شاه پس از بی‌اعتنایی سران متفقین به احترامات دیپلماتیک می‌گوید: «حال که آنها رعایت دیپلماسی را نمی‌کنند، چه مانعی است ما خودمان به ملاقات آنها برویم؟» «به سفارت شوروی رفتیم. سراسر خیابان بهرامی که باغ سفارت شوروی در آن قرار دارد، از سربازان انگلیسی و روس پر بود. اتومبیل حامل اعلیحضرت و نخست‌وزیر و وزرای خارجه و دربار وارد باغ شد. نخست روزولت، رئیس‌جمهور آمریکا را در یکی از اتاق‌های سفارت شوروی ملاقات کردیم. روزولت فلج بود و نمی‌توانست از جای خود برخیزد. همین‌طور که روی مبل نشسته بود از اعلیحضرت پذیرایی کرد. وقتی از اتاق روزولت خارج شدیم، اعلیحضرت همایونی فرمودند: «برای ملاقات چرچیل برویم» و همین طور که به طرف اتاق مسکونی نخست‌وزیر انگلستان می‌رفتیم، چرچیل که عصای کوچکی در دست داشت و به لباس نظامی ملبس بود از اتاق خارج شد و در راهرو با اعلیحضرت برخورد و احوالپرسی کرد.  حدود 3-2 دقیقه احوالپرسی با چرچیل ادامه داشت که سفارت را ترک کردیم». (محمدساعد، وزیر وقت خارجه این خاطرات را در سال ۱۳۳۷ زمانی که سفیر ایران در واتیکان بود نوشته که همان سال در سالنامه دنیا به چاپ رسیده است).