ناصر میرریاحی از رهبران اتحادیه‌ کمونیست‌ها مبدع تز تشکیل جبهه‌ سوم بر ضد جمهوری اسلامی بود. او معتقد بود عراق در جنگ تحمیلی، بخش عمده‌ای از امکانات و نیروی نظامی ایران را در جبهه‌ اول به خود مشغول کرده است. مبارزات کردها در کردستان، جبهه‌ دوم علیه نظام است، بنابراین با ایجاد جبهه‌ سوم، «اتحادیه کمونیست‌ها» می‌تواند در یک جنگ بدون مقاومت، نظام نوپای سیاسی را به ورطه‌ سقوط بکشاند. به همین خاطر رهبران شورشگر اتحادیه‌ کمونیست‌ها، جنگل‌های منطقه‌ عمومی جنوب غربی شهر آمل را انتخاب کرده و به جولان در آن پرداختند. مهم‌ترین نکته بحث ظرفیت‌های جغرافیایی این منطقه بود که دارای شاخص‌های مهم بود: 1- آمل برای فعالیت آنها دارای عمق استراتژیک بود؛ به دلیل اینکه از کوه‌های جنگلی تا لب دریا فاصله و عمق قابل توجهی داشت که برای برای جنگ و گریز خوب بود. 2- شاخص مهم دیگر این بود که باید منطقه‌ انتخابی به مرز نزدیک باشد. 3- نکته‌ دیگر قرمز بودن مناطق مشابه آمل بود. یعنی در مناطق مشابه نظیر سیاهکل و لاهیجان، قبلاً سابقه‌ درگیری وجود داشته و در آنجا پاسگاه دایر کرده بودند. 4- وجود جاده‌ هراز. یکی از این عناصر اتحادیه به ‌نام بهمن شیردل می‌گفت که دلیل انتخاب آمل، وجود جاده‌ هراز بود. می‌گفت که اگر ما می‌توانستیم نیم‌ ساعت جاده را ببندیم و اعلامیه پخش کنیم، چون که رادیو این اینگونه مسائل را پخش می‌کرد، همه‌ ایران را متوجه خود می‌کردیم. ضمن اینکه جاده‌ هراز، جاده‌ استراتژیکی است که شمال را به مرکز و مرکز را به مشهد متصل می‌کند.
5- آنها تمایل داشتند مکان استقرار، قابلیت تقسیم شدن را از مرکز داشته باشد و آمل به دلیل وجود سلسله‌کوه‌های البرز، دارای این ویژگی بود. 6- یکی از مهم‌ترین دلایل آنها برای انتخاب آمل این بود که تصور می‌کردند در این شهر زمینه‌های مردمی برای همراهی با آنها وجود دارد که البته بزرگ‌ترین اشتباه‌شان نیز همین مسأله بود. ضمن اینکه جنگل هم آب داشت و هم بعضی درخت‌ها میوه‌های خوردنی داشتند. جنگل محل استتار و اختفای مناسبی بود که آنها در آن محدودیتی نداشتند. (از گفت‌وگوی سردار ناصر شعبانی، فرمانده وقت سپاه آمل)