«والنتین برژکف» از مشاوران استالین که در کنفرانس تهران سمت مترجم رهبر شوروی را بر عهده داشت، در خاطراتش می‌نویسد: «همه‌چیز آماده چنین ملاقاتی بود. مشکل اساسی مکان انجام ملاقات بود. استالین ترجیح می‌داد این کنفرانس در محلی نزدیک به شوروی باشد. دلیلش این بود که جنگ بین شوروی و آلمان به او که در مقام فرماندهی عالی انجام وظیفه می‌کرد  اجازه نمی‌داد که زیاد از مسکو دور باشد. روزولت نیز اما به قانون اساسی آمریکا استناد می‌کرد. این قانون به ریاست جمهوری آمریکا اجازه نداده است مدتی طولانی از واشنگتن دور بماند». در حالی که برای چرچیل تفاوتی نداشت، مکان مذاکرات کجا باشد. ایران در آن زمان در اشغال متفقین بود و در میانه جبهه جنگ قرار داشت.