دروازه‌های تهران که جز دروازه ماشین دودی، معماری بقیه‌شان با تفاوت‌هایی شبیه معماری زمان صفویه بود، در زیربنایی به مساحت 100 تا 120 ذرع مربع در عرض 15 و طول 8 ذرع برپا شده بود. با این شکل که دهانه‌ای بزرگ در وسط و 2 گوشوار در 2 طرف داشت...
در هر طرف از جهات چهارگانه شهر 3 دروازه نیز وجود داشت که عبارت بودند از:
شمال: دروازه شمیران (حدود پیچ‌شمیران فعلی)، دروازه دولت و دروازه یوسف‌آباد (چهارراه کالج)
غرب: دروازه باغشاه (انتهای خیابان سپه)، دروازه قزوین (میدان قزوین) و دروازه گمرک (انتهای خیابان امیریه رو به میدان گمرک)
جنوب: دروازه خانی‌آباد (میدان خانی‌آباد در محل تلاقی خیابان خانی‌آباد یا مولوی با خیابان شوش)، دروازه غار (حد فاصل بین خانی‌آباد و میدان شوش) و دروازه شاه عبدالعظیم (میدان شوش ابتدای جاده شهر ری)
شرق: دروازه خراسان (میدان خراسان ابتدای جاده ری)، دروازه دولاب (سه‌راه شکوفه) و دروازه دوشان‌تپه (انتهای خیابان ژاله مشرف به میدان ژاله) و جدا از اینها دروازه بی‌سقفی که ماشین دودی یا قطار حضرت عبدالعظیم از آنجا به شهر ری فعلی رفت و آمد می‌کرد.