گروه فرهنگ و هنر: روز گذشته پیکر مرحوم ابوالفضل زرویی‌نصرآباد به حوزه هنری برده شد تا پس از وداع دوستان و دوستداران و هم‌قطارانش تشییع شده و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا مدفون شود. به گزارش «وطن‌امروز»، در این مراسم که با اجرای شهرام شکیبا از ساعت 9:30 در حیاط جنبی حوزه هنری برگزار شد، چهره‌های سرشناسی از جریانات مختلف فرهنگی و ادبی کشور برای بدرقه یکی از بهترین ادیبان و طنزپردازان تاریخ ادبیات فارسی گرد هم آمدند. ناصر فیض، سعید بیابانکی، مجدالدین معلمی، میلاد عرفان‌پور، محسن مومنی‌شریف، محمود حبیبی، علی انسانی، میثم نیلی، علی موسوی‌گرمارودی، علی داوودی، سیدمهدی شجاعی، سهیل محمودی، ساعد باقری و... از جمله کسانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.
«ماه به روایت آه»، همراه شب اول قبر زرویی
شهرام شکیبا در این مراسم با بیان اینکه هیچ‌وقت گمان نمی‌کردم در چنین مراسمی صحبت کنم، گفت: زرویی نه از حوزه هنری مهر برید و نه حوزه به او بی‌مهری کرد؛ تا آخرین روز در حوزه هنری کار می‌کرد و جلسات منظمی داشت. وی افزود: اتفاقی که برای زرویی رخ داد خودخواسته بود اما اگر هر کدام از ما در 3 سال گذشته 3 بار به منزلش سر زده بودیم اینقدر تنها نمی‌بود. بماند که چه کردند و کردیم با او. قدر هم را بیشتر بدانیم و خط‌کشی‌ها را کنار بگذاریم. ادبیات عامل پیوند ما است. بخوانیمش و به آن عمل کنیم. شکیبا همچنین از تصمیم خانواده و دوستان زرویی برای دفن نسخه‌ای از کتاب «ماه به روایت آه» با زرویی خبر داد. همچنین در ادامه موسوی‌گرمارودی با بیان اینکه زرویی در نقیضه‌گویی بی‌نظیر بود، قطعه شعری را که در سوگ درگذشت برادرش سروده به مرحوم زرویی به عنوان برادر دیگرش تقدیم کرد.
درخشش گوهر نایاب شرافت و اصالت در آثار زرویی
ساعد باقری نیز در ادامه برنامه اظهار داشت: دیروز به دوستم سهیل محمودی گفتم ما با داغ قیصر و سید فرو ریختیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، شکستیم ناگهان و به یکباره اما داغ ابوالفضل از جنسی است که هرچه بگذرد تازه عمق خود را نشان می‌دهد. وی با بیان اینکه بیشترین چیزی که از او در ذهنم می‌درخشد اصالت اوست، افزود: گوهر شریف کمیاب زمانه ما، در دنیای اداها یک گوهر تابناک از شرافت و اصالت، به‌علاوه ریشه‌دار بودن که در هر اثر مرحوم زرویی پدیدار بود. ریشه‌ای که از متون کهن فارسی می‌گرفت، برای هر کسی که با شعر و نثر اندک انسی داشت، آشکار بود که او بر ریشه‌ها استوار است. این شاعر با بیان اینکه آزاده بودن و آزاد زیستش زبانزد است، توضیح داد: حس من هم این است که او مدت‌ها بود با این زندگی کنار آمده بود. باقری ادامه داد: به نظرم در این مدت به او جایگاه و محل قرارش را نشان دادند و او با فراغ بال به استقبال آن رفت. از خداوند بخواهیم که ما را آماده از این دنیا ببرد تا در آن لحظه فکر نکنیم چه چیزی را جای چه چیزهایی از دست داده‌ایم.
