احمد کاظم‌زاده: ترامپ از زمانی که قدرت را در آمریکا به دست گرفته، چهره‌ای از خود به تصویر کشیده است که گویا حرف خود را در برابر مخالفان و رقبا به هر قیمت ممکن به کرسی می‌نشاند و در برابر آنها کم نمی‌آورد و عقب‌نشینی نمی‌کند. اتخاذ یک چنین رویکردی موجب شده تاکنون بیش از یکصد نفر از اطرافیان ترامپ یا خود استعفا کنند یا کنار گذاشته شوند که آخرین مورد آن کناره‌گیری یا برکناری جیمز متیس، وزیر دفاع آمریکا بود که مورد تایید هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه بود، البته این رویکرد ترامپ یک استثنا دارد و آن منافع و مواضع رژیم صهیونیستی است. این تنها عرصه‌ای است که اگر ترامپ حرفی به عمد یا به سهو بزند که بعدا معلوم شود منافع و ملاحظات رژیم صهیونیستی در آن رعایت نشده باشد، بلافاصله با عقب‌نشینی ترامپ همراه می‌شود. مصداق روشن این موضوع را می‌توان در اظهارات ترامپ مبنی بر عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی از سوریه مشاهده کرد. وقتی ترامپ این اظهارات را به زبان آورد چه بسا با مخالفت‌های گسترده‌ای در داخل آمریکا نیز مواجه شد و حتی جیمز متیس، وزیر دفاع در اعتراض به این تصمیم از مقام خود استعفا کرد (که البته ترامپ مدعی شد خودش وی را برکنار کرده است) اما هیچ یک از این اعتراض‌ها در بازنگری تصمیم ترامپ موثر واقع نشد تا اینکه مشخص شد رژیم صهیونیستی  و شخص نتانیاهو از این تصمیم ناراضی است. پمپئو علاوه بر اینکه در حاشیه مراسم تحلیف رئیس‌جمهور راست‌گرای برزیل با نتانیاهو دیدار کرد و کوشید مقابله با نفوذ ایران را همچنان هدف اول دولت ترامپ معرفی کند بلکه از تصمیم خود برای سفر به 8 کشور عربی شامل 6 کشور عربی حوزه خلیج‌فارس و اردن و مصر خبر داد که به نظر می‌رسد هدف اصلی آن پیگیری تشکیل ناتوی عربی است که در پوشش آن زمینه‌های روابط و همکاری‌های امنیتی و نظامی میان رژیم صهیونیستی و این کشورها نیز شکل بگیرد و از مرحله عادی‌سازی سیاسی فراتر رود. جان بولتون نیز سفر خود را به طور مشخص از تل‌آویو آغاز کرد تا بعد از دریافت ملاحظات رژیم صهیونیستی، آنها را با مقامات ترکیه در میان بگذارد که در بحث خروج نیروهای آمریکایی از سوریه طرف گفت‌وگو و معامله ترامپ بوده است. تا پیش از این عمده نگرانی‌هایی که از سوی مقامات صهیونیستی درباره تحولات سوریه ابراز می‌شد، مربوط به جبهه جنوبی بود و به طور مشخص آنها از گشایش جبهه جولان و فعال شدن آن نگران و هراسناک بودند که در این زمینه با قول و قرارهایی که با وساطت روسیه گذاشته شد در نهایت این نگرانی تا حدودی برطرف شد. با این‌حال بولتون این قول را به صهیونیست‌ها داده است که اگر آمریکا روزی بخواهد نیروهای خود را از شمال شرقی سوریه خارج کند تعدادی از آنها را در جبهه جنوبی نگه خواهد داشت. باید دید منبع نگرانی تل‌آویو از خروج نیروهای آمریکایی از جبهه شمالی چیست؟ نخست اینکه رژیم صهیونیستی در معادلات منطقه‌ای به تقویت نیروهای گریز از مرکز کردی به عنوان یک فرصت نگاه می‌کند، بنابراین از حرکت‌های جدایی‌طلبی کردی در هر نقطه حمایت می‌کند. لذا از این نگران است که با خروج نیروهای آمریکایی از سوریه که به عنوان نیروهای سایه برای این رژیم عمل می‌کنند، این استراتژی در این بخش با چالش مواجه شود. دوم اینکه در معادلات جدیدی که در منطقه بر له یا علیه اخوان‌المسلمین شکل گرفته است، رژیم صهیونیستی در کنار کشورهای ضد اخوان مثل عربستان و امارات علیه حامیان این جنبش همچون قطر و بویژه ترکیه قرار دارد، لذا از این نگران است که خروج نیروهای آمریکایی از سوریه به تقویت مواضع منطقه‌ای ترکیه بینجامد بویژه آنکه این رژیم با ترکیه بر سر استفاده از منابع نفت و گاز دریای مدیترانه نیز چالش و تضاد منافع پیدا کرده است. سوم اینکه این رژیم از این نگران است که خروج نیروهای آمریکایی به تقویت بیش از پیش روسیه در سوریه منجر شود بویژه آنکه روسیه بعد از سرنگونی هواپیمای خود با نقش‌آفرینی رژیم صهیونیستی، در حوزه فلسطین نیز فعالانه وارد عمل شده است. در مجموع می‌توان گفت نگرانی‌های رژیم صهیونیستی موجب شد عوامل نفوذی این رژیم در دولت ترامپ و در راس آن بولتون و پمپئو نهایت تلاش خود را برای بازنگری ترامپ در تصمیمش برای خروج نیروهای آمریکایی از سوریه به‌کار بگیرند و این موضوع را در هاله‌ای از ابهام قرار دهند، ضمن اینکه باید به این واقعیت نیز توجه داشت که شخص ترامپ نیز هر چند تاکنون بارها از سربار بودن متحدان انتقاد کرده اما هیچ انتقادی علیه رژیم صهیونیستی نکرده، حال آنکه همین رژیم سربارترین متحد آمریکا در چند دهه گذشته بوده و 7 تریلیونی که آمریکا به قول ترامپ در خاورمیانه هدر داده به‌خاطر این رژیم بوده است.