گابریله مارکوتی: جام باشگاه‌های جهان به دلایل مختلف آن تورنمنتی که باید و می‌تواند باشد نیست اما خوشحالی بازیکنان رئال‌مادرید بعد از پیروزی در فینال مقابل العین نشان داد چقدر از این قهرمانی لذت برده‌اند. بعد از پشت سر گذاشتن فصلی پرچالش در لالیگا، گرفتن یک جام در میانه‌های این فصل، حکم نفس راحتی برای رئالی‌ها داشت. سانتیاگو سولاری حالا می‌تواند این حال و هوای مثبت را به بازی‌های لیگ منتقل کند. البته پیروزی مقابل العین که چندین و چند سطح پایین‌تر از رئال است معیار درستی برای سنجیدن کیفیت تیم سولاری نیست. با این حال سرخیو راموس یک بار دیگر در یک فینال برای تیمش درخشید، هم در بعد دفاعی و هم در بعد هجومی. به علاوه مارکوس یورنته هم یک گل زیبا زد تا باز هم استعداد خودش را نشان دهد. یورنته که وظیفه پر کردن جای خالی کاسمیروی مصدوم را به عهده گرفته، پرتوی امیدی در فصل نه چندان
روشن رئالی‌ها بود. اما در هفته‌ای که رئال درگیر جام باشگاه‌های جهان بود، بارسلونا به روند پیروزی‌هایش در لالیگا ادامه داد. این چهارمین پیروزی پیاپی بارسا در لیگ بود، پیروزی‌ای که یک بار دیگر با درخشش لیونل مسی به دست آمد. با این وجود اما شاگردان ارنستو والورده همچنان نسبت به فصل گذشته در جایگاهی پایین‌تر قرار گرفته‌اند. آنها فصل پیش در همین مقطع 8 امتیاز بیشتر داشتند و اختلاف‌شان با تیم دوم 9 امتیاز بود، فاصله‌ای که در حال حاضر تنها 3 امتیاز است. مسی در برد 0-2 مقابل سلتا روی هر دو گل نقش داشت و نکته مثبت دیگر برای والورده یک کلین‌شیت دیگر بود، اتفاقی که در مقطع آغازین این فصل برای کاتالان‌ها به ندرت رخ می‌داد. دیگر نکته مهم این بازی ادامه دادن عثمان دمبله به فرم چشمگیرش در هفته‌های اخیر بود. اگر این پدیده فرانسوی به همین شکل پیش برود والورده باید تصمیمی جدی درباره فیلیپه کوتینیو بگیرد. به نظر می‌رسد والورده علاقه‌ای به بازی گرفتن از هر دو بازیکن در ترکیب اصلی‌اش ندارد و شایعاتی که درباره فروختن ستاره سابق لیورپول به گوش می‌رسد، می‌تواند تاثیری مستقیم از این اعتقاد مربی بارسا گرفته باشد. با وجود پیروزی‌های پیاپی بارسا، اتلتیکومادرید هم قصد ندارد پا از کورس قهرمانی پس بکشد. اتلتی این هفته هم به سبک دیگو سیمئونه بازی‌اش را برد، سبکی که به نظر می‌رسد برای دیگر تیم‌ها اجرایش بسیار مشکل باشد اما برای اتلتی گویا این تنها راه است. اتلتی در جدالی سنگین و نزدیک مقابل اسپانیول با سیوهای یان اوبلاک نجات پیدا کرد و با پنالتی‌ای که کوکه گرفت و آنتوان گریزمن وارد دروازه‌اش کرد، به یک 3 امتیاز کلیدی دیگر رسید. سیمئونه در حال حاضر مصدومان زیادی دارد و علاقه جدی بایرن‌مونیخ به لوکا هرناندز هم اصلا خبر خوبی برای روخی‌بلانکوس نیست. اما دوران ال‌چولو در اتلتی همیشه اینطور بوده؛ هیچ چیزی براحتی به دست نمی‌آید اما به زحمتش می‌ارزد. اتلتیکومادرید تنها نام بزرگ اروپایی نیست که این هفته‌ها با بحران جدی مصدومیت روبه‌رواست. برعکس اتلتی، این بحران روی نتایج میلان تاثیری عمیق گذاشته است. روسونری 3 هفته است در سری آ به پیروزی نرسیده و از دور گروهی یوروپا لیگ هم حذف شده است. میلان این هفته در سن‌سیرو مقابل تیم جوان فیورنتینا، به رهبری استفانو پیولی، با یک گل شکست خورد تا تیغ منتقدان رینو گتوزو تیزتر از قبل هم شود.
گتوزو مقابل ویولا مجبور شد از داویده کالابریا، دفاع راست خودش در مرکز زمین استفاده کند. بدتر از همه اینکه گونزالو ایگوآین، که قرار بود میلان را بعد از بازنشستگی پیپو اینزاگی، یک بار دیگر صاحب یک شماره 9 درجه یک کند، اخیرا افت شدیدی داشته و انگار همچنان زیر بار روانی آن پنالتی از دست رفته مقابل یوونتوس و کارت قرمزی که مقابل تیم سابقش گرفت قرار دارد. آیا معامله پیچیده پیوستن پیپیتا در ژانویه به چلسی و انتقال آلوارو موراتا از استمفوردبریج به سن‌سیرو واقعا رخ خواهد داد؟ فراموش نکنیم ایگوآین که گویا قصد دارد به فوتبالش تحت رهبری مربی سابقش، مائوریتزیو ساری، در لندن ادامه دهد، همچنان بازیکن یوونتوس محسوب می‌شود و قراردادش با میلان قرضی است. به هر شکل هواداران میلان حداقل می‌توانند به این دل خوش کنند که وضعیت باشگاه‌شان در رده‌های مدیریتی و مالکیت نسبت به یک سال گذشته بسیار بهتر است و دیگر لازم نیست به مارکو فاسونه و دیوید هان و لی هون‌گیونگ فکر کنند و به جای‌شان لئوناردو و پائولو مالدینی را دارند.