زهرا شعبان‌شمیرانی: «یاس‌های وحشی» از فیلم‌های خاطره‌برانگیز دهه 70 است که همچنان هواداران زیادی دارد. این فیلم با وجود آنکه به لحاظ نام کارگردان و بازیگران از شهرت زیادی برخوردار نیست اما به دلیل ژانر مهیج، جذاب و پرمخاطب خود در یادها ماندگار شد. با غلبه فیلم‌هایی به ظاهر عاشقانه‌، یاس‌های وحشی عملا به یک خاطره خوش اما بی‌تکرار تبدیل شد. در طول همه این سال‌ها، منتقدان و کارشناسان سینما کم‌وبیش هشدار می‌دادند که سینمای ایران به سمت تک‌ژانری شدن خواهد رفت و این موضوع حداقل آسیبش، قهر گروه بزرگی از مخاطبان با سالن‌های سینماست. جشنواره سی‌وهفتم تنوعی از ژانرها را داراست که سلایق گوناگونی را نمایندگی می‌کند. «سرخ‌پوست»، «رد خون»، «تختی»، «قصر شیرین»، «مسخره‌باز»، «آشفتگی»، «بنیامین»، «23 نفر» و «سونامی» نمونه‌هایی از این گستردگی است و این امر پیشاپیش نوید بازگشت رونق به سینمای ایران خواهد بود، چنانکه سال‌های دور (نیمه دوم دهه 60 تا نیمه اول دهه 70) شاهد مخاطبان میلیونی فیلم‌های سینمایی بودیم. طبیعتا یکی از عوامل اصلی استقبال، همین تنوع ژانر بوده است و حذف سینمای کودک و اکشن و ورزشی چنانکه گفتیم منجر به از دست رفتن بخش قابل توجهی از مخاطبان سینما شده است. برای مثال سهم نوجوانان با وجود فراوانی بدنه جمعیتی قابل توجه، از سینما ناچیز و مایل به صفر است. از سوی دیگر، این ژانر پرمخاطب (ورزشی) همچون سینمای کودک، با وجود قهرمان پیوند خورده است و به این صورت بخش عمده‌ای از فرصت قهرمان‌سازی از سینمای ما گرفته شده بود. امسال «میلاد صدرعاملی» نخستین فیلم سینمایی خود را به تهیه‌کنندگی «رسول صدرعاملی» ساخته است. او که سال‌ها دستیاری کارگردانی کرده بود، با نخستین اثر خود توانسته تا اینجا نظر مثبت برخی منتقدان و مخاطبان را جلب کند. این در حالی است که فیلم او دست‌کم از سوی اهالی رسانه، در نگاه اول با فیلم پدرش «سال دوم دانشکده من» و در وهله بعد با فیلم «پولاد کیمیایی» مقایسه شده است. «سونامی» 20 سال پس از «یاس‌های وحشی»، تجربه‌ای موفق و الگوی قابل دفاعی از سینمای ورزشی بومی(!) است؛ فیلمی خوش ساخت با ریتم مناسب و سوژه‌ای انسانی در بستر ورزش حرفه‌ای. این فیلم اگرچه از نظر داستانی و خط روایت متوسط رو به بالاست اما بازی‌های مهرداد صدیقیان و بهرام رادان با توجه به موقعیت‌های دشوار نقش‌های‌شان باورپذیر و واقعی است. همچنین کارگردانی میلاد صدرعاملی بویژه در صحنه‌های مبارزه رزمی، مژده ورود کارگردانی قابل را به سینمای ایران می‌دهد. «سونامی» فقط داستان 2 تکواندوکار تیم‌ملی ایران نیست، بلکه داستان لحظه حساس انتخاب است؛ انتخابی که همه انسان‌ها در معرض آن قرار خواهند گرفت و قهرمان حقیقی کسی است که از این آتش  به سلامت عبور کند. روایت میلاد صدرعاملی از هم‌نسلانش برخلاف روایت پدر، کنش‌گرانه و فعال است، هر چند مثل مرتضی و ترگل سرنوشت او شاید دیده نشده باشد اما پای حرف خودش می‌ایستد.