زرویی شاعر منزوی از جامعه نبوده است
در ادامه مراسم غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز در سخنانی عنوان کرد: امروز در کنار پیکر مردی ایستاده‌ایم که در کمتر از یک عمر 50 ساله، خودش را به عنوان چهره‌ای موثر و ماندگار در ادب فارسی تثبیت کرد؛  مردی که در نیم‌روز یک عمر طبیعی ما را ترک کرد. او از دوران نوجوانی و از وقتی که دانش‌آموز بوده شعر طنز می‌گفته است. او یک عمر مردم را خندانده و دل جامعه را شاد کرده. امروز آن جامعه به اندازه همه آن خنده‌ها اندوهگین است. وی افزود: تصدیق می‌کنیم که او فقط کار فکری نمی‌کرده است و یک شاعر منزوی از جامعه نبوده است. کارنامه عمرش حکایت از توجه به دیگران بوده و یک شأن اجتماعی موثر در کنار این قدرت ذهنی داشته است. چه در تدریس در دانشگاه و چه در مجله گل آقا و چه در حوزه هنری با کار اجتماعی و با مدیریت خدمت کرده است. او معاصر دنیای خودش بوده است. حدادعادل خاطرنشان کرد: شاید برخی فکر کنند آن کسی که شعر طنز می‌گوید ناتوان و عاجز از سرایش شعر جدی است. این حرف درست یا غلط باشد مصداقش زرویی نیست. کسی که شعر زرویی را بشناسد تصدیق می‌کند او نه‌تنها با ادبیات فارسی کاملا آشنا بوده که با ادبیات عرب نیز آشنایی جدی داشته و اشعارش بخوبی این توانایی او را نشان می‌دهد. شاعری با این توان وقتی طنز را انتخاب می‌کند به معنی این است که او طنز را انتخاب کرده و مسؤولیتش را در این دیده است. وی گفت: به نظرم یک خصوصیت زرویی که بر فراز همه توانایی‌های او می‌درخشد اعتقادات دینی اوست. اگر جز همان قصیده‌ای که برای حضرت عباس(ع) سروده از او بر جا نمانده بود، می‌شد توانایی او را در شعر و اعتقادش به خدا و اهل‌بیت(ع) و کربلا و عاشورا را درک کرد.
برکات پایه‌گذار طنز حوزه هنری هنوز ادامه دارد
در بخش دیگری از مراسم‌ ناصر فیض، مدیر دفتر طنز حوزه هنری نیز در سخنانی عنوان‌ کرد: این ضایعه را باید به همه تسلیت گفت؛  خاص و عام همه او را می‌شناختند. او محبوب و عزیز و ارجمند بود و عام و خاص به آثار و دانسته‌هایش احترام می‌گذاشتند. این دلیلی نداشت جز اینکه او کسی بود که پاسدار زبان فارسی بود. نیکو می‌گفت و حرمت نیکو گفتن را داشت. او ادبیات و اخلاق را با هم می‌دید و در نظر می‌گرفت. او برای خوشامد و بدآمد کسی حرف نزد و جانش توام با خردمندی بود. او جریان اصیل طنز در حوزه هنری را پایه‌گذاری کرد که برکاتش تا امروز هم ادامه دارد.
تلخی بی‌پایان غروب یک طنز
در پایان این مراسم شکیبا از ثبت خیابانی که منزل «ابوالفضل زرویی» در آن واقع شده است، به نام این شاعر و طنزپرداز کشورمان خبر داد و پس از آن محسن عرب‌خالقی از شاعران و ذاکران اهل‌بیت(ع)  به مدیحه‌سرایی پرداخت. همچنین حجت‌الاسلام والمسلمین قمی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی بر پیکر مرحوم زرویی نماز خواند و خالق قصیده «دست» بر دوش دوستدارانش از حوزه هنری تا چهارراه کالج تشییع شد و برای خاکسپاری در قطعه هنرمندان، به بهشت زهرا(س) منتقل شد.