printlogo


کد خبر: 202261تاریخ: 1397/9/7 00:00
وزیر خارجه آمریکا: ترامپ دنبال جنگ با ایران نیست؛ استراتژی او انجام مذاکراتی شبیه مذاکره با کره شمالی است
سیاست عکس یادگاری

گروه سیاسی: مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا با انتشار یادداشتی در نشریه فارن افرز، به تشریح استراتژی آمریکا علیه ایران در دولت دونالد ترامپ پرداخت.
به گزارش «وطن امروز»، نکته مهم در این نوشته این است وزیر خارجه آمریکا صراحتا اعلام کرده است که استراتژی ترامپ علیه ایران، اعمال فشار حداکثری برای گرفتن امتیازات بیشتر از ایران است. پمپئو در این نوشته اذعان می‌کند دونالد ترامپ اصلا به دنبال جنگ با ایران نیست، بلکه دنبال یک توافق جدید با امتیازات بیشتر نسبت به برجام است. در بخشی از این نوشته که در سایت دیپلماسی ایرانی منتشر شده، آمده است: «رئیس‌جمهور ترامپ چه در کمپین‌های انتخاباتی و چه در کاخ سفید، همواره درباره نیاز به رهبری جسورانه آمریکایی برای در اولویت قرار دادن منافع امنیتی ایالات‌متحده، شفاف سخن گفته است. این رویکرد خلاف «هدایت از پشت سر (ایفای نقش رهبری تنها در صورت لزوم)» دولت اوباما است. رویکرد دولت اوباما، کره‌شمالی را به تهدیدی بزرگ‌تر از همیشه تبدیل کرده و در بهترین حالت، تلاش‌های ایران برای تبدیل شدن به یک قدرت هسته‌ای را به تعویق انداخته و در عین حال سبب شده نفوذ جمهوری اسلامی افزایش یابد. امروز، کره‌شمالی و ایران هر 2 دریافته‌اند که ایالات‌متحده بدون توجه از فعالیت‌های آنها نخواهد گذشت. کمپین اعمال فشار چندجانبه آمریکا علیه کره‌شمالی همراه با اظهارات واضح رئیس‌جمهوری درباره اینکه ایالات‌متحده در صورت نیاز با استفاده از ارتش از منافع خود محافظت می‌کند، شرایط را برای گفت‌وگو مهیا کرد و به نشست رئیس‌جمهوری ترامپ و کیم جونگ اون رهبر کره‌شمالی در سنگاپور انجامید که با تعهد به خلع سلاح هسته‌ای همراه بود. کره‌شمالی پیش‌تر هم چنین تعهداتی را مطرح کرده اما این نخستین‌ مرتبه است که یک رهبر در برابر رهبری دیگر به خلع سلاح هسته‌ای متعهد می‌شود. رویکرد رئیس‌جمهور ترامپ سبب شد مساله‌ای که برای مدت‌های طولانی سیاستگذاران را آشفته‌خاطر کرده بود، به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز حل و فصل شود. دولت ترامپ در ارتباط با دولت ایران هم کمپین «اعمال فشار حداکثری» را پیش می‌برد که برای کاهش درآمدهای نظام ایران طراحی شده است. رئیس‌جمهور ترامپ نمی‌خواهد ایالات‌متحده را گرفتار یک درگیری نظامی بلندمدت دیگر در خاورمیانه یا هر منطقه دیگری کند. او آشکارا از عواقب وحشتناک حمله 2003 به عراق و مداخله 2011 در لیبی انتقاد کرده است. ممکن است برخی نگران وارد شدن ایالات‌متحده به یک جنگ دیگر باشند اما واضح است که آمریکا رئیس‌جمهوری دارد که اگرچه بیمی از استفاده از قدرت نظامی ندارد اما تمایلی هم به آن ندارد. نیروی قاطع نظامی همواره برای حفاظت از مردم آمریکا آماده خواهد بود اما نباید نخستین ‌گزینه باشد». پمپئو در ادامه این نوشته، استراتژی دولت آمریکا علیه ایران را تشریح کرد. او نوشت: «یکی دیگر از جنبه‌های مهم دیپلماسی رئیس‌جمهور ترامپ تمایل او به گفت‌وگو با دشمنان سرسخت ایالات‌متحده است. همان‌طور که او در ماه جولای گفت، دیپلماسی و تعامل بر درگیری و خصومت ارجحیت دارد. رویکرد او در قبال کره‌شمالی نمونه خوبی در این زمینه است. دیپلماسی او با کیم جونگ اون تنش‌ها را که در حال افزایش بود، از بین برد. آنچه تمایل رئیس‌جمهوری به تعامل را تکمیل می‌کند، غریزه او در تشخیص معاملات بد است. درک او از اهمیت اهرم فشار در مذاکره، احتمال حصول توافقات بدی مانند برجام را از بین می‌برد. توافق آتی با کره‌شمالی از هر جهت به برجام برتری خواهد داشت چون ما اهداف خود را «غیرهسته‌ای کردن نهایی و قابل تایید شبه‌جزیره کره» اعلام کرده‌ایم و رهبر کره‌شمالی هم با آن موافقت کرده است. «نهایی» به این معناست که دیگر هیچگاه احتمال از سرگیری برنامه تسلیحات کشتار جمعی و موشک‌های بالستیک توسط کره‌شمالی وجود نخواهد داشت و این چیزی است که برجام کم دارد. رئیس‌جمهور ترامپ به وضوح اعلام کرده تا زمانی که ایران مطابق استانداردهای
مد نظر آمریکا و شرکا و متحدانش عمل نکند، فشارها ادامه خواهد یافت. همان‌طور که رئیس‌جمهوری آمریکا بارها گفته، ما برای مذاکره آماده هستیم اما همان‌طور که درباره کره‌شمالی صادق بود، تا زمانی که ایران تغییراتی ملموس و پایدار در سیاست‌های خود ایجاد نکند، ایالات‌متحده به کمپین اعمال فشار خود ادامه خواهد داد. اگر ایران رفتار خود را تغییر دهد، احتمال دستیابی به توافقی جدید و جامع به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت. ما فکر می‌کنیم توافق با نظام ایران امکان‌پذیر است. در نبود یک توافق، ایران در ارتباط با فعالیت‌های خود در منطقه و در سراسر جهان، با هزینه‌های فزاینده مواجه خواهد شد. مذاکرات بهترین راه پیش رو است». نوشته پمپئو به وضوح استراتژی دولت آمریکا علیه ایران را نشان می‌دهد. در واقع ترامپ با برآوردی که از رفتار دولت ایران در مذاکرات هسته‌ای منتج به برجام به دست آورده، استراتژی فشار بیشتر برای گرفتن امتیازات بیشتر را انتخاب کرده است و اکنون تنها گزینه آمریکا برای مواجهه با ایران، دنبال کردن همین استراتژی است. خروج از توافق برجام البته نشان داده او اساسا قائل به توافق نخواهد بود، بلکه به دنبال تضعیف و تحقیر طرف مقابل و استفاده‌های تبلیغاتی از این اقدام برای افکار عمومی آمریکاست، نظیر همان مذاکراتی که او با رهبر کره‌شمالی انجام داده است؛ مذاکراتی که تنها نتیجه آن چند عکس بوده است و دیگر هیچ!

