محمدمهدی تقوی: دیدار «کاترین اشتون» مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی با یک مجرم امنیتی فتنه‌گر که فردی است ضداسلام و ضدانقلاب اسلامی، فضای سیاسی ـ رسانه‌ای کشور را تحت تاثیر قرار داده است. این اقدام اشتون، چند ماه پس از اقدام مشابه «تاریا کرونبرگ» نماینده پارلمان اروپا در ملاقات با 2 مجرم ضدامنیتی دیگر صورت گرفت. وزارت امور خارجه و وزارت اطلاعات به عنوان 2 دستگاه مسؤول این ملاقات‌ها از سوی نمایندگان مجلس و رسانه‌ها معرفی شده‌اند. اشتون در حالی راهی تهران شد که در گفت‌وگو با خبرگزاری فرانسه گفته بود در «روز جهانی زن» با برخی فعالان به‌اصطلاح جنبش زنان دیدار می‌کند.
اما آیا کسی که به عنوان یک دیپلمات وارد کشور می‌شود، می‌تواند سر خود و بدون دریافت مجوز از نهادی مسؤول، با شخص یا اشخاصی دیدار کند؟ آیا دیپلمات‌های آداب‌دان ما این بدیهی اولیه کار دیپلماسی را که هر کس می‌خواهد به کشوری بیاید برنامه‌هایش باید از قبل اعلام شده و با توافق میزبان باشد، می‌دانند؟ فارغ از این مسائل، افزایش حضور و سفرهای وزرای خارجه کشورهای غربی و مسؤولان مختلف اتحادیه اروپایی که از سوی دولت محترم به‌عنوان حُسن یاد می‌شود، مشکوک هم هست. چه شده که دشمنان نشاندار جمهوری اسلامی که دست ناپاک‌شان به خون پاک جوانان و دانشمندان این مرز و بوم آلوده است، هر روز برای سفر به تهران اعلام آمادگی کرده و اشتیاق نشان می‌دهند؟ آیا قصد آنها از سفر به تهران احیای فتنه و فتنه‌گران مرده نیست؟ چرا پیش از سفر هیأت اروپایی به تهران که آنها آن را مشروط به دیدار با ستوده و پناهی کرده بودند، وزارت امور خارجه ما با عزت و استقلال این پیش‌شرط را رد نکرد؟ چرا وزارت اطلاعات از آن جلوگیری نکرد؟ در سفر اشتون به تهران چرا چنین کاری انجام نشد و به وی که اعلام کرده بود با زنان معلوم‌الحال و نمایندگان غرب‌زده زنان ایران می‌خواهد دیدار کند، هشدار داده نشد که نباید با فتنه‌گران ملاقاتی داشته باشد؟ آیا دولتی که نام اعتدال بر خود نهاده نباید جلوی قبح‌شکنی احیای فتنه‌جویان را بگیرد؟ آیا باید به‌راحتی اجازه دهند در امور ایران دخالت کنند و بعد هم بگویند کی بود کی بود؛ من نبودم؟! آیا دولت تدبیر می‌ترسد چنانچه جلوی این قبیل ملاقات‌ها گرفته شود، سفرهای غربی‌ها به ایران متوقف می‌شود؟ چرا دولت براحتی اجازه می‌دهد نامش به عنوان دولتی که اجازه داد استقلال ملی ایران مضحکه مشتی اپوزیسیون بی‌ارزش و حامی فتنه قرار گیرد، مطرح شود؟ اگر چنین روندی ادامه یابد، دولت، خود با بی‌تدبیری و بی‌فکری به غرب اجازه داده است بهانه آتی پس از حل احتمالی مسأله هسته‌ای را داشته باشد: «حقوق بشر».
دیدارهای اینچنینی با توجه به دروغ‌های شاخداری که ملاقات‌شوندگان به غربی‌ها می‌گویند راه را برای باز‌شدن پرونده حقوق بشری ایران؛ حتی پیش از بسته‌شدن پرونده هسته‌ای خواهد گشود. یا دولت، غربی‌ها را نمی‌شناسد یا آنقدر به آنها خوشبین است که خود دارد سپهر سیاسی ایران را برای جولان آنها و بهانه‌های‌شان آماده می‌کند. یعنی دولت به دست خود با موافقت با برگزاری این ملاقات‌های نامیمون دارد درِ تهمت و پس از آن فشار و از پی آن تحریم را به سوی کشور می‌گشاید. برنامه بعدی غربی‌ها بویژه هنگام آغاز گفت‌وگوی حقوق بشری که اینک دارند زمینه‌اش را آماده می‌کنند، تقاضای تعطیلی حدود و احکام الهی و اسلامی است و اگر ایران این خواست‌های اومانیستی را رد کند، با مجازات‌هایی مانند تحریم و تهدید مواجه خواهد شد. دولت باید هر چه سریع‌تر تسامح و لیبرالی برخورد کردن با طرف غربی را متوقف کند زیرا کشور و استقلال آن را که با خون 300 هزار شهید به دست آمده با خطر جدی مواجه خواهد کرد. در عین حال، مجلس شورای اسلامی نیز در صورتی که این روند تداوم یابد، باید به وظیفه انقلابی ـ اسلامی خویش عمل کند و بدون تعارف و رودربایستی، به روند تذکرات و سؤالات بی‌فایده خاتمه داده و درصدد استیضاح و برکناری کسانی باشد که خشنودی غربی‌ها برای‌شان مهم‌تر و ارزشمندتر از استقلال ملی ایران است. دولت تدبیر، خوشبینانه تصور می‌کند اگر چهره‌ای از ایران در معرض دید اروپا و آمریکا بگذارد که باب میل آنها باشد، همه مشکلات حل می‌شود در حالی که آنها تا ندای اسلام ناب‌محمدی از کشور و ملت ما برمی‌خیزد، هیچگاه با ایران خوب نخواهند شد و وقتی با جمهوری اسلامی کنار می‌آیند که مانند پاکستان و افغانستان، تنها نام نظام، جمهوری اسلامی باشد.