مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری گفت: دشت شهرکرد تخریب شده و بافت خود را از دست داده است و به کانون داخلی ریزگرد و گرد و غبار در استان تبدیل شده است.  به گزارش تسنیم، چند سالی است با کاهش میزان بارش‌ها و برداشت بیش از حد از منابع آبی، دشت‌های چهارمحال و بختیاری با پدیده خشکسالی روبه‌رو هستند و به دنبال آن ریزگردها میهمان ناخوانده استان شده‌اند.  استانی که روزی خود تامین‌کننده بخش زیادی از آب کشور بود و هوای پاک آن مثال‌زدنی بود، اینک با خشکسالی دست و پنجه نرم می‌کند و هوای آن در بعضی روزها به مرز هشدار می‌رسد.  دشت شهرکرد که در گذشته با نام «مَرغ» شناخته می‌شد امروز تبدیل به کانون ریزگردها شده است.  چند سالی است که طرح‌هایی برای احیای این دشت در دست اجراست اما تاکنون تغییر محسوسی در وضعیت این دشت مشاهده نشده است.  علی‌ محمدی‌مقدم، مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری درباره وضعیت دشت شهرکرد گفت: در سال‌های ترسالی حجم نزولات آسمانی در چهارمحال و بختیاری 9 میلیارد و 300 میلیون متر‌مکعب است که متاسفانه 70 تا 80درصد نزولات آسمانی به دلیل توپوگرافی و پستی و بلندی‌ها از استان خارج می‌شود.  وی افزود: در چهارمحال و بختیاری 11 دشت وجود دارد که 8 دشت ممنوعه شده، 2 دشت دیگر در حال ممنوعه شدن است و 4 دشت استان ممنوعه بحرانی است و تنها راه برون‌رفت استان از چالش‌های آبی اقدامات آبخیزداری و آبخوان‌داری است.  محمدی‌مقدم اضافه کرد: اداره منابع طبیعی استان تاکنون 2 هزار و500 سازه سنگی و ملاتی و 80 سد خاکی تا ارتفاع 13 متری ساخته است، این سازه‌ها 50درصد حجم نزولات آسمانی را در نقاطی که احداث شده‌اند ذخیره کرده و به سفره‌های زیرزمینی نفوذ می‌دهند. وی درباره اینکه در بارندگی‌های اخیر استان، سازه‌های آبخیزداری چه کمکی به ذخیره آب کرده است؟ تصریح کرد: در بارندگی‌های اخیر سازه‌‌ها در برخی نقاط استان از جمله دستنا اجازه ندادند روان‌آب‌ها از آبراهه خارج شود و علاوه‌ بر نفوذ آب به سفره‌های زیرزمینی از بروز سیل نیز جلوگیری کردند.  محمدی‌مقدم اظهار داشت: تاکنون از 500 هزار هکتار مساحت حوضه‌های آبخیز استان که مورد مطالعه قرار گرفته 250 هزار هکتار تحت عملیات آبخیزداری و آبخوان‌داری قرار گرفته است. همچنین 250 هزار هکتار مساحت از حوزه‌های آبخیز استان نیز که مورد مطالعه قرار گرفته است برای عملیاتی شدن نیاز به تامین اعتبار دارد و حداقل اعتبار برای انجام عملیات آبخیزداری برای این حوزه‌ها 250 میلیارد تومان است. وی در ادامه گفت: مزیت اقدامات آبخیزداری و سدهای خاکی با ارتفاع پایین نسبت به سدهای با ارتفاع بالا این است که به بدنه و کف این سدها بتن تزریق نشده است و 100 درصد آب از کف و دیواره‌ها به سفره زیرزمینی نفوذ داده می‌شود. مزیت دیگر این سازه‌ها نسبت به سدهای موجود در پایین‌دست رودخانه کارون و خرسان با ارتفاع بالا این است که در بالادست حوزه آبخیز احداث می‌شوند و اجازه خروج آب را از حوزه نمی‌دهند و آب را در بالادست حوضه به زیر زمین نفوذ می‌دهند، بنابراین در طول سال با توجه به میزان بارش‌ها، سازه‌ها 3 تا 4 بار پر و خالی می‌شود یعنی هر سازه 3 برابر حجم خود آب به زیرزمین نفوذ می‌دهد. محمدی‌مقدم افزود: اقدامات بیومکانیکی و بیولوژی از دیگر اقدامات آبخیزداری برای ذخیره آب در حوزه آبخیز است.  چاله‌های فصلی، کنتور فار و پیتینگ که آب را در بالادست حوزه ذخیره می‌کند از جمله اقدامات بیومکانیکی است. همچنین جنگلکاری، مرتع‌کاری و ایجاد پوشش گیاهی در حوزه آبخیز از اقدامات بیولوژی آبخیزداری است که موجب ذخیره آب در بالادست حوزه آبخیز می‌شود. وی در پاسخ به اینکه تاکنون چه اقداماتی برای احیای دشت شهرکرد انجام شده است؟ گفت: دشت شهرکرد تخریب شده و بافت خود را از دست داده است و به کانون داخلی ریزگرد و گرد و غبار در استان تبدیل شده است که با رسیدن آب به آن و ایجاد پوشش گیاهی در آن منطقه ریزگردها مهار می‌شود و به تغذیه سفره‌های زیرزمینی هم کمک می‌شود.  همچنین در دشت شهرکرد 2 بند خاکی در حوزه کیان و هفشجان احداث شده که این سدهای خاکی به تغذیه سفره‌های زیرزمینی کمک کرده است.