فاطمه معتمدآریا، یکی از بازیگران شناخته‌شده سینمای ایران در انتقادی بی‌سابقه به برخی تحولات اخیر سینما از جمله قدرت بیش از اندازه بازیگران در جریان تولید آثار سینمایی و همچنین ورود پول‌های مشکوک یا به تعبیر او «بی‌شناسنامه» اعتراض کرده است. به گزارش «وطن‌امروز»، معتمدآریا در تازه‌ترین گفت‌وگوی خود که با خبرگزاری دولتی ایسنا انجام داده در ارتباط با برخی حاشیه‌ها و هشدارهایی که نسبت به بروز اختلاف طبقاتی در پشت صحنه فیلم‌ها مطرح شده است و اینکه تجربه خودش به عنوان بازیگر از وضعیت این روزهای سینما چیست؟ بیان کرد: حدود 5 سال قبل وقتی به سینما بازگشتم احساس کردم در این چند سالی که نبودم چیزهایی تغییر کرده که حداقل با من همخوانی ندارد. فکر می‌کردم مشکل از من است ولی پس از حضور در چند فیلم با پدیده جدیدی به اسم «اُتوریته بازیگر» مواجه ‌شدم. می‌دیدم همه چیز به دست بازیگر افتاده، به‌طوری که بازیگر می‌توانست ساعت‌ها عوامل را نگه دارد و سر صحنه نیاید یا تصمیم بگیرد دنبال کارهای شخصی خود برود و گروه فیلمبرداری ساعت‌ها منتظرش بماند. جدا از اینکه این وضعیت یک بی‌نظمی در کار بازیگری به‌وجود می‌آورد، با خودم فکر می‌کردم واقعا بخش تولید سینما به کجا رسیده که چنین اتفاقی در آن رخ می‌دهد؟ چون مهم‌ترین و اصلی‌ترین عامل جلوبرنده برای یک فیلم بخش تولید است. فکر می‌کردم وقتی «تولید»، این دریافت را نداشته باشد که با این توقف‌ها و بی‌نظمی‌ها میلیون‌ها تومان ضرر به پروژه می‌رسد، آیا جز این است که چرخه تولید معیوب شده است؟ این بازیگر سینما و تلویزیون در ادامه در پاسخ به اینکه چه چیزی باعث به وجود آمدن این چرخه معیوب شده، گفت: به نظرم اشکال کار از بازیگر نیست، اشکال از تفکر است؛ تفکری که بازیگر را انتخاب می‌کند؛ تفکری که فیلم را تهیه می‌کند؛ تفکری که فیلم را می‌سازد و تفکری که مجوز می‌دهد و از این نوع سینما حمایت می‌کند و تفکری که این نوع سینما را عرضه و پخش می‌کند، اینها معیوب است. به نظرم اشکال متوجه نوع سرمایه و نگاه آدم‌هایی است که وارد این سینما شده‌اند، آدم‌هایی که بیشترشان متعلق به این حرفه نیستند و دغدغه‌ کار فرهنگی ندارند بلکه آمده‌اند تا همه‌چیز را در اندازه خود پایین بکشند. او همچنین با اشاره به اینکه مخالفتی با سینمای تجاری ندارد، خاطرنشان کرد: با سینمای تجاری مخالفتی ندارم و با سرمایه‌داری و سرمایه‌‌گذاری و سود در سینما هم نه‌تنها مخالف نیستم بلکه جذب سرمایه و سوددهی را موفقیت سینما می‌دانم ولی باید ببینیم، سرمایه‌ای که وارد این سینما می‌شود، حق دارد روابط، محتوا و اندیشه فیلمسازی در این سرزمین را که نتیجه ده‌ها سال تلاش انسان‌های شریف و فهیم اعم از مدیر و دست‌اندرکار است به‌واسطه سرمایه و پولش تغییر دهد؟ سرمایه‌گذاری که با کیفی پر از پول نقد در خانه بازیگری می‌رود تا از او بخواهد در فیلمش بازی کند و آنطور که او دوست دارد بازی کند یا پخش‌کننده و سینماداری که پیشاپیش لیست اسامی بازیگران و عوامل دیگر را برای کارگردان می‌فرستند تا حتما در فیلم باشند یا کارگردان را مجبور می‌کنند تا برای نمایش فیلمش اسم فیلم را تغییر دهد و اسمی را بگذارد که حتما معرف یک نوع لودگی و بی‌مایگی باشد، حق چنین کاری را دارد؟ او همچنین با اشاره به ورود برخی مناسبات جعلی هالیوودی در سینمای ایران گفت: «از طرف دیگر این نوع سرمایه‌گذاری با نگاهی که به سینما دارد و با نوع تولیداتش علاوه بر تاثیرات مخرب  بر ذائقه و سلیقه بیننده، به بهانه رونق گیشه و فروش بیشتر، فرهنگ و مناسبات  دست چندم و جعلی هالیوودی مثل ستاره‌سازی  و جار و جنجال و زرق و برق و ادابازی‌هایی مثل فرش قرمز را وارد سینمای ایران کرده‌اند که هیچ‌کدام ربطی به فرهنگ جامعه ما و شرایط دشوار اقتصادی مردم نداشته و سبب شکل‌گیری تصویری بی‌مایه و مرفه از سینماگران در اذهان شده و  به‌طور محسوسی از اعتبار و مقبولیت اهالی سینما در میان مردم به‌عنوان یک قشر هنرمند کاسته‌اند. برای همین مسؤولان و مدیران و البته اهالی و دست‌اندرکاران نباید و حق ندارند این سینما را تسلیم آلودگی پول‌های کلان بی‌شناسنامه کنند و نباید اجازه دهند ورود این سرمایه‌ها مناسبات مالی و روابط حرفه‌ای و سالم سینمای ایران را درهم بریزند و آن را به سینمایی غیرفرهنگی، بی‌خاصیت، بی‌آبرو و بی‌اعتبار
تبدیل کنند.