لیلا شوقی: «افزایش 14 درصدی تمایل مردان به انجام عمل زیبایی»، «عمل‎های زیبایی در ایران 7 برابر بیشتر از کشورهای دیگر انجام می‎شود» و... آمارهای ریز و درشتی است که هر از گاهی در رسانه‌ها منتشر می‎شود؛ آمارهایی که از اپیدمی عمل‏های جراحی در ایران حکایت دارد.
حالا آماری دیگری هم از آن‌سوی ماجرای عمل‏های زیبایی منتشر شده است؛ آماری که «ایرج  خسرونیا» عضو شورای عالی نظام پزشکی اعلام کرده است. به گفته وی «بر اساس آمار موجود روزانه 10 تا 15 مورد شکایت از جراحان زیبایی به ثبت می‌رسد که بیشترین موارد مربوط به جراحی بینی است». عضو شورای عالی نظام پزشکی گفته است: «بیشترین شکایت بیماران از جراحان پلاستیک و زیبایی است. بسیاری از افرادی که برای جراحی زیبایی بویژه بینی به پزشک مراجعه می‎کنند دچار مشکلات روحی و روانی هستند و پس از عمل تصور می‎کنند هنوز بینی‌شان دچار مشکل است و شکایت می‏کنند». خسرونیا در حالی از آمار بالای شکایات در عمل‏های زیبایی گفته است برخی پزشکان روش‌‌های خاص خودشان را برای دور زدن قانون دارند.
رضایت می‏دهم!
«ممکن است به بدن شما نسازد»؛ این جمله دیالوگ مشترک تعدادی از پزشکان زیبایی قبل و پس  از به‌‎وجود آمدن مشکلی برای بیمار است. جز این خط و نشان‌ها که برخی پزشکان برای بیماران می‌کشند، قانون هم در مواقعی جانب پزشکان را گرفته است. بر اساس ماده 319 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370«در صورتی که روند درمان یا جراحی بیمار منجر به بروز خساراتی به وی ‌شود، پزشک به طور مطلق ضامن بوده، اعم از اینکه تلف یا نقص وارد بر بیمار به‌واسطه تقصیر پزشک انجام شده ‌باشد یا تنها ناشی از نتیجه ندادن درمان باشد».هرچند قانون مجازات اسلامی در سال‌های گذشته دچار اصلاحاتی شده است اما برای رهایی از این قانون، تعدادی از پزشکان دست به تنظیم 2 سند به نام‌های برائت‌نامه و رضایتنامه زده‎اند.
با امضای رضایتنامه توسط بیمار، پزشک از مسؤولیت کیفری ناشی از صدمه‌های وارد به بیمار در طول عمل ‎جراحی در امان می‎ماند. با امضای برائت‌نامه، مسؤولیت مدنی و موضوع دیه ناشی از فوت یا نقص وارد بر بیمار از عهده پزشک برداشته‌ می‎شود، بنابراین قبل از عمل جراحی عوارض احتمالی به اطلاع بیماران می‌رسد که البته اگر به تأیید بیماری نرسد، عملی هم انجام نمی‌شود. حالا فرقی ندارد که این عمل، عمل زیبایی است یا یک عمل درمانی. فردی که به امید زیباتر شدن، گزینه تیغ جراحی را انتخاب کرده است، امضای 2 سند قانونی برایش کاری ندارد. اوضاع وقتی حاد می‌شود که شخصی که به‌خاطر لاغری دست به عملی مانند ابدوپلاستی زده‎ و در یک مطب عمل شده‌ است به خاطر عوارض ناشی از عملش سر از بخش مراقب‎های ویژه مثل آی‎سی‏یو در می‎آورد. در این میان بعضی جراحی‌های زیبایی عواقب خطرناک و جبران‌ناپذیری مانند مرگ را نیز به همراه دارد.
