعویضی‌های پرسپولیس در این بازی نگاهی بیندازید تا این واقعیت بر شما عیان شود. پرسپولیس در هر دو بازی رفت و برگشت بسیار تلاش کرد، دوید و جنگید اما زورش به حریف نرسید و بدون گل زدن به تیم ژاپنی فینال را به پایان رساند. پرسپولیس به‌رغم همه مشکلات و البته شایستگی‌هایی که داشت، ضعف‌هایی هم در این بازی از خود بروز داد که در نهایت باعث شکستش در مجموع 2 بازی شد.
فاصله زیاد خطوط
یکی از اصلی‌ترین مواردی که در هر دو بازی رفت و برگشت به پرسپولیس ضربه زد، فاصله زیاد بازیکنان پرسپولیس در خطوط مختلف بود. گل اول کاشیما در بازی رفت را به یاد بیاورید که لئو سیلوا چگونه پا به توپ حرکت می‌کند و در پشت محوطه جریمه پرسپولیس براحتی به توپ ضربه می‌زند.
بین مدافعان و هافبک‌های پرسپولیس هیچ پوششی برای سیلوا لحاظ نشده بود و مدافعان پرسپولیس بسیار به دروازه خودی نزدیک بودند. همین باعث شد این شوت براحتی وارد دروازه شود. این اتفاق در بازی شنبه‌شب هم چندین و چند بار افتاد. در فاز دفاعی به کرات پرسپولیس از این مساله ضربه خورد و فضای زیاد بین مدافعان و هافبک‌ها بارها و بارها این فرصت را به بازیکنان زهردار و خطرناک کاشیما داد تا براحتی صاحب توپ شوند و در یک‌سوم هجومی خود، بتوانند بازی را کنترل کنند و اجازه حمله به سرخپوشان ندهند. در فاز تهاجمی هم پرسپولیس از این فاصله زیاد بین خطوط لطمه خورد. به عنوان مثال در نیمه دوم گادوین منشا پشت به دروازه و در موقعیتی خوب صاحب توپ شد و باید آن را به یک هافبک در پشت محوطه جریمه پاس می‌داد تا او دروازه را با شوتی سنگین هدف بگیرد اما هیچکس نه در نزدیکی منشا بود و نه حتی به این مهاجم نزدیک شد تا در نهایت این فرصت مناسب از دست برود.
بی‌دقت در گام آخر
اول نگاهی به بازی رفت بیندازیم و بعد برگشت. بازی رفت در ژاپن عملا 3 موقعیت جدی داشت. 2 موقعیت برای کاشیما که هر دو گل شد و یک موقعیت فوق‌العاده عالی برای پرسپولیس که توسط علیپور در همان دقایق آغازین از دست رفت. شاید فرق 2 تیم از لحاظ حرفه‌ای بودن در همان بازی رفت و در همین استفاده از فرصت‌ها مشخص شد. در آزادی هم داستان چندان تفاوتی نداشت. این بار هم پرسپولیسی‌ها ثابت کردند که در حیف و میل کردن فرصت‌ها تبحر دارند و قرار نیست ضربات آخر را به تور دروازه کاشیما برسانند. نیمه اول پرسپولیس 5 ضربه به چارچوب داشت و چندین ضربه و ارسال هم به خارج چارچوب. این یعنی تیم برانکو تیم برتر و هجومی‌تر زمین بود اما قدر فرصت‌ها را ندانست.
درخشش ستاره‌های حریف در شب افول خودی‌ها
کاشیما در آزادی هم به ستاره‌های خود متکی بود؛ ستاره‌هایی که بخوبی از پس وظایف‌شان برآمدند و بازی را کنترل کردند. سون تائه درون دروازه بدون شک بهترین بازیکن زمین بود؛ دروازه‌بانی که در نیمه اول و در شب بی‌دقتی مهاجمان پرسپولیس بارها و بارها مانع از فروپاشی دروازه تیمش شد. در میانه میدان هم لئو سیلوای تنومند و دونده 90 دقیقه نبض بازی را در اختیار داشت و جنگ وسط را از هافبک‌های خسته پرسپولیس برد. در خط حمله هم حضور بازیکنانی تکنیکی و سرعتی مثل سرجینیو و سوزوکی، دفاع پرسپولیس را کاملا عقب نگه داشت و باعث رقم خوردن ضدحملاتی خطرناک برای میهمان تند و تیز ژاپنی شد تا در نهایت جام در تهران نماند و همراه هواپیمای تیم کاشیما، راهی ژاپن شود.
پرسپولیس، تیمی شبیه بایرن و یوونتوس
اتفاقات در 2 بازی رفت و برگشت به نفع پرسپولیس رقم نخورد. مصدومیت‌ها، محرومیت‌ها و برخی تصمیمات داوری اجازه نداد پرسپولیس با تمام توان با حریفش رقابت کند. با این حال کاشیما در مجموع 2 بازی نسبت به پرسپولیس برتری نسبی داشت، چه از نظر ظرفیت بازیکن، چه از نظر کیفیت بازی.
پرسپولیس با شایستگی به فینال رسید و توانست تیم‌های مطرحی را در غرب آسیا کنار بزند ولی حریف تیم آماده ژاپنی نشد. هواداران انتظار داشتند پرسپولیس پس از موفقیت در مراحل حذفی پله آخر را هم با صلابت بردارد و قهرمان قاره شود ولی نباید فراموش کرد بین رسیدن به فینال و قهرمانی اختلاف قابل توجهی وجود دارد و تیم‌ها گاهی نیاز به تقویت، تغییرات و تجربه بیشتر دارند تا بتوانند این فاصله را پر کنند، گام نهایی را بردارند و به قله برسند.
تیم‌هایی مثل اتلتیکو مادرید و یوونتوس در سال‌های اخیر 2 بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیدند ولی نتوانستند قهرمان شوند. بایرن‌مونیخ هم 2 بار در فینال مغلوب اینتر و چلسی شد و در سومین تلاش توانست با شکست دادن دورتموند قهرمان اروپا شود.
رسیدن به فینال لیگ قهرمانان دستاورد بزرگی است ولی اگر پرسپولیس می‌خواهد قهرمانی آسیا را هم تجربه کند، باید از امروز کار جدیدی را شروع کند و با برطرف کردن اشکالات و ضعف‌ها تلاش تازه‌ای را شروع کند.
پرسپولیس سال قبل تا نیمه‌نهایی رسید و امسال توانست در فینال حاضر شود. نتایج پرسپولیس در لیگ قهرمانان سال آینده بستگی به تصمیمات باشگاه در آینده نزدیک دارد. تیم در نیم‌فصل با خریدهایی که قبلا صورت گرفته تقویت خواهد شد ولی حفظ بازیکنان کلیدی و مهم‌تر از همه برانکو می‌تواند نخستین گام برای موفقیت بعدی باشد.