 

تصور دستیابی به سازوکار مالی با اروپا ساده‌انگاری است
سفیر اسبق ایران در فرانسه با بیان اینکه ساده‌انگاری است که تصور کنیم به یک سازوکار مالی با طرف اروپایی دست پیدا خواهیم کرد، گفت: اروپا مصمم است بدون پرداخت هزینه‌ای برجام را حفظ کند.حمیدرضا آصفی، سخنگوی اسبق وزارت امور خارجه در گفت‌وگو با مهر درباره چرایی تعلل اروپا در ارائه کانال ویژه مالی (SPV) جهت تداوم همکاری با ایران و حفظ برجام اظهار داشت: اینکه چرا اروپایی‌ها تاکنون در ارائه این برنامه تعلل داشتند چند عامل دارد، یکی از آن عوامل می‌تواند دلیل فنی و پیچیدگی این موضوع باشد یا یکی دیگر از این دلایل می‌تواند وحشت اروپا از آمریکا باشد، یعنی اروپا به‌خاطر روابط گسترده‌ای که با آمریکا دارد نگران است مورد توبیخ یا تحریم از طرف آنها واقع شود. وی ادامه داد: اگر بخواهیم واقع‌بینانه نگاه کنیم اروپایی‌ها در صورتی که لازم باشد بین ایران و آمریکا یکی را انتخاب کنند قطعا آمریکا را انتخاب خواهند کرد و ما باید این نکته را مدنظر داشته باشیم که اروپا و آمریکا با یکدیگر اختلاف بنیادین و کلان ندارند، بلکه امروز آنها بر سر تامین منافع با یکدیگر دچار برخی اختلافات شده‌اند. سفیر اسبق ایران در امارات با بیان اینکه اروپا مصمم است بدون پرداخت هزینه‌ای برجام را حفظ کند، اظهار کرد: اروپا برای حفظ برجام دارای اراده حداکثری نیست و این واقعیتی است که ما باید به آن توجه داشته باشیم و این یک اشتباه است که تصور کنیم اروپا در این مسیر ما را همراهی خواهد کرد. سفیر اسبق ایران در فرانسه ادامه داد: به اعتقاد من اگر هم این سازوکار ویژه مالی تهیه شود تردیدی ندارم که اروپایی‌ها در اجرای آن با مشکل مواجه خواهند شد، یعنی آنها در این برنامه به فرمولی خواهند رسید که بتوانند همکاری‌‌های خود را با ایران ادامه دهند ولی به نظر آن فرمول هم نمی‌تواند ادامه‌دار باشد. اگر هم ادامه داشته باشد از حداقل ظرفیت برخوردار خواهد بود.
 


Page Generated in 0/0059 sec