نشانه خودکم‎بینی
دیگر مشاهده افرادی که بینی‎شان را عمل کرده‏اند، چندان عجیب نیست. بدون مشاهده روزی 4-3 دختر و پسر جوان که چسب بینی زده‎اند، روز شب نمی‎شود! در همین باره «محمدرضا ایمانی» جامعه‌شناس با اشاره به آمار بالای عمل‎های زیبایی در ایران به خبرنگار «وطن‌امروز» می‌گوید: شخصی که خودش را به دست پزشک می‎سپارد و در خلقت خودش دست می‎برد، عوارض و مشکلاتی برایش پیش می‎آید. این عوارض و مشکلات به سابقه ذهنی که در انسان وجود دارد، مرتبط می‌شود‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. بی‌شک همه ما علاقه‎مندیم که زیبا، جذاب و مورد تأیید جامعه باشیم. همه اینها اتفاقات مثبتی است. اما پرسش اینجاست که این مورد تأیید بودن را به چه شکلی ایجاد می‎کنیم؟
این جامعه‏شناس پاسخ می‌دهد: «زمانی که در ساختار فیزیکی‎مان دست‌ می‌بریم، این را محتمل می‎دانیم که در هر زمان دیگری هم می‎توانیم یک جراحی دیگر انجام دهیم، در نتیجه جراحی‎های متمادی اتفاق خواهد افتاد. همه اینها باعث می‎شود ما اعتماد به‎ نفس‌مان را از دست دهیم و مشکلات روحی و روانی برای‌مان پیش بیاید». به باور ایمانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، هر انسانی با قابلیت‎های فیزیکی و روحی مشخصی خلق می‎شود و هر کدام از مخلوقات خداوند هم مشخصات و ویژگی‎های شاخص خود را دارند.
جامعه‏ای نازیبا داریم
 ایمانی معتقد است رشد عمل‎های جراحی در ایران بالاست و در این زمینه رکوردشکنی داشته‌‌‌‌‌‌ایم. کشور ما در هر زمینه‎ای رکوردشکنی می‎کند و اگر هم بخواهیم از نظر ریشه‎ای این موضوع را بررسی کنیم، دلیلش این است که ما همیشه می‏خواهیم منحصربه‎فرد و بهترین باشیم. خودبزرگ‎‎بینی و حس برتربینی باعث می‎شود تعدادی از مردم مدام به فکر تغییر دکوراسیون و تک بودن باشند و همه اینها تأثیراتی منفی بر جامعه خواهد داشت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. یکی از تأثیرات این رفتار، کاهش میزان لذت و خوشنودی در جامعه است. یکی از مشکلات‌مان این است که به موضوعات متفاوت آموزشی توجه کرده‎ایم اما به موضوعات تربیتی بی‏توجه بوده‏ایم. نگاه تربیتی می‌گوید شما باید روی شاخص‌های شخصیتی افراد یک جامعه کار کنید. این شاخص می‎گوید افراد یک جامعه باید مسؤولیت‎پذیر، مهربان و محترم بوده و احسان و نیکوکاری داشته باشند. ما این شاخص‎ها را فراموش کرده‎ایم و وزن جامعه را به سمت برتر بودن برده‎ایم. این جامعه‌شناس با ذکر مثال می‌افزاید: «برای مثال می‎گوییم که فرزندم رتبه اول دانشگاه باشد. این موضوع در ظاهر و تمایل به عمل‎های جراحی هم به‌وجود آمده است. اینها نظم جامعه را از بین می‎برد و نتیجه آن یک جامعه به هم ریخته و نازیبا می‎شود. جامعه‎ای که هیچ چیز سر جای خود نیست».
تغییر تعاریف حرفه‌ای
ایمانی نخستین دلیل ظاهربین شدن جامعه ایرانی را متوجه خانواده دانست و اظهار داشت: «این عمل‎های جراحی که تعدادشان هم افزایش داشته است، بخش زیادی از آن به خانواده، نظام آموزشی و نظام پزشکی ارتباط دارد. امروز پزشک ما در عمل‌های زیبایی درآمد بالایی پیدا می‎کند». وی تأکید کرد: «اگر در گذشته مسؤولیت یک پزشک این بود که پزشک شود تا جان افراد را نجات دهد و بر اساس رسالت اجتماعی خود عمل کند، امروز متاسفانه برای برخی پزشکان این تعاریف تغییر کرده است. امروز تعریف پزشکی باشم که کسب درآمد داشته باشد، معنا پیدا کرده
 است!