گابریله مارکوتی: دنیای فوتبال در هفته اخیر، از گری لینکر گرفته تا روزنامه کاتالان‌اسپورت، پر بود از آدم‌هایی که از نمایش لیونل مسی مقابل اسپانیول به عنوان سندی بر مسخره بودن انتخابش به عنوان پنجمین بازیکن برتر جهان در مراسم اهدای توپ طلا یاد کردند اما به نظر من بهتر است هرچه زودتر به این نتیجه برسیم که این جوایز را چندان جدی نگیریم.
مسی بدون شک نمایشی فوق‌العاده در داربی کاتالونیا داشت. او 2 ضربه ایستگاهی را گل کرد، یک پاس گل عالی به عثمان دمبله داد و یک فرصت صددرصد گلزنی هم برای لوئیس سوارز پدید آورد که از دست رفت اما آیا این نمایش مسی مقابل اسپانیول واکنشی به پنجم شدنش در فهرست توپ طلا بود؟ فکر نمی‌کنم. مسی مثل همیشه در بازی‌ای مهم تلاش کرد در بالاترین سطح خودش باشد. واقعا بهتر است بدون اینکه اصلا بحث توپ طلا را وسط بکشیم از نبوغ مسی حرف بزنیم و لذت ببریم.
اما در این هفته کریستیانو رونالدو هم درباره مسی حرف زد. رونالدو بعد از پیروزی 0-1 یوونتوس مقابل اینتر در داربی ایتالیا، در مصاحبه‌ای با روزنامه گاتزتا دلواسپورت گفت: «من نمی‌خواهم خودم را با مسی مقایسه کنم یا با هرکس دیگری. این اصلا شیوه درستی نیست اما آمار دروغ نمی‌گوید و اگر به اعداد نگاه کنید هر آنچه باید برای‌تان آشکار می‌شود».
رونالدو در ادامه این مصاحبه یک قدم هم جلوتر گذاشت: «من محیط امن و آرامم را ترک کردم تا به همه نشان دهم همچنان چه فوتبالیست فوق‌العاده‌ای هستم، چیزی که خودم همیشه به آن باور داشتم. من در انگلیس، اسپانیا، ایتالیا و پرتغال بازی کرده‌ام. مسی اما همیشه در اسپانیا بوده. من واقعا دوست دارم مسی هم این چالش جدید را قبول کند و روزی به ایتالیا بیاید اما اگر او در جایی که هست احساس آرامش می‌کند و قصد ترکش را ندارد، برای من تصمیمی قابل احترام است. مسی فوتبالیستی عالی و پسر واقعا خوبی است».
رونالدو در این مصاحبه درباره توپ طلا هم حرف زد و آنچه همیشه درباره‌اش تقریبا مطمئن بودیم را تایید کرد: «به نظرم من لیاقت بردن توپ طلا را هر سال دارم. این هدفی است که برایش تلاش می‌کنم اما اگر بازیکن دیگری این جایزه را ببرد من به این تصمیم احترام می‌گذارم و مشکلی برایم پیش نمی‌آید. من هر کاری می‌توانستم برای بردنش کردم ولی حالا که نبردمش ناراحت نیستم».
این سوال که بعد از به پایان رسیدن دوران رونالدو و مسی چه بازیکنی جای آنها را در فوتبال اروپا خواهد گرفت مدت‌هاست پرسیده می‌شود. یکی از گزینه‌های اخیر برای حداقل حرکت کردن در این مسیر جیدون سانچو است.
سانچو تمرین آخر هفته دورتموند را به خاطر مرگ مادربزرگش و سفرش به انگلیس از دست داد، آن هم در آستانه «ریورداربی» مقابل شالکه. برای هواداران دورتموند پیروزی در این بازی اهمیت بسیاری داشت. با اینکه تیم لوسین فاور با اختلاف در صدر جدول قرار دارد و در «در کلاسیکر» مقابل بایرن مونیخ به پیروزی رسیده و به دور بعدی چمپیونزلیگ هم صعود کرده اما شکست دادن شالکه مزه دیگری برای آنها دارد.
این حساسیت بویژه وقتی بیشتر به نظر می‌رسید که دورتموند 5 بازی پیاپی بود شالکه را شکست نداده بود و آخرین پیروزی آنها مقابل دشمن قدیمی‌شان به نوامبر 2015 بازمی‌گشت. خاطره از دست دادن پیروزی 4 بر صفر در نیمه اول و رضایت دادن به تساوی 4-4 در فصل پیش هم هنوز از ذهن این هواداران بیرون نرفته بود، بنابراین وقتی سانچو با یک و دویی که با رافائل گوئررو کرد، توپ را به گوشه دروازه رالف فارمن فرستاد، عشق و علاقه دیوار زرد وستفالن به او چند برابر شد.
نکته مهم درباره تیمی که فاور از دورتموند ساخته این است که آنها از راه‌های مختلفی به حریفان‌شان ضربه می‌زنند و حتی وقتی روز خوب‌شان را پشت سر نمی‌گذارند، راهی برای پیروزی به دست می‌آورند. سانچو، توماس دیلینی، مارکو رویس، لوکاژ پیژچک، اکسل ویتسل و جیکوب برون لارسن به موناکو سفر نکردند تا فاور استراحت لازم را به بازیکنان کلیدی‌اش برای چند بازی باقی مانده تا شروع تعطیلات زمستانی بدهد؛ تعطیلاتی که دورتموندی‌ها برای ادامه دادن روند شکست‌ناپذیری‌شان در این فصل از بوندس‌لیگا به آن نیاز دارند.