علی روزبه : در اینکه در وضعیت کنونی همه باید به دولت کمک کنند تا بر مشکلات اقتصادی غلبه کند، شکی نیست. دولت، برآمده از آرای مردم است و نماینده اجرایی نظام جمهوری اسلامی! همان جمهوری اسلامی که امثال شهید بهشتی، شهید شهریاری و شهید حججی با فراغ بال برای تثبیت، پیشرفت و امنیتش جان داده و می‌دهند و چه غلط است اگر کسی فکر کند امثال شهید حججی، شهید شهریاری و شهید بهشتی به معضلات موجود کشور در زمان شهادت‌شان، آگاهی نداشته و برای یک جمهوری اسلامی فضایی که همه چیزش سر جایش است، جان شیرین فدا کرده‌اند! فی‌الحال اما سوال این است: آیا دولت هم دوست دارد به خودش کمک کند؟! یکی از جاهایی که این سوال یک لحظه هم دست از سر آدم برنمی‌دارد، زمانی است که تصمیم می‌گیرد سری به بازار بزند. دولت خوب می‌داند در این وضعیت اقتصادی، آنچه بیش از همه اهمیت دارد، قیمت ارزاق عمومی و مایحتاج روزانه مردم است. با این وجود، آدم  هر روز که برای خرید بیرون می‌رود، شاهد رشد قیمت‌هاست! چرا واقعا؟!
دولت با این همه دم و دستگاه و تشکیلات، توانایی کنترل بازار را ندارد یا دوست ندارد بازار را کنترل کند؟ آیا اراده مرکزی دولت بر کنترل قیمت‌هاست ولی کسانی در میانه راه اخلال می‌کنند تا به نارضایتی مردم از نظام دامن بزنند؟ واقعا قضیه چیست که نوعی رهاشدگی در بازار حس می‌شود؟ معاون اول رئیس‌جمهور ابتدای خردادماه 97 اعلام کرد: «امروز برای ما قابل قبول نیست که هیچ کالایی به بهانه قیمت ارز افزایش یابد، چرا که هر واردکننده‌ای که بخواهد کالا به کشور بیاورد می‌تواند با ثبت سفارش ارز به قیمت ۴۲۰۰ تومان دریافت کند». بررسی قیمت کالاهای منتخب دولت برای گرفتن دلار ۴۲۰۰ تومانی اما حالا پس از 8 ماه نشان می‌دهد این کالاها فارغ از دریافت ارز دولتی، هر چه پرمصرف‌تر بوده، افزایش قیمت بیشتری را تجربه کرده‌اند! آیا معنای این واقعیت تلخ، چیزی جز بی‌تدبیری و قصور روشن مسؤولان امر است؟! اگر هست، کسی بیاید توضیح دهد تا ما هم روشن شویم!
قصور آشکار مسؤولان دولتی در تخصیص دلار 4200 تومانی، امری بود که پیش از قوه قضائیه باید دولت با آن برخورد می‌کرد. تا جایی که من خبر دارم اما کسی از برکناری، توبیخ و تنبیه مسؤولان امر توسط مقامات دولتی حرف نزد و خب! برخوردی نبود تا کسی از آن حرفی بزند(!) جناب رئیس جمهور البته بعدها در مراسم بازگشایی دانشگاه‌ها فرمودند: «اگر ارز 4200 تومان برای واردات جنس به کسی دادیم تا در بازار ارزان بفروشد و تقلب نمی‌کرد ما شرایط دیگری داشتیم. یک عده سوءاستفاده‌گر و افرادی که منافع شخصی‌شان را بر کشور، نظام و ملت ترجیح می‌دهند متأسفانه داریم!» این در حالی است که نقطه اصلی برخورد با فساد، احتکار و گران‌فروشی، در اصل، دولت است، نه قوه قضائیه! دولت در این زمینه نقش پیشگیرانه دارد و می‌تواند با مدیریت قاطع و صحیح، ضمن بازگرداندن آرامش به بازار، اساسا نیاز به برخورد قوه قضائیه به عنوان یک نهاد پسینی را از بین ببرد. لذا مردم در صورتی نتیجه عملکرد خوب قوه قضائیه در برخورد با مفاسد کلان اقتصادی را در زندگی روزمره‌شان حس می‌کنند که دولت در ساماندهی بازار و برخورد با گران‌فروشی و احتکار بتواند و بخواهد همان‌قدر قاطع عمل کند. علی فاضلی، رئیس اتاق اصناف کشور چندی پیش در همین زمینه گفت: «اگرچه گفته می‌شود افزایش قیمت برخی کالاهای اساسی به‌ دلیل افزایش جهانی قیمت این کالاها بوده اما واقعیت این است که سیاست مشخصی بر اقتصاد و بازار کشور حاکم نیست. افزایش قیمت برخی کالاهای اساسی که طی 2 ماه گذشته رخ داد به ‌واسطه کاهش عرضه و احتکار از سوی عرضه‌کنندگان بود و باعث شد با افزایش تقاضا، قیمت برخی اقلام افزایش یابد». سوال این است: چرا دولت چنان‌که باید بر بازار نظارت نمی‌کند و اگر نمی‌تواند، چرا نمی‌گوید مشکل کجاست؟ نظارت بر بازار که دیگر تخصص چندانی نمی‌خواهد که باز بگوییم ایرانی جز پخت آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی، کار دیگری بلد نیست و لازم است مدیر خارجی وارد کنیم! بگذارید به ابتدای نوشته بازگردیم و این سوال کلیدی را دوباره تکرار کنیم: «آیا دولت هم دوست دارد به خودش کمک کند؟!» حجت‌الاسلام نصرالله پژمان‌فر، نماینده مردم مشهد در مجلس بتازگی در همین زمینه گفته است: «متاسفانه رفتار دولت نشان می‌دهد نمی‌خواهد بر بازار و رساندن کالاهای مورد نیاز مردم نظارتی داشته باشد». امری که با توجه به شواهد موجود ابدا دور از ذهن نمی‌نماید! محمدعلی پورمختار، دیگر نماینده مجلس نیز چندی پیش از این تاکید کرده بود: «دولت اخیراً دست سازمان تعزیرات را در امر نظارت بسته و اجازه نمی‌دهد مأموران این سازمان بویژه در بحث مقابله با محتکران مواد اولیه و همچنین کالاهای تولیدی ورود کنند!» اگر واقعا اینگونه است، سوال اینکه چرا خب!؟ و اگر اینگونه نیست، پس چرا آدم هر بار که به بازار می‌رود و قیمت‌های جدید(!) را می‌بیند، این سوال یک لحظه از نظرش دور نمی‌شود: «آیا دولت خود هم دوست دارد به خودش کمک کند؟!». نظر شما چیست؟!