محمد نوروزی: اظهارات اخیر محمدجواد ظریف درباره پولشویی در کشور، چندان خارج از قاعده و انتظار نبود. اگر سیر حرکت دولت‌های یازدهم و دوازدهم را مرور کنیم، خواهیم دید که ظریف و دوستانش، از ابتدای سال 92 هر چند وقت یکبار تداوم حیات کشور را به انعقاد یک یا چند قرارداد خارجی جدید پیوند زده‌اند. تسلسل و تداوم امتیازات هم ظاهرا پایانی ندارد و اگر روزی رگ حیات ملت به برجام بند بود یا قراردادهای جدید نفتی جواز تداوم حیات ملت معرفی می‌شد، حالا FATF، غیره و غیره، شرط تداوم حیات مردم و نظام معرفی می‌شود!
شکی در این نیست که تا سال 1400 نیز ابعاد جدیدی از ضروریات ادامه حیات کشور و ملت کشف می‌شود که تاکنون از دیده‌ها پنهان مانده بود؛ ضروریاتی که از قضا همه در دست اجنبی قرار خواهد داشت و تامین آنها مستلزم دادن امتیازاتی جدید به آنها! کسی هم ظاهرا نیست تا از حضرات دولتی بپرسد نتیجه آن کشفیات قبلی‌تان به کجا رسید و آیا براستی ملت و کشور را از مرگ نجات داد یا به حال احتضار درآورد؟! چطور است که ما باید هر روز به تجویزهای جدید پزشکی که هنوز رد برجامش درد می‌کند، تن داده، آمپول‌های جدیدش را هم بی‌هیچ حرفی، با فراغ بال نوش جان کنیم؟! آیا براستی ترمزی مقابل این روند فروش کشور نیست؟! ما در مقام رسانه طبعا بیش از همین آه و ناله کردن‌ها، از دست‌مان برنمی‌آید و بابت همین هم هر روز در راهروهای دادگاه مطبوعات جواب پس می‌دهیم. مهم‌ترین جایی که اما باید فرمان را از دست این پزشکان اجنبی‌دوست بگیرد، مجلس است که آن هم به لطف رؤسایش کاری جز هل دادن ماشین دولت و ملت به سمت دره‌های جدید اکتشافی نداشته و ندارد.
نمایندگان آزاده‌ای هم البته در همین مجلس هستند که توانسته‌اند در مقاطع مختلف اثرات تدابیر ویرانگر دولت بر منافع ملی را کاهش دهند. در همین فضا محمدجواد ظریف چندی پیش طی نامه‌ای به رئیس‌جمهور هشدار داد نپیوستن به معاهده پالرمو نیز می‌تواند در آینده پرونده ما را به شورای امنیت کشانده، حیات‌مان را احتمالا با مشکل مواجه کند. این ادعا در حالی بیان می‌شود که دولت پیش از این و از 3 سال قبل، بدون اجازه مجلس در حال اجرای معاهده یادشده است، چنانکه بدون اجازه مجلس و از چند سال قبل در حال اجرای بخش مهمی از توصیه‌های اختصاصی FATF نیز بوده است. اینها اما ظاهرا جناب ظریف را قانع نمی‌کند! تمایل زایدالوصف دولت به دادن امتیازات و سپردن تعهدات جدید به غربی‌ها در حالی است که با وجود گذشت 6 ماه از خروج آمریکا از برجام، اروپایی‌ها کانال مالی ادعایی‌شان برای جبران خروج کدخدا و کمک به ایران را هنوز رونمایی هم نکرده‌اند.
ما ابتدای خروج آمریکا از برجام، با عصبانیت از زبان مقامات ارشد دولتی مکرر گفته بودیم صبر ایران محدود است و اروپا حداکثر چند هفته برای جبران خروج آمریکا از برجام فرصت دارد. بعد ولی اینطوری شدیم که می‌بینید! دولت حالا اصرار دارد ما باید تعریف FATF از تروریسم را بپذیریم اگرنه خبری از کانال مالی اروپایی‌ها نخواهد بود و مجددا حیات کشور و ملت به خطر خواهد افتاد. این را اما پاسخ نمی‌دهد که نه در بازه 57 تا 92؛ که در بازه 92 تا 95 که آقای طیب‌نیا هنوز یواشکی و خلاف قانون اساسی، 37 تعهد رنگارنگ را به FATF نداده بود چرا حیات مردم و کشور در خطر نبود؟ آقای ظریف و زنجیره‌ای‌ها آن وقت نه‌تنها حرفی از حیاتی بودن قبول شرایط FATF، پیوستن به معاهده پاریس، پالرمو، غیره و غیره
نمی‌زدند، که تنها ما را با جدیت از قدرت نظامی آمریکا و اینکه یک بمب برای همه‌مان بس است، می‌ترساندند!
حالا اما نسخه تداوم حیات کشور عوض شده و یقینا تا 1400 همین‌طور حرف از امتیازات و قراردادهای جدید پیش خواهد آمد. دولت البته خیر ملت را می‌خواهد و تنها می‌خواهد بهانه‌های آمریکا و اروپا را رفع و رجوع کند! لذا اینکه فردا تزریق کدام آمپول جدید و دادن کدام امتیاز برای ادامه حیات کشور حیاتی است اساسا در حیطه اختیارات دولت نیست و نمی‌توان آقای ظریف یا هر کس دیگری را بابت این موضوع سرزنش کرد. دولت که بهانه‌ای ندارد بنده خدا! اگر بهانه‌ای هست، مال کدخدایان چشم‌آبی و موبور است که ان‌شاءالله بهانه‌های‌شان همین انتهای هزاره صدم پس از میلاد به پایان می‌رسد. البته به قول صحیح آقای ظریف: احتمالا!