رکود پروژههای عمرانی
گذار از یک و نیم سال مدیریت پررکود و البته ناپایدار شهری تهران که با 2 شهردار و 2 سرپرست پیگیری شد، پایتخت را به خوابی زمستانی در جهت پیشرفت پروژههای عمرانی پیش برد. رکود عمرانی به حدی رکورد زد که حتی محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران نیز در سالگرد یک‌سالگی شورای خود، با اشاره به این رکود به شورای خود نمره قبولی نداد. بر اساس گزارشی که در یک‌سالگی عمر شورای پنجم نیز منتشر شد، از 148 خبری که از فعالیت‌های محسن هاشمی منتشر شده است 42 موضع‌گیری وی شعارهایی بوده درباره اینکه مدیریت شهری چگونه باید باشد. یعنی 28 درصد موضع‌گیری‌های وی در این بخش قرار می‌گیرد. همچنین نزدیک به 19 درصد از فعالیت‌ها و موضع‌گیری‌های وی جنبه سیاسی داشته و ارتباطی به مدیریت شهری نداشته است. تنها 14 درصد از فعالیت‌ها و سخنرانی‌ها و موضع‌گیری‌های وی که در وبگاه شورای شهر منتشر شده است به مدیریت شهر تهران مربوط می‌شده است. مجموعه این شواهد و نادر بودن پروژههای افتتاح‌شده در دوران نجفی و افشانی همگی گویای حاکم شدن رکودی عجیب بر فضای عمرانی شهر تهران و عدم پیشرفت در پروژههای حیاتی همچون خطوط متروی شهری است.
آلودگی هوا و فضای سبز
مساله «آلودگی هوا» و فراگیر شدن این بحران حیاتی در جریان زیست شهری غالب شهروندان کلانشهرها و تاثیرات غیرقابل انکار آن از جمله مهمترین مسائل پیش‌رویی است که در دهه‌‌های گذشته و به‌رغم پیگیری‌‌های متعددی که انجام شد هیچ‌گاه به نتیجه‌ای مطلوب منجر نشد. در این میان می‌توان به ایده «کمربند سبز تهران» که در دوره شهرداری محمدباقر قالیباف مورد تاکید قرار گرفت نیز اشاره کرد. پروژههای کمربند سبز در شهرها معمولاً با هدف ایجاد بادشکن و فیلتر طبیعی به‌منظور شن‌های روان، بادهای موسمی و ایجاد اکوسیستم طبیعی پیش‌بینی می‌شود. یکی از مهمترین تأثیرات این پروژه‌ها توسعه فضاهای سبز شهری و تولید اکسیژن است. علاوه بر این، گیاهان با فرآیند تعریقی که انجام می‌دهند دمای محیط را تعدیل می‌کنند به‌طوری که پوشش‌های گیاهی قادرند در گرم‌ترین روزهای تابستان دمای محیط پیرامون خود را تا 4 درجه سانتیگراد کاهش دهند و در عین حال 50 درصد بر رطوبت هوا اضافه کنند. از دیگر تأثیرات عمده ایجاد فضای سبز جذب گرد و غبار است به‌طوری که یک هکتار فضای سبز شهری از نوع درختی و پوشش چمنی و بوته‌ای قادر است در هر نوبت بارندگی 68 تن گردوغبار را جذب کند. رسیدن کمربند سبز پیرامون تهران به 41 هزار هکتار هرچند به رونقی نسبی در فضای سبز تهران منجر شد اما تا رسیدن به 17متر فضای سبز سرانه که در برنامه دوم توسعه به آن تاکید شده بود فاصله وجود دارد.
نوسازی سیستم حمل‌ونقل عمومی
نوسازی حمل‌ونقل عمومی به‌عنوان تسهیل‌کننده رفت و آمد درون شهری که تاثیری مستقیم بر روند ترافیک و آلودگی هوا دارد از مهمترین وظایف پیش روی شهردار تهران است. محسن پورسیدآقایی، معاون حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران چندی پیش با بیان این مساله گفته بود: «در تهران ١٠ هزار دستگاه اتوبوس نیاز داریم در حالی که نزدیک به ٣ هزار دستگاه کم داریم، از طرفی بیش از ٣ هزار دستگاه باید جایگزین شوند، چون از رده خارج هستند». وی در ادامه افزود: «به منظور رفع مشکل کمبود ناوگان اتوبوسرانی کمیسیون حمل‌ونقل و ترافیک کلانشهرها پیگیری کرده است که از سایر کشورها اتوبوس‌‌‌هایی با عمر بالای 5 سال خریداری شود». این سخنان در حالی است که اگر این اتوبوس‌ها وارد شده و مورد بهره‌برداری نیز قرار گیرند با توجه به مصوبه سال 90 هیات وزیران عمر مفید آنها بعد از 3 سال منقضی خواهد شد و این یعنی پایان دوره شهرداری کنونی! این در خوشبینانه‌‌‌‌‌ترین حالت است که عمر اتوبوس‌‌های وارداتی 5 سال باشد و اگر با توجه به اظهارات پورسیدآقایی بیش از 5 سال باشد، زودتر نیز عمر مفید آنها از بین خواهد رفت. بر همین مبنا در پیش گرفتن رویه‌ای بلندمدت برای اصلاح وضعیت حمل‌ونقل عمومی تهران را می‌توان از مهمترین ماموریت‌‌های پیش روی حناچی دانست.