فراخوان «اقدام پنجم» برای پنجمین شنبه متوالی هزاران فرانسوی را برای تظاهرات ضددولتی به خیابان‌ها کشاند، این بار گسترده‌تر و پرتعداد‌تر از دفعات قبل. اگرچه آغاز پنجمین هفته تظاهرات «جلیقه‌زردها» برخلاف هفته گذشته فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی و توریستی پاریس را به تعطیلی کامل نکشاند اما موج اعتراضات خیابانی و جاده‌ای در سراسر کشور بسیار گسترده‌تر از قبل بود، حتی به‌رغم اینکه در استراسبورگ و نواحی شرقی فرانسه، هم‌مرز آلمان، نیروهای امنیتی با بستن جاده‌ها و اعلام وضعیت اضطراری شبیه حکومت نظامی جلوی برگزاری تظاهرات را گرفته بودند.
در پاریس به روال هفته‌های قبل معترضان خیابان شانزه‌لیزه را مرکز تجمعات خود قرار دادند و تقریبا از ساعت 11 صبح به وقت محلی نخستین درگیری‌ها با پلیس و نیروهای ویژه گزارش شد. طبق معمول شعارهای جلیقه‌زردها برای استعفای مکرون و سنگ‌پرانی آنها به نیروهای امنیتی و مراکز خرید لوکس و دفاتر دولتی با گاز اشک‌آور پلیس پاسخ داده شد که معترضان را واداشت در لوکس‌ترین خیابان مرکز شهر برای مقابله با گازهای سمی آتش به پا کنند.
همچنین در بخش دیگری از شانزه‌لیزه یک گروه فمینیستی نیمه‌برهنه نیز از فرصت استفاده کرده و در حال نزدیک شدن به کاخ الیزه، مقر ریاست‌جمهوری بودند که پلیس جلوی آنها را گرفت. به گفته وزیر کشور فرانسه، برای پنجمین تظاهرات هفتگی متوالی جلیقه زردها که از 17 نوامبر آغاز شده است، حدود 70 هزار پلیس ضد شورش از شامگاه جمعه در کل کشور بویژه دیگر شهرهای کارگرنشین و بحران‌زده پس از پاریس مثل مارسی، تولوز، آوینیون، سن‌اتین و بوردو مستقر شده بودند. در پایتخت البته این بار بخش عمده‌ای از 8 هزار نیروی ضدشورش به جای مواجهه مستقیم با معترضان به حفاظت از بازارهای لوکس لافایت و دیگر مراکز خرید کریسمس پرداختند.
این در حالی است که پاریس در روزهایی که باید شاهد بیشترین میزان توریست باشد عملا به صحنه جنگ داخلی مردم و رژیم فرانسه تبدیل شده است. این تنها به پاریس محدود نمی‌شود؛ مثلا دیروز روزنامه لوموند تصاویری از مراکز بوردو و سن‌اتین، 2 شهر بزرگ غرب و شرق فرانسه منتشر کرد که صفی از خودروهای نظامی زره‌پوش را در مقابل معترضان نشان می‌داد.
طبق گزارش بانک مرکزی فرانسه، رشد اقتصادی این کشور در 3 ماه پایانی سال 2018 به دلیل شورش‌ها و اغتشاشاتی که فعالیت‌های اقتصادی را مختل می‌کند به نصف کاهش پیدا کرده است. طبق برآورد صندوق بین‌المللی پول از تولید ناخالص داخلی فرانسه در سال ۲۰۱۸، این کاهش درآمد معادل ۱۴۰ میلیارد دلار است. نه‌تنها فعالیت بخش خدمات به دلیل تاثیر این جنبش کاهش یافته، بلکه حمل‌ونقل، رستوران‌ها و بخش‌های مرتبط با تعمیرات خودرو نیز آسیب دیده‌اند. این وضع سبب فرار کارآفرینان و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی از بازار فرانسه در کلیدی‌ترین مقطع سال مالی در این کشور شده است.
مکرون، رئیس‌جمهور دست‌نشانده بانکداران صهیونیست و رسانه‌های متعلق به آنها که می‌خواست با سیاست‌های اقتصادی خود شامل افزایش مالیات‌های عمومی، منافع طبقه سرمایه‌دار را تامین کند حالا به عامل بحران اقتصادی تبدیل شده و از دوشنبه هفته پیش «وضعیت اضطراری اقتصادی و اجتماعی» اعلام کرده است.
مکرون با همان لحن تحقیرآمیزش نسبت به معترضان وعده افزایش میزان حداقل حقوق کارگران و حذف قوانین مالیات بر حقوق مستمری‌بگیران را داد اما به قدری منفور است که با وجود عقب‌نشینی‌هایش، رهبران سیاسی بویژه جنبش چپ در اتحادی تاریخی با راست‌های ملی‌گرا، بر ادامه تظاهرات ضددولتی تاکید کردند. معترضان و مخالفان دولت هم بخوبی دریافته‌اند که او بخشی از مشکل است و مدام بر طبل کارزار ضد مکرون می‌کوبند که این به هر چه سیاسی‌تر شدن ابعاد قیام جلیقه زردها و تبدیل آن از یک جنبش معیشتی به انقلابی مردمی انجامیده است.
سازمان‌دهندگان قیام جلیقه زردها که در هفته‌های نخست «افزایش بهای سوخت» و شعارهای معیشتی را مطرح می‌کردند، هدف راهپیمایی دیروز را دستیابی به عدالت اجتماعی و مالیات منصفانه؛ یک دموکراسی واقعی و حقوق برابر اعلام کردند.
خانم ناتالی گوله، سناتور ارشد و دبیر کمیسیون مالی سنای فرانسه در گفت‌وگو با تسنیم، نارضایتی عمده مردم بویژه مناطق روستایی از رژیم حاکم را بسیار عمیق دانسته است.
او گفت: «بی‌اعتمادی عمیقی بین مردم معترض و سیاستمداران این کشور وجود دارد و شاهد تأثیرات هشدارآمیز احتمالی این اعتراضات بر وضعیت اتحادیه اروپایی نیز خواهیم بود».
این سناتور فرانسوی همچنین وضعیت کشورش در قبال آمریکا را مشابه «دستبند بر دست داشتن» (دست‌بسته بودن) می‌داند و معتقد است کشورش باید حق حاکمیت اقتصادی خود را پس بگیرد.
روزنامه لوموند دیروز گزارشی از شرکت فعال یک راننده تاکسی و همسرش در تظاهرات پاریس با وجود مشکلات معیشتی
سنگین‌شان منتشر کرد که نشان می‌دهد قیام جلیقه‌زردها به مرحله تقابل جامعه با حاکمیت فاسد و نامشروع جمهوری پنجم فرانسه رسیده است. در چنین وضع و حالی سخنان «الکساندر بیوواز شیوا» یکی از سخنگویان این جنبش مبنی بر اینکه فرانسوی‌ها از انقلاب 1979 ایران در مبارزه با ظلم و نابرابری الهام گرفته‌اند بیش از پیش معنادار به نظر می‌رسد.